ကရင့္လက္နက္ကိုင္ တပ္ေပါင္းစုမွရဲေဘာ္မ်ားသို႔ အပိုင္း(၃)

Mahn Open Letter -3

Mahn Open Letter to Karen Armed Forces-_2_

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ထံသို႔…အိပ္ဖြင့္ေပးစာ

dawaungsansukyi1

DKBA တပ္မဟာ (၅) မွဴး ဗုိလ္မွဴးႀကီး ေစာလားပဲြ (ဗိုလ္ႏႈတ္ခမ္းေမြး) သုိ႔ မန္း ေရာဘတ္ ဘဇန္၏ ေပးစာ

DKBA တပ္မဟာ (၅) မွဴး ဗုိလ္မွဴးႀကီး ေစာလားပဲြ (ဗိုလ္ႏႈတ္ခမ္းေမြး) သုိ႔
မန္းေရာဘတ္ ဘဇန္၏ ေပးစာ


ညီေလး ေစာလားပဲြ ...

အစ္ကုိႀကီး စာေရးလုိက္တယ္။ စာေရးဖို႔ လုိအပ္လာၿပီျဖစ္လုိ႔ ေရးလုိက္ရျခင္းျဖစ္တယ္။ ေရဒီယုိသတင္း (E-mail) သတင္းေတြအရ ညီေလးဟာ နအဖ ဗမာဖက္ဆစ္ေတြရဲ႕ (နယ္ျခားေစာင့္) တပ္ဖဲြ႔စည္းေရးကုိ ခါးခါး သီးသီး ဆန္႔က်င္လုိက္တယ္လုိ႔ သိရလုိ႔ ညီေလးရဲ႕ ရပ္တည္မႈဟာ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္တာကုိ လုပ္လုိက္တာ ျဖစ္တယ္လုိ႔ အစ္ကုိႀကီး ယူဆတယ္။ ဒီလုပ္ရပ္ဟာ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ေစာဘဦးႀကီးရဲ႕ “ကရင့္လက္နက္ က ရင့္လက္ထဲမွာ ရွိရမယ္” ဆုိတဲ့ တေလာကလံုးဆုိင္ရာ အမွန္တရားကုိ ဆုပ္ကုိင္ထားလုိက္တာျဖစ္တယ္။ က ရင္ေတြရဲ႕ သူရဲေကာင္းစိတ္ဓာတ္ကုိ ေဖာ္ျပလုိက္တာျဖစ္တယ္။ ကရင္ဟာ အႏုိင္က်င့္၊ ဗုိလ္က်၊ မတရားမႈ ေတြကုိ ဘယ္ေတာ့မွ လက္မေျမာက္၊ ဒူးမေထာက္၊ အႏိုင္မခံ၊ အရွံဳးမေပးဘူး၊ ဘယ္ေတာ့မွ လက္နက္မခ်ဘူး ... ဆုိတဲ့ သူရဲေကာင္း၀ါဒကုိ ေဖာ္ျပလုိက္တာျဖစ္တယ္။

၂၀၀၈ ခုႏွစ္တုန္းက အစ္ကုိႀကီး ညီေလးနဲ႔ ေတြ႔တယ္။ ေတြ႔ၾကစဥ္ ညီေလး ေျပာၾကားခ်က္ေတြ အစ္ကုိႀကီးနား ထဲမွာ ခုထိၾကားေနေသးတယ္။ “က်ေနာ္ကေတာ့ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ေစာဘဦးႀကီးရဲ႕ (မူ)ေလးခ်က္ ကုိ အျမဲဆုပ္ကုိင္ထားတယ္” တဲ့။ ဒီခံယူခ်က္ဟာ ခုလည္း မွန္တယ္၊ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းရာေထာင္ခ်ီၿပီး မွန္ေနဦး မယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ “ဒုိ႔ကရင့္လူ႔အဖဲြ႔အစည္းမွာ ကရင္အမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္မရွိရင္ ကရင္ မရွိႏိုင္သလုိ ... ကရင္ မရွိရင္ ကရင္အမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္ မရွိႏုိင္ဘူး” ...။

ဒုိ႔ညီအစ္ကုိ ေတြ႔ၾကတုန္းက အစ္ကုိႀကီး ညီေလးကုိ ေျပာခဲ့တာရွိတယ္။ ဒီရန္သူဟာ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္ကတည္းက ဒုိ႔ကရင္ေတြကုိ မ်ဳိးျဖဳတ္သတ္ျဖတ္ခဲ့တဲ့ ကရင့္အမ်ိဳးသားရန္သူ ဗုိလ္ေန၀င္း ဗမာ့တပ္မေတာ္ရဲ႕ မ်ိဳးဆက္သစ္ ေတြပဲ။ သူတုိ႔ရဲ႕စိတ္ေနသေဘာထား (Mentality) နဲ႔ (Objective) ေတြျဖစ္တဲ့ “ကရင္ကုိ အစိတ္သားေကာင္ ေတာင္ မထားေရး၊ ကရင္ကုိ က်ဴပင္ခုတ္ က်ဴငုတ္မက်န္ ရွင္းပစ္ေရး” ဆုိတာေတြဟာ ဗုိလ္ေန၀င္းက ဒီေန႔ န အဖ ဗမာဖက္ဆစ္ေတြအထိ အတူတူပဲ။ ေျပာင္းလဲမႈမရွိဘူး။

မူးဆုိးေကာ္ကစာ ေစာဟန္တာသာေမြး ဦးေဆာင္တဲ့ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ (KRC) ကုိ “မစားရ ၀ခ မန္း” ကတိအမ်ဳိးမ်ဳိးေပး၊ လိမ္ညာလွည့္ျဖားၿပီး သူတုိ႔ေဘာင္ထဲ ေရာက္ေအာင္လုပ္တယ္။ သူတုိ႔ေဘာင္ထဲ ေရာက္ၿပီဆုိတာနဲ႔ ေပးထားတဲ့ အခြင့္အေရးတခ်ိဳ႕ ျပန္႐ုပ္သိမ္းတယ္။ ေနာက္ဆံုး ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္ လင္းထင္ကုိ (သထံုၿမိဳ႕) မွာ ပစ္သတ္လုိက္တယ္။ မူးဆုိးေကာ္ကစာနဲ႔ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီအဖဲြ႔၀င္အားလံုး ဘ၀ ပ်က္ကုန္တယ္။ တုိက္စြမ္းရည္ျပည့္၀တဲ့ ကရင္တပ္မွဴး ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္လင္းထင္ ဆံုးရွံဳးခံလုိက္ရတယ္။

တပ္မဟာ (ရ) မွဴးေဟာင္း ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္ ထင္ေမာင္ရဲ႕ အေျခအေနကုိလဲ ၾကည့္ေစခ်င္တယ္။ ေစာေစာက ေပး ထားတဲ့ ကတိေတြအတုိင္း လုပ္ၾကရဲ့လား။ သူတုိ႔ေဘာင္ထဲေရာက္ၿပီး ခ်ည္ၿပီးတုတ္ၿပီးတာနဲ႔ အေျပာအဆုိနဲ႔ ဆက္ဆံေရးေတြ ေျပာင္းလဲလာတယ္မဟုတ္လား။

အစ္ကုိႀကီး ညီေလးကုိ ေျပာဖူးတယ္။ ေရွးေရွးက ဗမာစစ္တပ္က က်င့္သံုးခဲ့တဲ့ စစ္မဟာဗ်ဴဟာ (၂၉) ခ်က္ထဲ က တခ်က္ျဖစ္တဲ့ “ဥပါယဗ်ဴဟာ” အတုိင္း က်င့္သံုးေနတာျဖစ္တယ္။ “ဥပါယဗ်ဴဟာ” ဆုိတာ “ဥပါယ္ေလးပါး” “စဥ္းလဲျခင္းသံုးပါး” “ပ်က္ရာေျခာက္ပါး” ထဲကအတုိင္း ဒုိ႔လူမ်ိဳးစံုေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုေတြကုိ ၿဖိဳခဲြတုိက္ ခုိက္ေနတာျဖစ္တယ္။ “လိမ္စရာရွိတာလိမ္၊ ေပးစရာရွိတဲ့ ႏႈတ္ကတိေတြေပး၊ ညာစရာရွိတာေတြညာ၊ ေနာင္ခါ လာ ေနာင္ခါေစ်း၊ ခုိင္းစားလုိ႔ရႏုိင္မယ့္ေကာင္ကုိ ေကြၽးစရာရွိတာေကြၽး၊ ေပးစရာရွိတာေပး၊” “ဒီလုိလိမ္တာ ညာတာေတြဟာ စစ္ႏိုင္ဖုိ႔ျဖစ္တဲ့အတြက္ တရားတယ္၊ စစ္ႏိုင္တဲ့ လူမ်ိဳးဟာ ယဥ္ေက်းတယ္” လုိ႔ ဒီနအဖ ဗမာ ဖက္္ဆစ္ေတြ ခံယူထားၾကတယ္။

မွတ္ခ်က္ ။ ။ မဟာဗ်ဴဟာ (၂၉) ခ်က္။ စန္းသမိန္ ေရးတဲ့ “ျမန္မာ့ေသြး၊ ျမန္မာဓား၊ ျမန္မာ့စစ္ပညာ” စာအုပ္မွ။

ညီေလးေရ ...

နအဖ ဗမာဖက္ဆစ္ေတြရဲ႕ (နယ္ျခားေစာင့္တပ္) (BGF - Border Guard Force) ဆုိတာ အားလံုးသိၾကၿပီး ျဖစ္တဲ့ လက္နက္ကုိင္အဖဲြ႔ေတြရဲ႕ လက္နက္ေတြကုိ (ျဖဳတ္)တဲ့ နည္းဗ်ဴဟာပဲ။ လက္နက္ျဖဳတ္႐ံုမက လုပ္ပုိင္ ခြင့္ေတြပါ ႐ုပ္သိမ္းလုိက္တာျဖစ္တယ္။ အပစ္ရပ္အဖဲြ႔ေတြရဲ႕ (BGF) တပ္ရင္းမွဴးကုိေတာ့ (ဗုိလ္မွဴး)၊ သူတုိ႔တပ္ ရင္းကုိေတာ့(ဒု-ဗုိလ္မွဴးႀကီး)၊ တပ္ေရးနဲ႔ တပ္ေထာက္ဌာနအားလံုး နအဖ ဖက္ဆစ္တပ္က လူေတြ၊ (IO - Intelligent Officer) ကအစ (စစ္ေခြး)ေတြပဲ ေနရာယူမယ္ဆုိေတာ့ အပစ္ရပ္အဖဲြ႔ေတြ ဘာလုပ္ႏိုင္ဦးမွာလဲ။ ဒီလုိအေျခအေနမွာ (BGF) လုပ္မယ္ဆုိတဲ့သူေတြဟာ မိမိကရင္လူမ်ိဳးကုိ ခ်စ္ပါတယ္၊ အမ်ဳိးသားအတြက္ လုပ္မယ္ဆုိတာ စိတ္ကူးယဥ္တာပဲ၊ လိမ္တာ၊ ညာတာပဲျဖစ္တယ္။ မလုပ္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး၊ နအဖ ဖက္ဆစ္ေတြ ခုိင္းတဲ့အတိုင္း(ကရင္အခ်င္းခ်င္း ျပန္သတ္ခုိင္းရင္) ခုိင္းတဲ့အတုိင္း ကရင္ကုိ သူတုိ႔သတ္ၾကရေတာ့မယ္။ က ရင္ရြာေတြကုိ သူတုိ႔ မီးရွိဳးၾကရေတာ့မယ္။

ညီေလး ...

သူက ကုိယ့္ကုိ စမလုပ္ခင္ ကုိယ္က လက္ဦးမႈယူထားဖို႔ လုိတယ္ေနာ္။ စစ္မွာ မတရားတာ၊ ကတိမတည္တာ မရွိဘူး။ နအဖ ဖက္ဆစ္ေတြေလာက္ မပါးနပ္၊ မလ်င္ဘူးဆုိရင္ သူတုိ႔နဲ႔ မေပါင္းနဲ႔၊ ကုိယ္ခံသြားရလိမ့္မယ္။ သူ တုိ႔အထာေတြကုိ အူမကေခ်းခါးအထိ သိထားရမယ္။ ဒါေၾကာင့္ လုပ္စရာရွိတာ ဆက္သာလုပ္ေပေတာ့။ (အ ေရးႀကီးၿပီး ေသြးနီးၾကပါစုိ႔)။ တုိ႔တေတြ တပ္ရင္း (၁၉) မွာတုန္းက တပ္ခဲြ (၅) က တပ္စုမွဴး ဗုိလ္ဖားႏြီးတ ေယာက္ (BGF) မွာ တပ္မဟာမွဴးျဖစ္ေနတယ္ၾကားတယ္။ သူ႔ကုိလည္း ေျပာျဖစ္ရင္ေျပာလုိက္ပါ။ “နအဖ ဖက္ ဆစ္ေတြ ကရင္ကုိခ်စ္တာ ကရင္အခ်င္းခ်င္း မုန္းသေလာက္ပဲရွိတယ္” လုိ႔ ...။ ေနာက္ “အေရးႀကီးၿပီ ေသြးနီး ၾကပါစုိ႔” ...။

ညီေလး ...

တုိ႔အမ်ိဳးသားရန္သူေတြနဲ႔ စတုိက္ၿပီး ေသနတ္ေပါက္တာနဲ႔ ျပည္တြင္းျပည္ပ(နုိင္ငံတကာေရာက္) ကရင္တမ်ိဳး သားလံုးဟာ ညီေလးနဲ႔ အတူရွိေနမယ္။ ညီေလးကုိ (ေထာပနာ) ျပဳၾကမယ္။ (ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ေစာဘဦးႀကီး ရဲ႕ သူရဲေကာင္း) အျဖစ္ “သူရဘဲြ႔” ေပးၾကမယ္။ အစ္ကုိႀကီးနဲ႔ ႏုိင္ငံတကာေရာက္ ကရင္လူငယ္ေတြ ညီေလးကုိ ၀ုိင္းရံေနမယ္။

“အေရးႀကီးၿပီ ေသြးနီးၾကစုိ႔”

သင္ရဲ႕ဘက္ကျဖစ္တဲ့ အစ္ကုိႀကီး ...
မန္းေရာဘတ္ ဘဇန္
ေခတၱ၊ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု။
phone: 651-323-7495
Email: rzan555@yahoo.com

က်ေနာ္ႏွင့္ ကညင္ဒံု တုိက္ပဲြ

၁၉၈ဝ-၁၉၈၄ ဝန္းက်င္ ကာလမ်ား။
၁၉၈ဝ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလတြင္ ဗဟုိဌာနခ်ဳပ္၊ မာနယ္ပေလာတြင္ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီ တပ္ေပါင္းစု NDF National Democratic Front မွ ဦးစီးဖြင့္လွစ္ေသာ ပထမ အႀကိမ္ေျမာက္ ဗုိလ္သင္တန္းသုိ႔ တပ္မဟာ (၇) မွေရြးခ်ယ္ေစလြတ္ေသာ ဗုိလ္သင္တန္းသုိ႔ တပ္ရင္း (၂၃) မွ သင္တန္းသား ၅ ဦးကုိ ေရြးခ်ယ္ေစလြတ္လုိက္သည္။ ထုိစဥ္က အသစ္ဖဲြ႔စည္းလုိက္ေသာ တပ္ရင္း (၂၃) တြင္ တပ္ရင္းမွဴး ဗုိလ္လြီး (ဆံုး)၊ စစ္ေၾကာင္းမွဴး မိမိ၊ တပ္ေရးဗုိလ္ႀကီးဂုဏ္ေရႊမန္း၊ တတိယႏိုင္ငံေရာက္ တပ္ခဲြမွဴး ဗုိလ္ေမာင္ေအး DKBA တုိ႔ျဖင့္ စတင္ဖဲြ႔ စည္းသည္။

ဗုိလ္သင္တန္းသုိ႔ ေစလြတ္ျခင္းခံရေသာရဲေဘာ္ ၅ ဦးမွာ စာေရးသူ၊ တပ္ေရးဗုိလ္ႀကီး ဂုဏ္ေရႊမန္း၊ တပ္ခဲြမွဴး ဗုိလ္ေမာင္ေအး၊ ရဲေဘာ္ သန္းျဖဴႏွင့္ ရဲေဘာ္အန္ေထာ္နီ တတိယႏုိင္ငံေရာက္တုိ႔ျဖစ္သည္။ တပ္မဟာ႐ံုးထုိင္မွဴးကုိ မိမိတုိ႔တပ္ရင္းမွ သင္တန္းသား စာရင္းကုိ ေပးၿပီး သင္တန္းအတြက္ လုိအပ္ေသာစစ္ဝတ္စံုမ်ား၊ စာအုပ္၊ စာေရးကရိယာမ်ားႏွင့္ သင္တန္းစာရိတ္မ်ားကုိ တပ္ေထာက္ထံသြား ထုတ္သည္။ ထုိစဥ္က တပ္ရင္း (၁၉) တပ္ရင္း (၂ဝ)၊ တပ္ရင္း (၂၁) တပ္မဟာ (၇) ဌာနခ်ဳပ္မွ အမ်ဳိးသမီး သင္တန္းသူမ်ားႏွင့္ KNDO တပ္ရင္း (၅) မွ သင္တန္းသားမ်ားကုိေတြ႔သည္။

Serve the People ျပည္သူ႔ အက်ဳိးေဆာင္ၾက

မာနယ္ပေလာ စစ္ဦးစီးဌာနခ်ဳပ္သုိ႔ေရာက္ေသာ္ တပ္မဟာ (၁)၊ တပ္မဟာ (၂)၊ တပ္မဟာ (၃)၊ တပ္ရင္း (၁ဝ) ထုိစဥ္က တပ္မဟာ (၄) မျဖစ္ေသး၊ တပ္မဟာ (၆)၊ KNDO ဌာနခ်ဳပ္၊ ဗဟုိစစ္ဦးစီးဌာနခ်ဳပ္မွ သင္တန္းသား၊ သင္တန္းသူမ်ားအျပင္၊ ရခုိင္ျပည္လြတ္ ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္မွ ဗုိလ္ေလာင္းမ်ား၊ ကရင္နီတပ္မေတာ္မွဗုိလ္ေလာင္းမ်ားႏွင့္ ရွမ္းျပည္တပ္မေတာ္မွဗုိလ္ေလာင္းအမ်ဳိးသမီးႏွင့္ အမ်ဳိးသားစုစုေပါင္း ၁၂ဝ ဦးတက္ေရာက္သည္။ သင္တန္းေက်ာင္းအုပ္ႀကီးမွာ ဗုိလ္မွဴး N.Zaw Tan ကခ်င္၊ ဒုတိယေက်ာင္းအုပ္ ႀကီးမွာ ဗုိလ္မွဴးေစာသိန္း ကရင္ (ကြယ္လြန္)၊ နည္းျပခ်ဳပ္မွာ ဗုိလ္မွဴးႀကီးေယာ္မူ ေအာင္ဆန္းႏွင့္အတူလက္နက္ခ်၊ ဗုိလ္မွဴးထြန္းတင္ (ကြယ္လြန္)၊ အျခားသင္တန္းမွဴးမ်ားမွာ ဗုိလ္ေရာ့ကက္၊ လက္ရွိသင္တန္းမွဴးခ်ဳပ္ ဗုိလ္ေသေဂး၊ တပ္ရင္း (၂ဝ၂) တပ္ရင္းမွဴး ဆရာရစ္ ကီ Ricky ကြန္မန္ဒုိ၊ မန္းေငြေအာင္ ဗုိလ္မွဴးေသာသီ ၿမိဳ႕ျပေျပာက္က်ားအဖဲြ႔ႏွင့္ပါသြားၿပီး ဖမ္းဆီးခံေနရသူမ်ားျဖစ္သည္။ တျခားသင္ တန္းဆရာမ်ား ရွိေသးသည္၊ မမွတ္မိေတာ့ပါ။

မွတ္ခ်က္...
စာေရးသူႏွင့္အတူ အပတ္စဥ္တခုထဲ ဗုိလ္သင္တန္း တက္ေရာက္ခဲ့သူမ်ားမွာ မွတ္မိသေလာက္ ဗုိလ္ကနဲမီး တပ္မဟာ (၇) တတိယ ႏိုင္ငံေရာက္၊ ဗုိလ္လွေဝ (၁ဝ၁) တတိယႏိုင္ငံေရာက္၊ ဗုိလ္ထြန္းထြန္း တပ္ရင္း (၁ဝ) တတိယႏိုင္ငံေရာက္၊ ဗုိလ္ေဖါဒုိ (၁ဝ၁) ယခု တပ္ရင္း (၁ဝ၁) တပ္ရင္းမွဴး၊ ဗုိလ္က်ား တပ္မဟာ (၂)၊ ဗုိလ္မူသီြေဂါ တပ္ရင္း (၁ဝ)၊ ဗုိလ္လြမ္းထူးျမတ္၊ တပ္ရင္း (၁ဝ)၊ ဗုိလ္မူကယ္ တပ္ရင္း (၁ဝ)၊ ဗုိလ္ေလာရင့္ lawrance (၁ဝ၁) တတိယႏိုင္ငံေရာက္၊ ဗုိလ္ဟန္စိန္ (၁ဝ၁) တတိယႏိုင္ငံေရာက္၊ ဗုိလ္ကေရာကရ၊ တပ္ရင္း (၁ဝ) လက္နက္ခ် ဗုိလ္သင္တန္း၌ စစ္ေရးႏွွင့္ပတ္သက္ေသာ ဘာသာရပ္မ်ား စစ္ေရးျပ၊ လက္နက္ႀကီး လက္နက္ငယ္ပစ္ နည္း၊ ျဖဳတ္နည္း၊ တုိက္ပဲြစစ္မႈေရးရာ၊ ေျပာက္က်ားစစ္၊ လႈပ္ရွားစစ္၊ ႏုိင္ငံေရးဘာသာရပ္မ်ားျဖစ္ေသာ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရး ႏိုင္ငံေရး လမ္းစဥ္၊ လုပ္ငန္းစဥ္၊ စစ္ေရးလမ္းစဥ္၊ စည္း႐ံုးေရး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ ေျမယာလမ္းစဥ္၊ ဆက္သြယ္ေရးဘာသာရပ္၊ တပ္ေပါင္းစု၊ တရား ေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရး စသည့္ဘာသာရပ္မ်ားကုိ ၆ လတုိင္တက္ေရာက္သင္ၾကားခဲ့ၾကသည္။

သင္တန္းကာလမ်ားအတြင္း လက္ေတြ႔တုိက္ပဲြဝင္ရန္လႈိင္းဘဲြၿမိဳ႕နယ္ရွိ တေကာတုိက္ပဲြတြင္လက္ေတြ႔သြားတုိက္ရသည္။ ဗုိလ္ေလာင္း တပ္ဖဲြ႔အား တပ္စု ႏွစ္စုဖဲြ႔လုိက္သည္။ တပ္စု (၁) အား စာေရးသူ အုပ္ခ်ဳပ္ၿပီး၊ တပ္စု (၂) အား ဗုိလ္ကနဲမီး ၾသစေၾတလီးယားႏိုင္ငံ ေရာက္မွ အုပ္ခ်ဳပ္သည္။ စုစုေပါင္းဗုိလ္ေလာင္း ၆ဝ လက္ေတြ႔တုိက္ပဲြဝင္ၾကသည္။ စက္ေလွႏွစ္စီးႏွင့္ မယ္သေဝါ အထိသြားၿပီး၊ ေမာ္ ေတာ္ကားမ်ားျဖင့္ ရွမ္းရြာသစ္အထိပုိ႔သည္။ ထုိေနာက္ေျခလ်င္ေရွာက္ၾကသည္။ တေရဖုိးကီြးေရာက္ေတာ့ လက္နက္ႀကီးသံမ်ား ၾကား ေနရပါၿပီ။ အျမန္ခ်ီတက္ရန္ အမိန္႔ေရာက္လာသည္။ မိမိတပ္စု႐ုံးတြင္ ၆ဝ မမတလက္၊ ဗံုးသီး ၅ဝ ပါသည္၊ ဧည့္ရဲေဘာ္သုိမီြး ဝန္ထမ္း ၃ ေယာက္ပါသည္။

တပ္ေနရာခ်မည့္ေနရာမေရာက္မီ ဗုိလ္မွဴးႀကီးေယာ္မူႏွင့္ ဗုိ္လ္လွေဝတုိ႔၏ လက္နက္ႀကီးအဖဲြ႔ႏွင့္ေတြ႔သည္။ ထုိမွတဆင့္ တပ္ရင္း (၁၉) တပ္ခဲြ (၃) ဗုိလ္ႀကီး ေအာင္လင္းအဖဲြ႔ၾကား ေနရာလပ္တြင္ တပ္ခ်ခုိင္းသည္။ ရဲေဘာ္မ်ားကုိ ေနရာခ်သည္၊ ႏွစ္ေယာက္ တက်င္းတူး သည္၊ ရန္သူ႔အလာကုိေစာင့္သည္။ ထမင္းမစားရေသး၊ ေရဘူးထဲ၌ ေရသာရွိသည္။ ထမင္းထုတ္ေရာက္လာသည္။ ထမင္းထုပ္ကုိ စား ဖို႔ဖြင့္ေတာ့ သုိးနန္႔ထြက္လာသည္။ မထူးပါဘူး ဗုိက္ျပည့္ဖုိ႔အေရးႀကီးတယ္။ တထုပ္လံုး ကုန္ေအာင္စားၿပီး ဗုိက္ျဖည့္လုိက္သည္။

ေလယဥ္သံၾကားလာသည္၊ ေနာက္မိမိေခါင္းေပၚတည့္တည့္ ေရာက္လာသည္။ မိမိတုိ႔၏ တပ္တည္ေနရာကုိ လာရွာေနျခင္းျဖစ္သည္၊ PC-6 ေလယာဥ္ အမ်ဳိးအစားျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။ ရန္သူလက္နက္ႀကီးမ်ား မိမိတုိ႔ေနရာမ်ားသုိ႔ ပစ္ခတ္လာပါၿပီ၊ ပစ္က်င္းထဲ၌ေန ရန္ ညြန္ၾကားခ်က္ေရာက္လာပါၿပီ၊ ႏွစ္ေယာက္ပစ္က်င္း တူးထားေသာ္လည္း Overhead မလုပ္ႏိုင္ပါ။ လက္နက္ႀကီးေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ပစ္ခ်ေနသည္။ ၇၅ မမေနာက္ပြင့္ ႐ုိင္ဖယ္ႏွင့္ ၁၂ဝ မမ စိန္ေျပာင္းႀကီးျဖစ္သည္။ တေကာ ရန္သူ႔စခန္းကုိ တုိက္ေနသည့္အဖဲြ႔ မွ ႏွစ္ရက္ဆက္တုိက္ပစ္ေနသည္။ စီမံခ်က္အတုိင္း ရန္သူ႔စစ္ကူကုိ တုိက္ရန္မေဝးေတာ့ပါ။ လက္နက္ႀကီးပစ္ခတ္မႈေၾကာင့္ ဗုိလ္ကနဲ မီးတပ္စုရွိ တပ္မဟာ (၃) မွ ဗုိလ္ေလာင္းတဦး က်ဆံုးသြားသည္။

ေငြလမင္းသီတဂူသည္ ဝင္းပထိန္လင္းေနသည္။ ကုိက္ ၅ဝ အတြင္း ေကာင္းစြာျမင္ေနရသည္။ ထြီဟဲလီး၊ ကြာေမထီး ရန္သူလာၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ဟု ဗုိလ္ႀကီးေအာင္လင္းထံမွ ညႊန္ၾကားခ်က္ေရာက္လာသည္။ မိမိလည္း ၆ဝ မမစိန္ေျပာင္းပစ္ရန္အသင့္ရွိေနၿပီး။ ဝန္ထမ္းမ်ားကုိ ဗံုးသီးျခင္းမ်ား မိမိထံယူခဲ့ရန္ႏွင့္ ၎တုိ႔ပစ္က်င္းထဲ၌ျပန္ေနရန္ ညႊန္ၾကားလုိက္သည္။

မၾကာလုိက္ပါ မိမိ၏ညာေတာင္ပံ၌ ေသနတ္စေပါက္ေတာ့သည္။ မိမိအေရွ႕မွာလည္းတုိးလာပါၿပီ မၾကာမီ ေသနတ္သံမ်ား ဆူညံသြား ေတာ့သည္။ မိမိေရွ႕ပစ္ခတ္မႈျဖစ္ေနေသာ ရန္သူ႔ေနရာသုိ႔ ၆ဝ မမ စိန္ေျပာင္းသီး တလံုးၿပီး တလံုး ပစ္ထည့္ေနသည္။ ရန္သူဆုတ္ သြားသည္၊ ရန္သူ႔ေနရာတက္ရွင္းသည္။ ရန္သူ ၄ ေလာင္းကုိေတြ႔သည္၊ ကာဘုိင္တလက္ႏွင့္ BA ၆၃ ၆၄ သံုးလက္ကုိ တပ္ရင္း (၁၉) မွရဲေဘာ္မ်ား ေကာက္လာသည္။ ရန္သူဆုတ္သြားသည္၊ မိမိရဲေဘာ္မ်ားကုိ လုိက္စစ္သည္။ မိမိတပ္စုရွိ ကရင္နီတပ္မေတာ္မွ ဗိုလ္ေလာင္းတဦး ဒဏ္ရာရသည္။ မျပင္းထန္၊ လမ္းေလ်ာက္ႏုိင္သည္။ ေနာက္မၾကာမီ ဆုတ္မိန္႔ေရာက္လာသည္။ အစီအစဥ္အတုိင္း ဆံုရပ္သုိ႔ ဆုတ္လာၾကသည္။ ေနာက္ေန႔ သင္တန္းေက်ာင္းသုိ႔ျပန္ေရာက္သည္။ တုိက္ပဲြသံုးသပ္ခ်က္မ်ားလုပ္သည္။ ကုိယ္တုိင္ ဦးစီး တုိက္ရသည့္ တုိက္ပဲြမဟုတ္၊ စပ္ကူသက္သက္ျဖစ္သည္၊ ထုိတုိက္ပဲြ၏တုိက္နည္းဗ်ဴဟာသည္ ရန္သူစခန္းကုိ ေယာင္ျပတုိက္ၿပီး စစ္ကူ ကုိတုိက္သည့္ဗ်ဴဟာျဖစ္သည္ဟု ေလ့လာသိရွိလုိက္သည္။

သင္တန္းဆက္တက္သည္။ ကတုတ္က်င္း လက္ေတြ႔တူးရသည္။ ေလာကြားလူ အခ်က္ျပဆက္သြယ္ေရးဌာန ေတာင္ကုန္းထိပ္၌ က တုတ္ႀကီးတူးၾကရသည္။ လက္ေတြ႔စက္ပစ္ကြင္း၌ M 16 တေယာက္ ၅ ေတာင့္လက္ေတြ႔ပစ္ရသည္။ တပ္ရင္း (၁ဝ) မွ ဗုိလ္ေလာင္း ေအာင္ႏိုင္ Honor ပစ္မွတ္အလယ္တည့္တည့္ ၅ ေတာင့္စလံုးစုဝင္သြားသည္။ သင္တန္း၌ ဗုိလ္ေအာင္ႏုိင္၊ ဗုိလ္ကနဲမီးႏွင့္ ဗုိလ္လွ ေဝတုိ႔ ပထမ၊ ဒုတိယႏွင့္ တတိယအသီးသီးရၾကသည္။

ေတာ္လွန္ေရးဆုိတာ မိမိကုိယ္က်ဳိးစီးပြားအတြက္ မဟုတ္၊ အမ်ဳိးသားအတြက္ ေပးဆပ္ျခင္းျဖစ္သည္။

သင္တန္းကာလ ၆ လျပည့္ပါၿပီ၊ ေက်ာင္းဆင္းပဲြက်င္းပသည္။ သက္ဆုိင္ရာတပ္ရင္း တပ္မဟာမ်ားသုိ႔ ျပန္ၾကပါသည္။ တပ္မဟာဌာ နခ်ဳပ္မွ မိမိအား တပ္ရင္း (၁၉) သုိ႔တာဝန္ေပးလုိက္သည္။ ထုိစဥ္က တပ္မဟာမွဴးသည္၊ ဗုိလ္မွဴးႀကီးေစာထင္ေမာင္၊ KNU/ KNLA သုိ႔ KNU မွ ခဲြထြက္ တစင္ေထာင္ၿပီး ရန္သူႏွင့္ပူးေပါင္းသြားသူျဖစ္သည္။ ထုိစဥ္က တပ္မဟာမွဴးမ်ား ဗုိလ္မွဴးႀကီးအဆင့္သာရွိေသးသည္။ ဝမ္းခါသစ္ ေကာ္မူးရာစခန္းရွိ ခ်စ္ဇနီး၊ သားသမီးမ်ားႏွင့္ ေခတၱျပန္ေနသည္၊ သမီးမူမူဘဇန္ကုိ ေမြးၿပီးတပတ္အၾကာခရီးထြက္ ဖိုိ႔ျပင္သည္။ တည ခ်စ္ဇနီးေသြးသြန္သည္။ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ။ ဝမ္းဆဲြဆရာမ ေအးရွင္ကုိ ေျပးေခၚသည္၊ သူမေရာက္လာသည္။ အ ေျခအေနမေကာင္း၊ ေသြးသြန္မ်ားေနသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေဒါက္တာဆင္း Dr. Sigh ဗုိလ္မွဴးႀကီး (ကြယ္လြန္) ကုိ သတိရသည္။ သူ႔ ကုိေျပးေခၚသည္။ ဆားရည္ထုိးေပးသည္၊ ကုသေနသည္။
“က်ေနာ္ေရွ႕တန္းထြက္ရေတာ့မယ္ ေဒါက္တာ၊ က်ေနာ့္ဇနီးကုိစိတ္မခ်ဘူး”
“ခင္ဗ်ားက ေဒါက္တာလား၊ ခင္ဗ်ားရွိေနလုိ႔လဲ ဘာလုပ္တတ္လုိ႔လဲ၊ သြားစရာရွိတာသြားပါ” တဲ့
ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္သည္၊ ဘာမွမလုပ္ တတ္ပါ။

ေနာက္ေန႔ ခ်စ္ရဲေဘာ္မ်ားျဖစ္ၾကေသာရဲေဘာ္အီစြပ္ အစၥလမ္၊ ရဲေဘာ္အုိင္းဇက္ ပဲခူး႐ုိးမခ်ီ ဗုိလ္မင္းသိန္း ဦးစီးစစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ပါသြား ၿပီး ဖမ္းဆီးခံရ၊ တသက္တကၽြန္းေထာင္က်ခံရသူ ရဲေဘာ္မုိးဇက္ တုိ႔ကုိေခၚၿပီး ေနာတဲခီးရြာရွိ တပ္ရင္း (၁၉) တပ္ရင္းမွဴး ဒုတိယဗုိလ္ မွဴးႀကီးေစာေမာင္ထြန္း ေနာင္တပ္မဟာဗ်ဴဟာမွဴး ဗုိလ္မွဴးႀကီး (ကြယ္လြန္) အား မိမိေရာက္ရွိေၾကာင္းသတင္းပုိ႔သည္။ ဖါးအံခ႐ုိင္၌ ပုိင္က်ံဳ၊ ထီလံု၊ နဘူး ႏွင့္ ဒံုရင္းၿမိဳ႕နယ္ဟူ၍ ၄ ၿမိဳ႕နယ္ရွိသည္။ မိမိတုိ႔စစ္ေၾကာင္း (၁) သည္ ပုိင္က်ံဳၿမိဳ႕နယ္တြင္ လႈပ္ရွားေနသည္။ ထုိ ၿမိဳ႕နယ္တြင္ ကရင္ျပည္ဘြား အစၥလမ္ဘာသာဝင္မ်ား၊ ရြာမ်ားရွိသည္။ ထီဖုိးတေရး၊ လာဒဝယ္၊ ပုိင္က်ံဳမုိးနဲ႔ သရက္ေတာရြာမ်ားရွိ သည္။

စစ္ေၾကာင္းတြင္ အစၥလမ္ ရဲေဘာ္မ်ားရွိသည္။ ကရင္ စကားမွလဲြ၍ ကုလား စကားမတတ္။ လူမေတြ႔ရေသာေနရာမွ ကရင္စကားေျပာ ေနလွ်င္ တကယ္ကရင္မွ ကရင္စကားေျပာေနသည္ ဟုထင္ရသည္၊ လူေတြ႔မွ ကုလားျဖစ္ေနေၾကာင္းသိရသည္။ ထုိသူမ်ားကုိ ကုလား ဟုေခၚပါက မ်ားစြာစိတ္ဆုိးၾကေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကေညာသူး ကရင္မဲ Black Karen ဟုေခၚၾကသည္။ အသားအေရာင္ခဲြျခားသူ မ်ားရွိေနသည္ကုိ ဝမ္းနည္းစြာေတြ႔ရသည္။

မွတ္ခ်က္...
Universal Declearation of Human Rights လူ႔အခြင့္အေရးကုိ နားမလည္၊ လက္မခံပါက လူလူခ်င္းခဲြျခားမႈ၊ လူမ်ဳိးခ်င္းကၽြန္ျပဳမႈ၊ လူလူခ်င္းဖိႏွိပ္မႈမ်ား မုခ်ရွိေနမည္ျဖစ္သည္။ မိမိတပ္ရင္း (၁၉) တပ္ရင္းမွဴးႏွင့္ေတြ႔စဥ္ စစ္ေၾကာင္းကုိ မေတြ႔ရေသးေပ။ စစ္ေၾကာင္း နဘူးၿမိဳ႕နယ္ဘက္ ေရာက္ေနသည္။ ေနာက္မ်ားမၾကာမီ စစ္ေၾကာင္းျပန္ေရာက္လာသည္။ စစ္ေၾကာင္းမွဴးလည္းျဖစ္၊ ဒုတိယ တပ္ရင္း မွဴးလည္းျဖစ္သူ ဗုိလ္မွဴးေဂ်ာ္နီႏွင့္၎ က်န္တပ္ခဲြမွဴးမ်ားႏွင့္ပါ မိတ္ဆက္ေပးသည္။ ဗုိလ္မွဴးေဂ်ာ္နီသည္ အသားျဖဴျဖဴႏွင့္ ေခ်ာေမာ လွပသူ ျဖစ္သည္။ ခန္႔ညားေနသည့္ျပင္ ၾကည္ညိဳဖြယ္ေကာင္းသူလည္း ျဖစ္သည္။ အျခားတပ္ခဲြမွဴးမ်ားမွာ တပ္ခဲြ (၂) မွဴး ဗုိလ္ႀကီး လူးစီ၊ တပ္ခဲြ (၃) မွဴး ဗုိလ္ႀကီးေအာင္လင္း မယ္ပရ တေကာတုိက္ပဲြ၌ ခဏတာေတြ႔ခြင့္ရသူ၊ တပ္ခဲြ (၄) မွဴး ဗုိလ္ႀကီးတာပီး၊ မိမိ မေရာက္မီ တုိက္ပဲြတခု၌ အာဇာနည္ပီပီ က်ဆံုးသြားသျဖင့္ တပ္ခဲြအရာခံဗုိလ္ ေမာကုိမွ အုပ္ခ်ဳပ္ထားသည္၊ တပ္ခဲြ (၅) မွဴး ဗုိလ္ႀကီး ေဂ်ာ္ျဖဴ၊ ဌာနခ်ဳပ္တပ္ခဲြမွဴး ဗုိလ္ႀကီးေဒးဝါးတုိ႔ႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးသည္။

တခ်ဳိ႕တပ္မွဴးမ်ား မူလတန္းပညာအဆင့္၊ တခ်ဳိ႕ အလယ္တန္းပညာ အဆင့့္၊ တခ်ဳိ႕ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းပညာ အဆင့္ႏွင့္ အနည္းစု အ ထက္တန္း ပညာအဆင့္ရွိၾကသည္။ အေျခခံပညာ အဆင့္နည္းေနလင့္ကစား၊ စစ္ပညာရပ္၌ ပါရဂူဘဲြ႔ရထားသူမ်ား ျဖစ္ေနၾကသည္။ တုိက္ပဲြေပါင္းရာခ်ီ တုိက္ခဲ့ဖူးၿပီးျဖစ္သည္။ စစ္ေျမျပင္ထက္ေကာင္းေသာ စစ္တကၠသိုလ္မရွိ ဆုိသည့္ ဆုိ႐ုိးအတုိင္း စစ္ေျမျပင္၌ စစ္ ေရး ပါရဂူဘဲြ႔ရထားၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။ ဟုတ္ မဟုတ္ ၎တုိ႔ႏွင့္ တုိက္ခဲ့ဖူးေသာ မဆလ ႏွင့္ နဝတ တပ္မမွဴး၊ ဗ်ဴဟာမွဴးမ်ားျဖစ္ၾက ေသာ ဗုိလ္မွဴးႀကီးျမသင္း၊ ဗုိလ္မွဴးႀကီးေအးေသာင္၊ ဗုိလ္မွဴးႀကီးျမင့္ေအာင္၊ ဗုိလ္မွဴးႀကီး ခင္ညြန္႔ (ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္း) တုိ႔ကုိေမး ၾကည့္ႏိုင္သည္။

တပ္ခဲြတုိင္း၌ ရန္သူ႔ထံမွသိမ္းဆီးရရွိေသာ MG 42 စက္လက္တလက္စီရွိသည္။ ၅၇ ေနာက္ပြင့္႐ုိင္ဖယ္ရွိသည္။ ဘေရာင္္နီ အေမရိ ကန္စက္လက္ ရွိသည္။ ဘဇူကာ 3.5 ဒံုးပစ္လက္နက္ရွိသည္။ ၈၁ မမ စိန္ေျပာင္းႏွစ္လက္ရွိသည္။ ေမွာင္ခုိ ေစ်းကြက္မွဝယ္ယူထား ေသာ M 16 AK ေမာင္းျပန္႐ုိင္ဖယ္မ်ားရွိသည္။ ၆ဝ မမ စိန္ေျပာင္းတလက္ပါရွိသည္။ လက္နက္ ႀကီးငယ္မ်ဳိးစံုရွိသည္သာမက မ်ဳိး ခ်စ္စိတ္ႏွင့္ ေပါင္းစပ္လုိက္ပါက စြမ္းအားႀကီးမားေသာ တပ္ရင္းျဖစ္ေၾကာင္းသတ္မွတ္ႏိုင္ပါသည္။ မိမိ ဧရာဝတီျမစ္ဝကၽြန္းေပၚတုိင္း၊ KPLA- Karen People Liberation Army တပ္ရင္း (၂) ၌ ႏိုင္ငံေရးမွဴးတာဝန္ယူခဲ့သည္။ ျပည္သူ႔အက်ဳိးျပဳၾက Serve the People ဆုိသည့္ တပ္ရင္းေဆာင္ပုဒ္ကုိ ကုိင္စဲြထားသည္။ ေဆာင္ပုဒ္အတုိင္း ျပည္သူ႔အက်ဳိးျပဳ လုပ္ငန္းကုိလုပ္သည္။

ထုိေဆာင္ပုဒ္အတုိင္း မိမိတပ္ခဲြ (၄)၊ တပ္ခဲြမွဴးတာဝန္ ေပးအပ္ျခင္းခံရစဥ္ အျမဲက်င့္သံုးသည္။ ဘာေၾကာင့္ ျပည္သူ႔အက်ဳိးျပဳ ၾကရသ နည္း။ ျပည္သူသာအမိ၊ ျပည္သူသာ အဖ ဟု ခံယူထားေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ က်ေနာ္တုိ႔သည္ ျပည္သူလူထုမွ ဖြားျမင္လာၾကေသာ ျပည္သူ႔ သားသမီးမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ျပည္သူလူထုကုိ အေျခခံရမည္၊ အလုပ္အေကၽြးျပဳရမည္။ ျပည္သူ႔ေထာက္ခံမႈရမွ ေတာ္လွန္ေရး ေအာင္မည္ဟု ယံုၾကည္သည္။

မွတ္ခ်က္…
ျပည္သူ႔ထံမွ ရိကၡာ၊ စစ္သား၊ ေငြေၾကး၊ သတင္း၊ ေမတၱာ၊ ရမည္ျဖစ္သည္။ လူထုေမတၱာျခံဳမွ ရန္အေပါင္းလံုမည္ျဖစ္သည္။ ကရင့္ေတာ္ လွန္ေရး ႏွစ္ေပါင္း ၆ဝ ေက်ာ္ တည္တန္႔ေနျခင္းသည္ ကရင္ျပည္သူမ်ား၏ ေမတၱာသာမက လူမ်ဳိးစံု ျပည္သူ႔ေမတၱာ ျခံဳထားႏိုင္ျခင္း ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

တေန႔ မိမိတုိ႔စစ္ေၾကာင္း ပုိင္က်ံဳၿမိဳ႕နယ္၊ ၾကက္တူေရြးရြာ၌ ရန္သူ႔စစ္ေၾကာင္း တပ္မ (၄၄) လက္ေအာက္ခံ တပ္ရင္းျဖစ္ေသာ ခမရ (၆) အား တုိက္ရန္ေစာင့္ေနၾကသည္။ ဗုိလ္ႀကီးအယ္ထူး၊ ယခု (၁ဝ၁) တပ္ရင္း ဒုတိယတပ္ရင္းမွဴးဦးစီး (၁ဝ၁) စစ္ေၾကာင္းသည္ ထီဖုိးတေရးရြာသစ္၌ တပ္ခ်ထားသည္။ မိမိတုိ႔ရန္သူႏွင့္ ထိေတြ႔မႈျဖစ္ပါက ေနာက္ဗုိလ္ႀကီးအယ္ထူး (၁ဝ၁) စစ္ေၾကာင္းမွဴးပုိင္းမွ ပိတ္ ဝုိင္းရန္ျဖစ္သည္။ ထုိစဥ္အခါ၌ မိမိတုိ႔စစ္ေၾကာင္းသံုးဆက္သြယ္ေရးစက္မွာ ေက်ာပုိးလြယ္ရေသာ PRC စက္ႀကီးျဖစ္သည္။ ဝန္ထမ္း တဦး သီးသန္႔တာဝန္ယူရသည္။ ပံုမွန္တနာရီတႀကိမ္ စက္ဖြင့္နားေထာင္သည္။ တုိက္ပဲြျဖစ္ပါက အခ်ိန္ျပည့္ စက္ဖြင့္ထားသည္။

မိမိတုိ႔စစ္ေၾကာင္း ၾကက္တူေရြးရြာ၌ရွိစဥ္ ရန္သူ႔စစ္ေၾကာင္းသည္ ေကာ့ျမတ္ႀကီးရြာ၌ရွိေနသည္။ မိမိတုိ႔ႏွင့္ ေဝးေသးသျဖင့္ ျပည္သူ႔အ က်ဳိးျပဳရန္ႏွင့္ မိမိတပ္ခဲြ ေနရာယူမႈအား စီစစ္ရန္သြားၾကည့္သည္။ ရန္သူ႔ သတင္းၾကားလုိ႔ထင္သည္ ရြာတြင္း၌ ရြာသားမ်ားမရွိ၊ လယ္ ကြက္ႀကီးတကြက္၊ လယ္ထြန္ထားၿပီးေနၿပီ၊ ႏႈတ္ၿပီးသားစပါးပ်ဳိးပင္မ်ား အသင့္စုပံုထားသည္။ မိမိစဥ္းစားသည္။ ဒီအတုိင္းဆုိ ပ်ဳိးပင္ ေတြ ပ်က္စီးကုန္ေတာ့မည္။ မျဖစ္ဘူး၊ တုိ႔စုိက္ရမည္။ စစ္မျဖစ္လုိ႔အားေနရင္ “ျပည္သူ႔အက်ဳိးေဆာင္” ရမည္ဟု ဆံုးျဖတ္ၿပီး “တပ္စိတ္ တစိတ္ ၃ ေယာက္၊ လက္နက္ႀကီးက ဝန္ထမ္းအားလံုး၊ ငါ့ေနာက္လုိက္ခဲ့” ရန္ ညႊန္ၾကားလုိက္သည္။

မွတ္ခ်က္…
မိမိတပ္ခဲြ (၄) စစ္သည္အင္အား ၈၅ ေယာက္၊ ဝန္ထမ္း ၈၄ ေယာက္ရွိသည္။ တပ္စု (၃) စု၊ တပ္စိတ္ (၉) စိတ္ရွိသည္။ မိမိစစ္သည္ ေတာ္မ်ားသည္ လယ္သမားသားသမီးမ်ားျဖစ္၍ ေကာင္းစြာေကာက္စုိက္တတ္သည္၊ မထူးဆန္း၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ လယ္ကြင္းထဲ၌ စစ္သည္ ေတာ္မ်ား၊ ဝန္ထမ္းမ်ားႏွင့္ျပည့္ေနေတာ့သည္။ သီခ်င္းတေအးေအးႏွင့္ လယ္ကြင္းတခုလံုး စုိေျပေနသည္၊ သာယာေနသည္၊ မိမိ လည္း ပ်ဳိးစည္းမ်ားကုိထမ္း၍ ေကာက္စုိက္ေနေသာ စစ္သည္မ်ားဆီ ထမ္းပုိ႔သည္။ တက္ညီလက္ညီ ျပည္သူ႔အက်ဳိးေဆာင္ၾကသည္။ စစ္သည္ႏွင့္ ဝန္ထမ္း ၅ဝ ေက်ာ္ ေကာက္စုိက္လုိက္သျဖင့္ လယ္ကြက္ႀကီးတကြက္လံုး သံုးနာရီအတြင္း စုိက္ၿပီးသြားသည္။ စစ္သည္ ႏွင့္ ဝန္ထမ္းမ်ား ေမာရမွန္းပင္မသိ ေပ်ာ္ေနၾကသည္။

မိမိတုိ႔တပ္စိတ္၊ တပ္စုရွိရာသုိ႔ အသီးသီးေနရာျပန္ယူၾကသည္။ မၾကာလုိက္ပါ။ လယ္ပုိင္ရွင္ မိမိထံေရာက္လာၿပီး ရဲေဘာ္စစ္သည္ ေလး၊ ငါးေယာက္လာေခၚသည္။ ဝက္ထီးႀကီး တေကာင္ေပးသည္။ ျပည္သူ႔ ေမတၱာရရွိလုိက္သည္။ တပ္စုမွဴးမ်ားျဖစ္ၾကေသာ၊ ဗုိလ္ ထူးေဂ၊ ဗုိလ္နယ္ကရာခုိႏွင့္ ဗုိလ္ေရႊၿငိမ္း တုိ႔ကုိေခၚ၍ … “ေတြ႔လား၊ တုိ႔ရဲေဘာ္ေတြျပည္သူ႔ အက်ဳိးေဆာင္လုိက္တာနဲ႔ ေစတနာရွိလုိ႔ ဝက္တ ေကာင္ေပးလာတယ္၊ တုိ႔ေတာင္းဖုိ႔မလုိဘူး”။ “လူထုက ေတာ္လွန္ေရးတာဝန္ေၾကတယ္။ တုိ႔ကုိ စစ္သားေပးတယ္၊ စစ္ေၾကာင္းရိကၡာ ေပးတယ္၊ ကင္းသမားေပးတယ္၊ ဝန္ထမ္း ေပးတယ္၊ ပညာေရးရံပံုေငြေပးတယ္။”

တုိ႔တေတြ သူတုိ႔ေလာက္ေတာ္လွန္ေရး တာဝန္မေက်ဘူး၊ တလတႀကိမ္ရန္သူကုိ မတုိက္ႏိုင္ဘူး၊ တုိ႔စစ္ေၾကာင္း ေရာက္ၿပီဆုိရင္ဆန္ တင္းတရာၿဖိဳက္ကနဲ ကုန္သြားတာပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ စစ္မတုိက္တဲ့အခ်ိန္ ျပည္သူ႔အက်ဳိးျပဳေနတာျဖစ္တယ္။ ျပည္သူလူထုမပါရင္ တုိ႔စစ္ တပ္ဟာ ေသြးမရွိတဲ့လူျဖစ္သြားမယ္လုိ႔ ၾသဝါဒေပးလုိက္သည္။ ရန္သူ ခမရ (၆) လည္း ေပၚမလာသျဖင့္ စစ္ေၾကာင္းမွဴးမွ ႏိုေလာပ လယ္သို႔ ေနရာျပန္ယူရန္ ညႊန္ၾကားသျဖင့္ အစီအစဥ္အတုိင္း ထုိရြာသုိ႔ ခ်ီတက္ေလေတာ့သည္။ စစ္မတုိက္ရတဲ့အခ်ိန္ လွည့္လည္ေသ နတ္ထမ္း စားေသာက္ေနတာ မဟုတ္ေတာ့၊ ျပည္သူ႔အက်ဳိးေဆာင္မႈလုပ္ငန္းတခု ၿပီးသြားေသာေၾကာင့္ စိတ္ခ်မ္းသာ ၾကည္ႏူးမႈတခု ရရွိလုိက္သည္။

ကရင့္ လူ႔အဖဲြ႔အစည္းတြင္ ဗုဒၵဘာသာဦးေရ ၈ဝ ရာခုိင္ႏႈံးရွိသည္။ ရန္သူသည္ ကရင္ဘုန္းႀကီးတခ်ဳိ႕ကုိစည္း႐ံုးသည္၊ ကရင္ သံဃာ အဖဲြ႔အစည္းကုိ ဖဲြ႔စည္းထားသည္။ ရရွိထားေသာသတင္းအရ ရြာသစ္ ဆရာေတာ္သည္ ရန္သူဖဲြ႔စည္းေပးထားေသာ ကရင္ သံဃာ့အဖဲြ႔ အတြင္းေရးမွဴးျဖစ္သည္။ ေျပာက္က်ားေဒသမ်ား၌ ႏွစ္ဘက္မ်က္ႏွာက်င့္သံုးရမည္။ မိမိဘက္တခုတည္းေန၍မရ၊ ရန္သူ႔ႏွင့္ပါ ဆက္ဆံ ရမည္ျဖစ္သည္။ ဘက္ႏွစ္ဘက္ယွဥ္ၿပိဳင္ တုိက္ခုိက္ၾကရာ၌ စည္း႐ံုးေရးစြမ္းအင္ ေကာင္းသူသည္သာ အႏိုင္ရမည္ျဖစ္သည္။ စည္း႐ံုး ေရးဆင္းရာတြင္ ထုိင္ေလအံေန၍မရ၊ လူထုနားမလည္သည့္ စကားႀကီးစကားက်ယ္မ်ား ထုိင္ေျပာေန၍မရ။ လက္ေတြ႔လုပ္ျပရမည္။ အလုပ္ႏွင့္သက္ေသျပရမည္။

ရြာသစ္ ဆရာေတာ္အား စည္း႐ံုးရန္လုိသျဖင့္၊ အေျခအေနကုိ ေစာင့္ဆုိင္းေနသည္။ တပ္တြင္းမွ ရဲေဘာ္မ်ားအား စစ္ေၾကာင္းခ်ီရာ၌ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကုိ ျဖတ္ေလွ်ာက္ရပါက စစ္ဖိနပ္မွလဲြ၍ ညႇပ္ဖိနပ္စီးသူအားလံုး စစ္သည္၊ ဝန္ထမ္း ဖိနပ္ခၽြတ္္ၾကရန္ညႊန္ၾကားလုိက္ သည္။ ဝတၱကေျမ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ တေန႔ မိမိတုိ႔စစ္ေၾကာင္း ပုိိင္က်ံဳၿမိဳ႕နယ္သုိ႔ျပန္ေရာက္ၿပီး တပ္ေနရာခ်သည္။ ေပါင္၊ ပ အုိဝ့္ရြာ၊ ရြာသစ္၊ ေရပူ၊ ထီးဖုိးတေရး၊ စသည့္ရြာမ်ားတြင္ တပ္ခဲြအသီးသီးေနရာခ်သည္။ မိမိတပ္ခဲြေရပူရြာ၌ေနရာခ်သည္။ ေစတီတည္ ထားသည့္ ေတာင္ကုန္းအျမင့္၌မိမိ တပ္စု (၂) ကုိေနရာခ်သည္။ တပ္စု (၂) တြင္ ၅၇ မမ ေနာက္ပြင့္႐ုိင္ဖယ္ရွိသည္။ တပ္စု (၁) ရြာ ေရွ႕ေတာစပ္၊ တပ္စု(၃) ရြာေနာက္ေတာစပ္၊ ခဲြ႐ံုးအဖဲြ႔ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၌ အသီးသီးေနရာခ်သည္။ ခဲြ႐ံုးအဖဲြ႔တြင္ ၈၁ မမ စိန္ေျပာင္း ရွိသည္။

တပ္စုမွဴးမ်ားကုိေခၚ၍ …
“ဒီမွာေစာင့္ၾကည့္၊ ေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္ဆီက တခုခုက်လာေအာင္လုပ္ျပမယ္၊ တပ္စု (၁) က ဟုိးမွာ ကုိရင္ေတြ ကုေ႗တူးေနၾက တယ္။ ဝင္တူးၾက။ တပ္စု (၂) က ဘုရားကုန္းဝန္းက်င္အားလံုးျမက္ရွင္း တပ္စု (၃) က ရြာစာသင္ေက်ာင္းပတ္ လည္သန္႔ရွင္းေရးလုပ္၊ ခဲြ႐ံုးအဖဲြ႔ကရဲေဘာ္ေတြ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက ေသာက္ေရ သံုးေရ ခ်ဳိးေရ ႏွင့္ ကုေ႗ေရအကုန္ျဖည့္ထည့္ရန္ႏွင့္ ဝန္ထမ္းမ်ား ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းဝင္းအတြင္းရွိ ရြက္ေျခာက္မ်ား အမုိက္သ႐ုိက္မ်ားကုိ တံျမက္စီးလွည္း၊ ေနာက္ မခဲြရေသးေသာ ထင္းေတြကုိခဲြ”
ဟု တာဝန္ေပးလုိပ္သည္။

မိမိလည္း ေက်ာင္းဝင္းအတြင္းရွိ သရက္ပင္ေအာက္ မုိးကာခင္းၿပီး ရန္သူ႔လႈပ္ရွားမႈအေျခအေနသိႏိုင္ရန္ စက္ဖြင့္နားေထာင္ေနသည္။ စစ္ေၾကာင္းမွဴး ညႊန္ၾကားလာမည့္ ညႊန္ၾကားခ်က္မ်ားကုိ ေစာင့္နားေထာင္ေနသည္။ မၾကာလုိက္ပါ၊ ကပၸိယ တေယာက္မိမိထံေရာက္ လာၿပီး “အုန္းပင္ တက္တတ္သူရွိလား” တဲ့။ “ရွိေၾကာင္းေျပာရာ၊” တပ္ခဲြမွ ရဲေဘာ္မ်ား စားရန္အတြက္ အုန္းသီးခူးခုိင္းသည္၊ ဆရာ ေတာ္မွ ေကာက္ညႇင္း တတင္းေပးစားသည္။ ရဲေဘာ္မ်ား ေကာက္ညႇင္းႏွင့္ အုန္းသီးျခစ္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ စားၾကေလေတာ့သည္။

လူထုကုိ တကယ္အလုပ္အေႂကြးျပဳပါ၊ အလုပ္ႏွင့္သက္ေသျပပါ၊ လူထုေမတၱာအံထြက္လာလိမ္မည္ မိမိကုိခ်စ္ၾကည္ေလးစားေသာ ရြာ သားမ်ား မိမိစားရန္အတြက္ ၾကက္မ်ားယူလာသည္။ ၄ ေကာင္ျဖစ္သည္၊ ၾကက္တေကာင္ကုိ ခ်က္စားၿပီး၊ က်န္ၾကက္ ၃ ေကာင္အား ကပိၸယကုိ ဆရာေတာ္အတြက္ ဆြန္းခ်က္ေႂကြးရန္ ေပးလုိက္သည္။

တညေန မိမိကုိ ခ်စ္ၾကည္ေလးစားေသာ ေက်းရြာလူႀကီးလာလည္သည္။ ေကာက္ညႇင္းအရက္ ဦးေရတပုလင္း ယူလာသည္။ ျဖစ္ရွိ ေနေသာေက်းရြာ အေျခအေနမ်ားကိုတင္ျပသည္။ “မုိးေခါင္၍ ပုိးဖ်က္သျဖင့္ စပါးအထြက္နည္းေၾကာင္း၊” မိမိသေဘာေပါက္ပါသည္ ၿမိဳ႕နယ္ေကာ္မတီ ေျမယာဌာနတာဝန္ခံမွ လယ္ခြန္မ်ားကုိ အေၾကေပးခုိင္းမည္ျဖစ္သည္။ စပါးေစ်းကမေကာင္း၊ မုိးေခါင္ပုိးဖ်က္ သျဖင့္ စပါးအထြက္နည္းေသာေၾကာင့္ လယ္ခြန္ အေၾကေပးႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။ ၿမိဳ႕နယ္ေကာ္မတီ၊ လယ္ယာဌာနတာဝန္ခံမ်ား လူထု အေျခ အေနကုိ နားလည္းၾကဖုိ႔လုိသည္။
“စည္း႐ံုးေရးဟာ အဓိကလား။ လယ္ခြန္ဟာ အဓိကလား”
လယ္ခြန္ကုိ ဦးစားေပးလုိက္ရင္ စည္း ႐ံုးေရးထိခုိက္မည္ကုိ သိထားရန္လုိသည္။

တပ္ခဲြအားလံုးအသင့္ျပင္ရန္ ညႊန္ၾကားခ်က္ေရာက္လာသည္။ ေဖါေမး ဘုိေမး စားခ်က္ ထမင္းစားၿပီး ခ်က္ထားရန္ျဖစ္သည္။ ခရီးရွည္ ခ်ီတက္ရေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ တေန႔လံုးစစ္ခ်ီသည္၊ ေနာက္တေန႔ စစ္ခီ်သည္၊ သံလြင္ျမစ္ကုိ ျဖတ္သည္။ ေတာင္ေက်ာ္သည္၊ ေတာ တြင္း တေနရာတြင္တပ္ခ်သည္။ အျခားစစ္ေၾကာင္းမ်ားကုိေတြ႔သည္။ ဗုိလ္ႀကီးအယ္ထူးဦးစီး (၁ဝ၁) စစ္ေၾကာင္း၊ ဗုိလ္မွဴးတူးတူးဦးစီး စစ္ေၾကာင္း (၂)၊ ဗုိလ္မွဴး ( ) ဦးစီး စစ္ေၾကာင္း (၄)၊ ဗုိလ္မွဴး ( ) ဦးစီး စစ္ေၾကာင္း (၅)၊ တပ္မဟာဌာနခ်ဳပ္၊ လက္နက္ ႀကီးအဖဲြ႔ စစ္ေၾကာင္းစံုေရာက္ေနသည္၊ အင္အား ၁၅ဝဝ ေက်ာ္မည္ျဖစ္သည္။ ဝန္ထမ္းအင္အား ၅ဝဝ ထက္မနည္းေပ။

တပ္ခဲြမွဴးမွအထက္ တပ္မွဴးမ်ားကုိ တပ္မဟာမွဴး ဗုိလ္မွဴးႀကီးထင္ေမာင္ေခၚေတြ႔သည္။ ထုိေနရာ၌ တပ္မွဴးစံုကုိ ေတြ႔ရသည္။ “ဗုိလ္မွဴး ေဂ်ာ္စစ္ေၾကာင္းက ကညႇင္ဒံု ရဲစခန္းကုိတုိက္၊ က်န္စစ္ေၾကာင္းမ်ား ကမေမာင္းနဲ႔ ကတုိင္တိက လာမဲ့စစ္ကူကုိတုိက္မယ္။ ကညွင္ဒံု စခန္းကုိ ေရာင္ျပတုိက္ၿပီး စစ္ကူကုိ အဓိကတုိက္မယ္။ လုိအပ္မည့္လက္နက္ႀကီး၊ လက္နက္ငယ္ က်ည္မ်ဳိးစံုျဖည့္ၾကသည္။ စစ္ဆင္ ေရး ၇ ရက္၊ (----) ရက္။ (န) နာရီ (----) ဟု သတ္မွတ္လုိက္သည္။

ကမေမာင္းဘက္မွ လုိက္လာေသာစစ္ကူကုိ တုိက္ရန္ (၁ဝ၁) စစ္ေၾကာင္းႏွင့္ စစ္ေၾကာင္း (၂)၊ ကတုိင္တိဘက္မွ လုိက္လာေသာစစ္ ကူကုိတုိတ္ရန္ စစ္ေၾကာင္း ၄ ႏွင့္ ၅ တုိ႔အသီးသီးတာဝန္ခဲြလုိက္သည္။ စစ္ေၾကာင္းအသီးသီး သတ္မွတ္ေနရာမ်ားသုိ႔ ထြက္ခြားၾကပါ ၿပီ။ မိမိတုိ႔ စစ္ေၾကာင္းတေၾကာင္းလံုး တုိက္ရန္မလုိအပ္ေသးသျဖင့္ တပ္ရင္းမွဴး ႏွင့္ ႐ံုးအဖဲြ႔၊ မိမိတပ္ခဲြ (၄) တုိ႔ တပ္မဟာဌာနခ်ဳပ္ႏွင့္ ေခတၱတဲြထားၿပီး လုိအပ္သလုိထုတ္သံုးရန္ အရံအျဖစ္အသင့္ ေနထားရန္ျဖစ္သည္။

သတ္မွတ္ထားသည့္ေနရာ၌ ပစ္က်င္းမ်ားတူးၾကသည္၊ ေျမမာသျဖင့္ေတာ္ေတာ္ႏွင့္မၿပီး၊ ညသန္းေကာင္ေက်ာ္သြားသည္။ စစ္ေၾကာင္း အားလံုး သတ္မွတ္ေနရာ၌ တပ္ခ်ၿပီးသည္ႏွင့္ အစီအစဥ္အတုိင္း စစ္ေၾကာင္း (၁) မွ ရန္သူကုိ စပစ္သည္ႏွင့့္္ ေသနတ္သံမ်ားေပၚလာ သည္၊ စက္လက္သံႏွင့္ လက္နက္ငယ္သံမ်ားၾကားေနရသည္။ တေန႔လံုး ရန္သူစစ္ကူမလာ၊ ေနာက္ေန႔ဆက္ပစ္သည္၊ စစ္ကူတေန႔ လံုးမလာ၊ ေနာက္ေန႔ မိမိတပ္ခဲြအားျပန္မွာသျဖင့္ သူႏွင့္ျပန္ေပါင္းလုိက္သည္။
“မထူးေတာ့ဘူး၊ ရဲစခန္းကုိပဲဲ အျပတ္တုိက္မယ္” ဟု
စစ္ေၾကာင္းမွဴးဆံုးျဖတ္ၿပီး လက္နက္ႀကီးမ်ားအားလံုး စုပံုပစ္လုိက္သည္။ ရဲစခန္းတခ်ဳိ႕မီးေလာင္သည္။ ေနာက္ထပ္တလံုး၊ တလံုးၿပီး တလံုး မီးေလာင္ေနသည္။
“ေဟ့ စစ္ကူပဲ ရွိတယ္၊ ရဲကူမရွိဘူးကြ၊ လက္ေျမာက္ေဟ့၊ မင္းတုိ႔ကုိဘာမွမလုပ္ဘူး” ဟု ေအာ္ေျပာသည္။ အရာရွိႏွင့္တူသူ စခန္း တြင္းမွထြက္လာသည္၊ လက္ထဲမွလည္းေျခာက္လံုးျပဴးတလက္ႏွင့္ လက္ေျမာက္၍တံတားတဘက္မွ ထြက္လာ သည္။

ေသနတ္သံမ်ားစဲသြားပါၿပီ၊ စစ္ေၾကာင္းမွဴးလည္း တံတားအျခားတဘက္မွတက္သြားၿပီး တံတားအလယ္၌ေျခာက္လံုးျပဴးႏွင့္ ထြက္လာ သူအားႏႈတ္ဆက္လုိက္သည္။ “ခင္ဗ်ားတုိ႔ ကုိယ္ပုိင္ပစၥည္းေတြအကုန္ယူ၊ စစ္ပစၥည္းေတြထားခဲ့” ရန္ေျပာၿပီး မိမိအားသံု႔ပန္းမ်ားကုိႀကီး ၾကပ္ရန္ တာဝန္ေပးအပ္သည္။ ရဲေဘာ္မ်ားစစ္ပစၥည္းႏွင့္ လက္နက္မ်ားကုိသိမ္းေနသည္၊ သံု႔ပန္းမ်ားလည္း အထုပ္အပုိးမ်ားကုိ ယူ၍ ထြက္လာၾကသည္။ တေနရာတြင္စုခုိင္းၿပီး၊ “က်ေနာ္နာမည္္ ေအးေမာင္ပါ၊ စခန္းမွဴး ဒုရဲအုပ္ပါ” တဲ့၊ ရဲမ်ား၏ ငယ္ရြယ္ေသာဇနီးသည္ ၃ ေယာက္၊ ခေလး ၂ ေယာက္၊ ခလရ (၁၉) မွ စစ္သည္ ၂ ေယာက္ႏွင့္ ရဲ ၁၇ ေယာက္ေပါင္း ၂၄ ေယာက္အား စုရပ္တခုသုိ႔ခ်ီတက္ ရန္ျပင္ဆင္ခုိင္းသည္။

စထြက္ခြာသည္ႏွင့္ ရဲသားကုိဘခ်ဳိသည္ အထုပ္အပုိးမ်ားကုိထမ္းလ်က္၊ ၎၏ ဇနီးသည္မွ သားငယ္ေလးကုိ ပုိးထားသည္၊ အသက္ ၄ ၅ ႏွစ္ ခန္႔ရွိ ကေလးမေလးမွာမူ ထမ္းပုိးမည့္သူမရွိ၊ လူလြတ္ရဲမ်ားလည္း ရဲေဘာ္စိတ္မရွိ၊ ကေလးမေလးကုိ မထမ္း၊ မိမိသည္ လမ္း ေလွ်ာက္လွ်က္ ထမင္းမစားရေသးသျဖင့္ ထမင္းထုပ္ေျဖစားသည္၊ သုိးနန္႔ထြက္ေနသည္၊ ထမင္းထုပ္၌ ဆားပင္မပါ။ ဆာဆာႏွင့္ စား လုိက္သည္။ ကုိဘခ်ဳိသည္လမ္းေလွ်ာက္ေႏွးေနေသာ ၎၏သမီးေလးအားျမန္ျမန္ေလွ်ာက္ရန္ေငါက္ငန္းေနသည္၊ ဆူေနသည္၊ ျမက္ ထူေနေသာလမ္းတြင္ ၅ ႏွစ္အရြယ္ကေလးမေလး ျမန္ျမန္မေလွ်ာက္ႏိုင္။ သတ္မွတ္ခ်ိန္ ေရာက္ရန္လုိသည္။ ဒီလုိ လမ္းေလွ်ာက္ပံုမ်ဳိး ႏွင့္ေတာ့ မေရာက္ႏိုင္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ တခုခုလုပ္ရန္ ဆံုးျဖတ္လုိက္သည္။ စားလက္စထမင္းထုပ္ကုိ ပစ္လုိက္သည္၊ ေရဘူးမွ ေရေသာက္ လုိက္ၿပီး မိမိကာဘုိင္ေသနတ္ႏွင့္ စစ္ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာမ်ားကုိ အကူရဲေဘာ္သုိ႔ေပးလုိက္သည္၊ ဖါကမာကုိထုတ္ကာ…
“ဒီမွာကေလး၊ ဦး ဦးဆီလာ” ဟုဆုိကာ
သူမအားခ်ီ၍ မိမိေက်ာကုန္းေပၚတင္ကာ ဖါကမာႏွင့္ ခ်ီပုိးလိုက္သည္။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း၊ ခ်ီပုိးရင္း …
“နာမည္ ဘယ္လုိေခၚလဲ” ဟုေမးရာ၊
“မိသီတာပါ၊ ဦးဦး” တဲ့၊ အုိးခ်စ္စရာေကာင္းလုိက္တာ၊ မိသီတာေလးကုိခ်ီပုိးေနရင္း ေမြးစ မိမိ သမီးကုိ သတိရမိသည္။ တဆက္တည္း မိမိဖခင္၏ ဆံုးမၾသဝါဒမ်ားကုိ ၾကားေယာင္လာသည္။

“ငါ့သား၊ စစ္တုိက္တယ္္ဆုိတာ ႏိုင္ငံေရးနည္းနဲ႔ေျဖရွင္းမရလုိ႔ လက္နက္နဲ႔ခုခံေနရတာ၊ စစ္ျဖစ္ရင္ ပ်က္စီးဆံုး႐ွဳံးၾကမယ္၊ ေသေၾကအ နာတရျဖစ္မယ္၊ အဖမ္းအဆီးေတြရွိမယ္၊ ဒါေတြဟာမရွိသင့္၊ မျဖစ္သင့္တဲ့အရာေတြျဖစ္တယ္။ ျပည္ေထာင္စုဘြား ညီေနာင္ေတြၾကား ညီရင္းအစ္ကုိစိတ္ဓါတ္နဲ႔ ႏိုင္ငံေရးျပသနာကုိ ေျဖရွင္းလုိ႔မရႏိုင္ဘူးလား။ တေယာက္နဲ႔တေယာက္လက္နက္နဲ႔အႏိုင္က်င့္ အျပဳတ္တုိက္ လုိ႔ေကာရႏိုင္ပါ့မလား။ စစ္ပဲြရွည္ၾကာေလ၊ တုိင္းျပည္နစ္နာေလ၊ အေသအေျပာက္မ်ားေလပဲ”
“ေနာက္ စစ္ေျမျပင္မွာ ရန္သူကုိဖမ္းမိ မယ္၊ ဒဏ္ရာနဲ႔ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ အေကာင္းပကတိ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ အမ်ဳိးသမီးေတြပါခ်င္ပါမယ္၊ ဘယ္လုိအေျခအေနမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သံု႔ပန္းေပၚလစီအတုိင္းက်င့္သံုးပါ။ ကုိယ္ခ်င္းစာပါ။ သံု႔ပန္းျဖစ္တာနဲ႔ ရန္သူမဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ဒီေတာ့ သခင္ခရစ္ေတာ္ရဲ႕ သြန္သင္မႈအတုိင္း မိမိရန္သူကုိ ခ်စ္ပါ Love your Enemy က်င့္သံုးပါ။ အပစ္မဲ့ မွီခုိသူေတြကုိ က်င္နာပါ။

မိသီတာေလး မိမိေက်ာကုန္းေပၚတြင္အိပ္ေပ်ာ္လွ်က္ပါလာသည္၊ မိမိအေတြးထဲ၌၊ “ဒီကေလးေတြ၊ အမ်ဳိးသမီးေတြဟာ မွီခုိသူေတြ၊ အ ပစ္မဲ့ေတြျဖစ္တယ္၊ အဖမ္းခံရတဲ့ရဲနဲ႔စစ္သားေတြကလဲ လက္နက္မရွိေတာ့လုိ႔ ဒုိ႔ရန္သူေတြမဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ျပည္ေထာင္စုဖြားညီေနာင္ ေတြျဖစ္တယ္ဟု ခံယူထားသည္။ မိမိအေတြးထဲ၌ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္တြင္ မိမိေမြးေမေမႏွင့္ ညီေလး၊ ညီမေလးမ်ားအဖမ္းခံရသည္။ ၆ လ ၾကာသည္၊ ဘာေၾကာင့္ဖမ္းၾကတာလဲ။ မွီခုိသူနဲ႔ကေလးေတြပဲ၊ တဖန္ ၁၉၆၆ ခုႏွစ္တြင္ ေမြးေမေမႏွင့္ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသူ ညီမေလး ပုိးပုိးဇန္၊ အသက္ ၇၈ ႏွစ္ရွိေနၿပီးျဖစ္ေသာ ဖုိးဖုိးတုိ႔ အဖမ္းခံရျပန္သည္။ ေထာင္ထဲ၌ ႏွိပ္စက္ညႇင္းပန္းခံရသျဖင့္ ကြယ္လြန္သြားသည္။ ၇ ႏွစ္ၾကာသည္။ ဘာေၾကာင္းဖမ္းၾကတာလဲဗ်ာ။ မွီခုိသူ အပစ္မဲ့သူေတြမဟုတ္ပါလား။

ရန္သူေတြဟာကရင္ျပည္ထဲကုိ က်ဴးေက်ာ္လာၿပီးသတ္ခ်င္တုိင္းသတ္၊ ဖမ္းခ်င္တုိင္းဖမ္း၊ မုဒိန္းက်င့္ခ်င္တုိင္းက်င့္၊ အိမ္မီး႐ွိဳ႕ခ်င္သလုိ႔ ႐ွိဳ႕၊ ေပၚတာဆဲြခ်င္သလုိဆဲြေနၾကပါလား။ က်ေနာ္တုိ႔ကရင္ေတြဟာ ျပည္ေထာင္စုသားေတြမဟုတ္လား။ ညီကုိေမာင္ႏွမေတြ မဟုတ္ လား။ လူေတြမဟုတ္လား။ ကုိုိယ္ခ်င္း မစာတတ္ဘူးလား။ ႏွမခ်င္း မစာတတ္ဘူးလား။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ့္သမုိင္း ကုိယ္ေရးေနၾကတာျဖစ္သည္။ “ဦးဦး ေရဆာတယ္” ဟု ..
မိသီတာေလး အသံၾကားေတာ့မွ မိမိအေတြးျပတ္သြားေတာ့သည္။
“ေအးေအး” ဟု ေျပာၿပီး၊ မိမိအကူရဲေဘာ္၌ ရွိေနေသာေရဘူးကုိယူ၍ တုိက္လုိက္သည္။ ေတာင္တက္ေတာင္ဆင္းကမ်ား၊ ခရီးကေဝး ဆုိေတာ့ မိမိနဖူးမွ ေခၽြြးမ်ားစီးက်လာသည္။ သုိ႔ေသာ္မိမိ ေမာရမွန္း ပန္းရမွန္းမသိ၊ မိမိဖခင္ ေပးခဲ့ေသာေတာ္လွန္ေရး ဒႆနႏွင့္ သ ခင္ခရစ္ေတာ္၏ ဆံုးမၾသဝါဒတုိ႔ကုိ လက္ေတြ႔အေကာင္အထည္ ေဖၚခြင့္ရေသာေၾကာင့္ ဝမ္းသာပီတိ ဂြမ္းဆီထိလုိ ျဖစ္ရပါသည္။

စုရပ္သုိ႔ေရာက္ပါၿပီ။ ၎တုိ႔အားအနားေပးသည္။ ညဘက္လဘက္ရည္ ႏွင့္ မုန္႔ဧည့္ခံၿပီး မိမိတုိ႔၏ကရင့္ေတာ္လွန္ေရး လမ္းစဥ္လုပ္ ငန္းစဥ္မ်ားကုိရွင္းျပသည္။ “သံု႔ပန္းေတြကုိ ကင္းေစာင့္ရန္လုိေသးလား” ဟု ရဲေဘာ္မ်ားေမးရာ၊ “လက္နက္မွမရွိေတာ့ပဲ သူတို႔ကုိေစာင့္ ဖုိ႔မလုိေတာ့ဘူး” ဟုေျပာလုိက္သည္။ ေနာက္ေန႔မိမိတုိ႔စစ္ေၾကာင္းမွဴးပါဝင္သည့္ ေဘာ္လီေဘာအဖဲြ႔ႏွင့္ ရဲမ်ား မိတ္ျဖစ္ေဆြျဖစ္ ေဘာ္ လီေဘာပုတ္ၾကသည္။ မိမိတုိ႔ကုိမႏိုင္ပါ။ သုိ႔ေသာ္ မိမိရဲေဘာ္မ်ားႏွင့္ ရဲမ်ားေပ်ာ္ရႊင္ၾကသည္၊ ရန္သူမ်ားမဟုတ္ၾကေတာ့။ ထုိအခ်ိန္ ေလးသည္ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ကမၻာငယ္ေလးတခု ယာယီျဖစ္သြားသျဖင့္ၾကည္ႏူးမိသည္။ ေနာက္ေန႔၎တုိ႔ကုိ ရင္းပုိင္းရြာသုိ႔ပုိ႔ၿပီး ဗဟုိကြန္ မန္ဒုိမ်ားလက္သုိ႔ အပ္လုိက္သည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ျမမွ ၎တုိ႔အားေတြ႔လုိသည္ဟု သိရသည္။ မိမိသည္ စစ္ေျမျပင္၌ လူသားျဖစ္သည့္ မိသီ တာေလးကုိ လူသားဆန္ဆန္ျပဳမူက်င့္သံုးလုိက္ရသျဖင့္ လူ႔ဘဝကုိေပးခဲ့ေသာမိဘႏွစ္ပါးႏွင့္ သခင္ခရစ္ေတာ္ကုိ ေက်းဇူးတင္မိသည္။ သမုိင္းေပးတာဝန္တခုႏွင့္ တုိက္ပဲြတပဲြေတာ့ၿပီးသြားပါၿပီ။ ေရွ႕ဆက္ၿပီးတုိက္ပဲြဘယ္ႏွစ္ပဲြ ဆက္တုိက္ေနၾကရဦးမွာလဲဗ်ာ။

မွတ္ခ်က္…
စစ္ေျမျပင္၌ မိမိကုိင္ေဆာင္ခဲ့ေသာ ကာဘုိင္လက္နက္သည္၊ မိမိဖခင္ေပးခဲ့ေသာ ေတာ္လွန္ေရးအေမြ ပစၥည္းျဖစ္သည္။ မိမိတုိ႔ ညီအစ္ ကုိ ၃ ေယာက္စလံုးကုိ ထုိအေမြကုိသာေပးႏိုင္ခဲ့သည္။ အကယ္၍ မိသီတာေလးတေယာက္ သက္ရွိထင္ရွားေနေသးပါက ျပည္ေထာင္ စုတဝန္ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာဝေျပာေရး၊ တန္းတူေရး၊ ဒီမုိကေရစီေရး၊ တရားဥပေဒစုိးမုိးေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရးကုိ တန္ဖုိးထားေရးအတြက္ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ပါေစ..

- မိသီတာေလးတေယာက္ သက္ရွိထင္ရွားေနေသးပါက ျပည္သူလူထုကေလးစား ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတဲ့ ဒုတိယ ေဒၚစုျဖစ္လာပါေစ
- အကယ္၍ စခန္းမွဴး ဒုတိယရဲအုပ္ ဦးေအးေမာင္တေယာက္ သက္ရွိထင္ရွားေသးပါက ျပည္သူလူထုကုိ အလုပ္အေႂကြးျပဳသည့္ ျပည္ ခ်စ္ရဲမ်ားျဖစ္လာပါေစ
- အကယ္၍ ကညႇင္ဒံု ရဲစခန္းမွ ရဲသံု႔ပန္းမ်ားသက္ရွိထင္ရွားေသးပါက၊ ျပည္သူ႔အက်ဳိးစီးပြားမ်ားကုိ ကာကြယ္ႏိုင္ၾကပါေစ ဟု ဆႏၵျပဳ လုိက္ပါသည္။

မန္းေရာဘတ္ ဘဇန္ ဖူးကီးဒုိ


၁၂ ၊ ၂၅ ၊ ၂ဝဝ၉။

ကရင့္အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရး ခရီးႏွင့္ … ေစာဘုိျမ၏ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမ (သို႔မဟုတ္) စစ္သားစိတ္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးလုပ္သူ အပိုင္း(၁)

ေဆာင္းပါး

မင္းဟန္

ၾကာသပေတးေန႔၊ ဧၿပီလ 09 2009 16:44 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္

(ဝ)

`ထီးမူးခီး`ရြာက ေက်ာက္ၾကီးၿမိဳ႕နယ္ႏွင့္ ဖာပြန္ၿမိဳ႕နယ္အၾကားရွိသည့္ ေတာင္ေပၚရြာေလးျဖစ္သည္။ ျမန္မာလိုျပန္လွ်င္မူ `ေရေခ်ာင္းဖ်ား`ရြာဟု ဆိုရမည္။ ရြာက အိမ္ေျခ ၃ဝ ထက္မပို…..။ ကရင္လူမ်ဳိးမ်ားသာ ေနထုိင္ၾကသည့္ ေတာင္ေပၚ ကရင္ရြာေလးျဖစ္သည္။ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးက ခက္ခဲ၏။ တေတာင္ဆင္း တေတာင္တက္ သြားရသည့္ ေျခလ်င္ခရီးသာ ရွိသည္။ စီးပြားေရးက ေျမယာစီးပြားေရးသာ ရွိ၏။ ေတာင္ယာခုတ္၍ စပါးစုိက္မည္၊ ႏွမ္းစိုက္မည္။ ကုန္သြယ္ကူးသန္းေရာင္းဝယ္မႈ မရွိ…..။

ငါးပိ၊ ေဆး၊ ဆား ဝယ္လုိလွ်င္ …. မူသယ္-ဗ်က္ေကာမွတဆင့္ ေက်ာက္ၾကီးသို႔ဆင္းၿပီး တႏွစ္စာ ဝယ္ထားၾကရ၏။ စာသင္ေက်ာင္း မရွိ၊ ေဆးေပးခန္း မရွိ။ ကိုးကြယ္မႈကား ….. ႐ိုးရာနတ္ကိုးကြယ္မႈသာ ကိုးကြယ္ၾက၏။ ထုိရြာေလးတြင္ … သူ႔ကို ၁၉၂၇ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၂ဝ ရက္ေန႔က ေမြးဖြားခ့ဲသည္။ ဖခင္က ``ေစာဂယ္``….၊ မိခင္ကမူ ``ေနာ္ဒါးဆဲ`` ျဖစ္သည္။ သူ႔တြင္ သူ အပါအဝင္ ေမြးခ်င္းညီေနာင္ ၁၂ ေယာက္ ရွိသည္။ သူကား ဆယ္ဦးေျမာက္ သားျဖစ္သည္။ သူ႔အထက္တြင္ အမ ၇ ေယာက္ရွိသည္။ သူ႔ေအာက္တြင္ကား ညီတေယာက္ႏွင့္ ညီမငယ္တေယာက္ရွိ၏။

ထုိေဒသရွိ အိမ္မ်ားကုိ အမိုးမိုးရာတြင္ ဖက္မသံုး။ ``က်ေသာင္းဝါး`` မ်ားကို ျခမ္း၍ ေမွာက္ခံု၊ ပက္လက္ ယွက္၍ ထပ္ၿပီး မိုးၾက၏။ ေလကြယ္ရေအာင္ တံခါးမ်ား ေဖာက္၍ အခန္း ဖြဲ႔ၾက၏။ ရာသီက ေအး၏။ အိမ္အလယ္တြင္ မီးဖုိၾကီးအား ဖိုထားၾကရ၏။ ညအိပ္လွ်င္ မီးဖုိေဘးကပ္၍ အိပ္ၾကရသည္။ ထိုေတာင္ေပၚရြာေလးတြင္ပင္ သူ၏ ခေလးဘဝ ျဖတ္သန္းၾကီးျပင္းခဲ့ရ၏။

(၁)

ထီးမူခီးတြင္က အတန္းေက်ာင္း မရွိ၊ ပညာသင္ခ်င္လွ်င္ ဖာပြန္သို႔တက္၍ သင္ၾကရသည္။ သူလည္း မူလတန္းပညာကို ဖာပြန္သို႔တက္၍ သင္ၾကားခဲ့ရ၏။ သူ ေက်ာင္းစေနသည့္ ႏွစ္က ….. ၁၉၃၆ ခုႏွစ္ ျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္တြင္ ကိုႏု၊ ကိုေအာင္ဆန္းတုိ႔ ဦးေဆာင္ၿပီး ကိုလိုနီပညာေရး သပိိတ္ေမွာက္ၾကသည့္ ႏွစ္ျဖစ္သည္။ ကိုလိုနီပညာေရးကိုပင္ သူသည္ ဆံုးခန္းတုိင္ေအာင္ မသင္ၾကားခဲ့ရ….။ ဒုတိယကမၻာစစ္ၾကီးက ေက်ာင္းသခၤန္း၏ တံခါးမ်ားကို ပိတ္ေစခဲ့၏။ ၁၉၄၂ တြင္ပင္ သူသည္ ေက်ာင္းပညာေရးႏွင့္ ေဝးခဲ့ရ၏။ ထုိစဥ္က သူ႔အသက္သည္ ၁၅ ႏွစ္ခန္႔ ရွိခဲ့ေလၿပီ။ ေက်ာင္းထြက္ၿပီးေနာက္ သူသည္ ထီးမူခီးသို႔ မျပန္ျဖစ္။ ဖာပြန္တြင္ပင္ ရွိေန၏။

ေနမ်ဳိးႏြယ္တပ္ၾကီးက နယ္စပ္ကို ျဖတ္ေက်ာ္ကာ ျမန္မာျပည္ကုိ သိမ္း၏။ ဖာပြန္တြင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႔သစ္ ဖြဲ႔၏။ ဘီအိုင္ေအ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး….။ ဖာပြန္ၿမိဳ႕ကာကြယ္ေရးအတြက္ လက္နက္ကိုင္ ပုလိပ္တပ္ဖြဲ႔ ဖြဲ႔သည္။ ထုိပုလိပ္တပ္ဖြဲ႔သို႔ သူ ဝင္လုိက္သည္။ ပုလိပ္တပ္သားအျဖစ္ ``ဖြေဂၚ``တြင္ တာဝန္က်၏။ ၿဗိတိသွ်တပ္သားအခ်ဳိ႕က အိႏၵိယသို႔ ဆုတ္ခြာရာတြင္ ပါမသြားဘဲ ဖာပြန္ေတာင္တန္းမ်ားအတြင္း ခုိေအာင္း၍ က်န္ေနခဲ့ၾကသည္။ ထုိသူတုိ႔ႏွင့္ သူသည္ အဆက္အသြယ္ရွိ၏။ မၾကာခဏ ေတြ႔၏။ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ျပင္ဆင္ၾက၏။

မၾကာ ….. ၿဗိတိသွ်စစ္တပ္မွ ဗိုလ္မႉးၾကီး နီးမုိးႏွင့္ ဗိုလ္အဲရယ္တုိ႔ ႏွစ္ဦး ေလထီးႏွင့္ ဆင္းလာၾကသည္။ သူတုိ႔ႏွင့္အတူ အခ်က္ျပဆက္သြယ္ေရး စက္လည္း ပါလာသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္မူ မၾကာ …မၾကာ အိႏၵိယမွ ေလထီးတပ္သားတို႔ ဖာပြန္ေဒသ၌ ဆင္းၾက၏။ Force – 136 မွ တပ္သားမ်ား ျဖစ္သည္။ ထုိေလထီးဆင္း တပ္သားမ်ားတြင္ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားလည္း ပါ၏။ ဖတပလႏွင့္ Force – 136 အစီအစဥ္ႏွင့္ ဆင္းလာၾကေသာ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး ရဲေဘာ္မ်ား ျဖစ္သည္။

(၂)

၁၉၄၅ ခုႏွစ္။

ေႏြဦး…။

ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးက ရင့္မွည့္၍ ေနေလၿပီ။ Force – 136မွ တပ္မႉး ``ကာနယ္ဖီးေကာ့``သည္ အင္အား ၃ဝဝ ခန္႔ႏွင့္ ဖာပြန္ေဒသတြင္ အေျချပဳၿပီး ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ျပင္ဆင္လ်က္ရွိသည္။ ထုိေႏြဦးတြင္ပင္ သူႏွင့္အတူ ``ဖြေဂၚ``တြင္ တာဝန္က်သည့္ ကရင္လူမ်ဳိး ပုလိပ္တပ္သား အားလံုးသည္ Force – 136 သို႔ သြားေရာက္၍ ပူးေပါင္းလုိက္ၾကသည္။ Force – 136 မွ သူတုိ႔အား စစ္သင္တန္းေပး၏။ ယူနီေဖာင္းမ်ား ထုတ္ေပး၏။ လက္နက္မ်ားက အသစ္မ်ား …. အိႏၵိယမွ ေလယာဥ္ႏွင့္ ခ်ေပးသည့္ လက္နက္ခဲယမ္းမ်ား ျဖစ္သည္။ သင္တန္းဆင္းၿပီးေနာက္ သူတို႔အား Force – 136 ၏ ဦးေဆာင္မႈေအာက္ရွိ ကရင္ေျပာက္က်ား တပ္အျဖစ္ လႈပ္ရွားေစ၏။ သူတုိ႔၏ တပ္ဖြဲ႔သည္ အင္အား ၅ဝဝ ခန္႔ ရွိသည္။ ေခပူ၊ ေသာသီခို၊ ေမာ္ခီး၊ ေတာင္ငူ၊ ဇရပ္ၾကီး နယ္ေျမအတြင္း Force – 136 ႏွင့္အတူ… သူတုိ႔ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ကုိ ေတာ္လွန္ခဲ့ရ၏။

(၃)

ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး ၿပီးသည့္ေနာက္ သူသည္ UMP ဟု ေခၚသည့္ ျပည္ေထာင္စု စစ္ရဲတပ္သို႔ ဝင္ေရာက္ခဲ့သည္။ ထုိစဥ္က …. ျမန္မာျပည္ရွိ လက္နက္ကိုင္တပ္မ်ားတြင္ … ကႏၵီေဆြးေႏြးပြဲအရ ဖြဲ႔စည္းခဲ့သည့္ တပ္မေတာ္တပ္ရင္းမ်ား ရွိ၏။ ျပည္သူ႔ ရဲေဘာ္တပ္ဖြဲ႔မ်ား … ေသာင္းက်န္းမႈ ႏွိမ္ႏွင္ေရး တပ္ဖြဲ႔မ်ား … ႏွင္႔ KNDO ၊ MNDO တပ္ဖြဲ႔မ်ား ရွိသည္။

ၿပီးလွ်င္ ….. ရွမ္းပုလိပ္တပ္မ်ားႏွင့္ ျပည္ေထာင္စု စစ္ရဲတပ္တုိ႔ ရွိၾက၏။ သခင္ေအာင္ဆန္း ဦးေဆာင္သည့္ ဖဆပလ သည္ တမ်ဳိးသားလံုး လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ နည္းလမ္းေပါင္းစုံႏွင့္ လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္လ်က္ ရွိသည္။ သခင္ေအာင္ဆန္းသည္ လန္ဒန္သို႔သြားၿပီး ၿဗိတိသွ်နန္းရင္းဝန္ အက္တလီႏွင့္ ေဆြးေႏြး၏။ ေအာင္ဆန္း-အက္တလီ စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆုိ၏။

အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရး လႈပ္ရွားမႈမ်ားက အရွိန္အဟုန္္ႏွင့္ ျမင့္တက္ေနသည္။

၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၅ ရက္တြင္ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ရွိ `ဗင္တန္` ခန္းမ၌ ကရင္အမ်ဳိးသား ကြန္ကရက္ က်င္းပ၏။ ကရင္အမ်ဳိးသား ကိုယ္စားလွယ္ ၇ဝဝ ခန္႔ တက္ေရာက္ၾက၏။ ထုိကြန္ကရက္၌ ကရင္ဗဟိုအစည္းအ႐ုံး KCO ႏွင့္ ကရင္လူငယ္မ်ား အစည္းအ႐ုံး KYO ေပါင္း၍ ကရင့္အမ်ဳိးသား အစည္းအ႐ုံး KNU ဖြဲ႔စည္းခဲ့သည္။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ေအာက္တုိဘာလ ၃ ရက္ႏွင့္ ၄ ရက္ေန႔မ်ားတြင္ KNU မွ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕၌ ညီလာခံတရပ္ ေခၚယူခဲ့၏။ ေမာ္လၿမိဳင္ညီလာခံမွ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကုိ လက္မခံေၾကာင္း ထုတ္ျပန္ခဲ့၏။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒသည္ ကရင္အမ်ဳိးသားမ်ားအတြက္ ေက်နပ္လံုေလာက္သည့္ ကရင္ျပည္နယ္ႏွင့္ ကရင္အစိုးရ ဖြဲ႔စည္းေရး မပါရွိဟု ဆိုၾကသည္။

၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၄ ရက္ေန႔တြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ၿဗိတိသွ် ကိုလိုနီတံပိုးေအာက္က လြတ္ေျမာက္ေၾကာင္း လြတ္လပ္ေရး ေၾကညာခဲ့၏။ ဖဆပလ ဦးေဆာင္သည့္ လြတ္လပ္ေရး အစုိးရအဖဲြ႔ ဖြဲ႔စည္းခဲ့၏။

၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁ ရက္ေန႔တြင္ ကရင္အမ်ဳိးသား ေခါင္းေဆာင္ ေစာဘဦးၾကီးႏွင့္ သရာသာထိုက သထံုၿမိဳ႕နယ္ အင္းဝိုင္းရြာ လူထုအစည္းအေဝးတြင္ ကရင္ျပည္နယ္ သီးျခားရရွိေရး တရားမ်ား ေဟာၾက၏။ KNDO ကလည္း ၃ ရက္ေန႔ ေန႔စြဲႏွင့္ ကရင္ျပန္နယ္ သီးျခား ဖြဲ႔စည္းေပးရန္ ထုတ္ျပန္ေၾကညာခ်က္ ထုတ္၏။ ဆႏၵျပ ေတာင္းဆုိ္မႈမ်ားက ကရင္အမ်ဳိးသားမ်ား ေနထုိင္သည့္ ေနရာေဒသတုိင္း၌ ထုတ္ေဖာ္ျပသ၍ လႈပ္ရွားလာၾက၏။

`ကရင္ျပည္နယ္ ခ်က္ခ်င္းေပး`

`ကရင္တက်ပ္ ဗမာတက်ပ္ ခ်က္ခ်င္းျပ`

`လူမ်ဳိးေရး အဓိက႐ုဏ္း အလုိမရွိ`

` ျပည္တြင္းစစ္ အလုိမရွိ`

(၄)

၁၉၄၉ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၃၁ ရက္ေန႔….။

အင္းစိန္စစ္မ်က္ႏွာမွ စ၍ လက္နက္ကိုင္ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးသည္ တရားဝင္ စတင္ခဲ့၏။ ထိုမတုိင္မီကမူ …. အခ်ဳိ႕ေဒသမ်ားတြင္ KNDO ႏွင့္ ကရင္ စစ္ရဲတပ္ဖြဲ႔မ်ား၏ လက္နက္ကိုင္တုိက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲခဲ့သည္မ်ား ရွိခဲ့၏။ KNU ႏွင့္ KNDO တခုလံုးအေနႏွင့္ မဟုတ္ …..။ ေစာဘဦးၾကီး၊ မန္းဘဇံ၊ သရာသာထုိ စသည့္ ကရင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ျဖစ္ေပၚေနသည့္ ကရင့္လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးမ်ား ထိန္းသိမ္းႏုိင္ရန္ ဖဆပလ ႏွင့္ ညႇိႏႈိင္းေဆာင္ရြက္ေနၾကေသး၏။ မရ….။

သမိုင္းက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတး မေရးဖြဲ႕….။ လက္နက္၊ ျပာပံု၊ ယမ္းေငြ႔ႏွင့္ ေသြးပင္လယ္ ေရးထုိး၏။

(၅)

တပ္ရင္းမႉး ဒု-ဗိုလ္မႉးၾကီး မင္းေမာင္ (ေနာင္ KNU ဗိုလ္ခ်ဳပ္မင္းေမာင္) ဦးစီးသည့္ ကရင့္ေသနတ္ကိုင္ တပ္ရင္း (၁) သည္ ေတာင္ငူကို သိမ္း၏။ ၿပီးလွ်င္ … သံေတာင္၊ ဒိုက္ဦး၊ ေညာင္ေလးပင္၊ ပဲခူးရွိ KNDO တပ္မ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္း၍ အင္းစိန္ စစ္မ်က္ႏွာသို႔ ဆင္းလာ၏။ တပ္ရင္းမႉး ဒု-ဗိုလ္မႉးၾကီးျမေမာင္ (ေနာင္ KNU ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမေမာင္) ဦးစီးသည့္ ကရင့္ေသနတ္ကိုင္ တပ္ရင္း (၂) သည္လည္း ျပည္ကုိ သိမ္းပိုက္ၿပီး ရန္ကုန္-ျပည္လမ္းအတုိင္း အင္းစိန္ စစ္မ်က္ႏွာသို႔ ခ်ီလာ၏။

ဦးႏု၏ ဖဆပလ အစိုးရကား … ရန္ကုန္ ၇ မိုင္ပတ္လည္တြင္သာ ႐ုံးစိုက္၍ အာဏာစစ္ကုိ ျဖန္႔ထားႏုိင္ေတာ့၏။

သူသည္ ကရင့္လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရး စတင္သည္ႏွင့္ ျပည္ေထာင္စု စစ္ရဲတပ္ (UMP) မွ ထြက္၍ ကရင့္လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးသို႔ ဝင္ခဲ့၏။ ကရင့္လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕ `သံလြင္` တပ္ရင္းကုိ ဖြဲ႔၏။ သံလြင္တပ္ရင္းတြင္ သူသည္ တပ္ၾကပ္ၾကီး အဆင့္ႏွင့္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္၏။ သံလြင္တပ္ရင္းက ေညာင္ေလးပင္၊ ဒိုက္ဦးနယ္မ်ားတြင္ တုိက္ပြဲမ်ား ဆင္ႏႊဲရသည္။ ၁၉၅ဝ ခုႏွစ္ ေႏြဦးအထိ ျဖစ္သည္။ ၁၉၅ဝ ခုႏွစ္ သၾကၤန္မက်မီတြင္ သူတုိ႔၏ သံလြင္တပ္ရင္းကုိ ေညာင္ေလးပင္မွ ဘီးလင္း၊ က်ဳိက္ထုိဘက္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႔ရန္ တာဝန္ေပး၏။ ထုိအခ်ိန္၌ သူသည္ သံလြင္တပ္ရင္းတြင္ တပ္ခြဲမႉး တေယာက္အျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနသည္။

ကိုးကား …

- ေစာဘုိျမ၏ က်ေနာ္တင္ျပလုိသည့္ က်ေနာ့ ျဖတ္သန္းမႈ အစစ္အမွန္

- ကရင္သမုိင္း သုေတသနအဖြဲ႔မွ ထုတ္ေဝသည့္ ႏိုင္ငံသစ္စာေစာင္ (အမွတ္ ၁ မွ ၇ အထိ)

- ဖူးကီးဒုိ၏ မန္းဘဇံႏွင့္ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရး

- ဆရာၾကီး ဖူးစေကာလယ္ေတာ၏ ကရင္ေတာ္လွန္ေရး သမုိင္းမွတ္စုမ်ား

- ေအာင္ေစာဦး၏ ျပည္တြင္းစစ္ ႏွစ္ (၅ဝ)

- ဝင္းတင့္ထြန္း၏ အေမွာင္ၾကားက ဗမာျပည္

- သခင္တင္ျမ၏ ဘံုဘဝမွာျဖင့္ (အတြဲ - ၅)

- BLC သင္တန္းေက်ာင္းတြင္ ေျပာၾကားခဲ့သည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမ၏ မိန္႔ခြန္း စီဒီခ်ပ္

- သႏူထူး ဂ်ာနယ္မ်ား

- ကရင့္သတင္းစဥ္

- KNU ႏွင့္ နဝတၾကား ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ KNU ၏ ရွင္းလင္း ခ်က္စာတမ္း



--------------------------------------------။----------------------------------------------

ကရင့္အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရး ခရီးႏွင့္ … ေစာဘုိျမ၏ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမ (သို႔မဟုတ္) စစ္သားစိတ္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး လုပ္သူ အပိုင္း (၂)

ေဆာင္းပါး
မင္းဟန္
ေသာၾကာေန႔၊ ဧၿပီလ 10 2009 14:57 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္


(၆)

၁၉၅ဝ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ ၁၇ ရက္ေန႔မွ ၁၉ ရက္ေန႔အထိ ကရင္အမ်ဳိးသား ကြန္ကရက္ကုိ ဖာပြန္တြင္ က်င္းပ၏။ ေစာဘဦးၾကီးကိုယ္တိုင္ ကြန္ကရက္ကုိ ဦးေဆာင္၏။ ေတာင္ငူခ႐ိုင္၊ ေညာင္ေလးပင္ခ႐ိုင္၊ သထံုခ႐ိုင္၊ ေမာ္လၿမိဳင္ခ႐ိုင္၊ ၿမိတ္-ထားဝယ္ခ႐ုိင္ႏွင့္ ျမစ္ဝကြ်န္းေပၚတုိင္းတို႔မွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား တက္ေရာက္ၾကသည္။ ေစာဘဦးၾကီးက သဘာပတိ အဖြင့္မိန္႔ခြန္း ေခြ်သည္။

``ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားအားလံုး ရန္ကုန္သို႔ ဆင္းၿပီး၊ လည္စင္းမခံသေရြ႔ ေတာ္လွန္ေရးဟာ မက်ဆံုးဘူး …. ကရင္ျပည္ ရဖုိ႔အတြက္က နည္းလမ္း ၃ ခု ရွိတယ္။

တစ္က … ရသင့္ရထုိက္တာကို အုပ္စုိးသူက ႐ိုး႐ုိးသားသားနဲ႔ ေပးလုိ႔ရတာ ျဖစ္တယ္။ ဒါကလည္း ဘယ္ေတာ့မွ အုပ္စုိးသူဟာ ေပးမွာမဟုတ္ဘူး။

ႏွစ္က …. တုိက္ယူလုိ႔ ရတာျဖစ္တယ္။

သံုးက … ပတ္ဝန္းက်င္အေျခအေနေၾကာင့္ ရတာျဖစ္တယ္။

ဒီအတြက္ က်ေနာ္တုိ႔က တမ်ဳိးသားလုံးက ဒီမူ ၄ ခ်က္ကို လုိက္နာၾကဖို႔ လိုမယ္``

``လက္နက္ခ်စကား မေျပာရ``

``ကရင္ျပည္ၾကီး ျပည့္စံုရမည္``

``ကရင့္လက္နက္ ကရင့္လက္ထဲမွာ ရွိရမည္``

``ကိုယ့္ၾကမၼာ ကိုယ္ဖန္တီးပိုင္ခြင့္ ရွိရမည္``

(၇)

၁၉၅ဝ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၁၂ ရက္ေန႔တြင္ ေစာဘဦးၾကီးႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္စုိင္းေကတုိ႔ တုိက္ပြဲအတြင္း က်ဆံုးခဲ့ၾက၏။ ေစာဘဦးၾကီး က်ဆံုးၿပီးေနာက္ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးအတြင္း ေခါင္းေဆာင္အခက္အခဲ ရွိလာ၏။ မန္းဘဇံႏွင့္ ေစာဟံတာသာေမႊးတုိ႔က ျမစ္ဝကြ်န္းေပၚတြင္ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးကို ဦးေဆာင္ေနၾကရၿပီး အေရွ႕တုိင္းသို႔ မလာႏုိင္ၾကေသး….။ ထို႔အတြက္ … အေရွ႕တုိင္းတြင္ Kaw Thoo Lei Government Body (K.G.B) ဖြဲ႔ၿပီး ဦးေဆာင္မႈ တည္ေဆာက္ရ၏။

၁၉၅၄ ခုႏွစ္တြင္ အေရွ႕တုိင္းသို႔ ျမစ္ဝကြ်န္းေပၚတုိင္းမွ ေစာဟန္တာသာေမႊး ေရာက္ရွိလာၿပီး (KGB) ကို ဖ်က္သိမ္းခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ …. ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ (KRC) ဖြဲ႔၏။ (KRC) တြင္ ဥကၠ႒အျဖစ္ ထမ္းေဆာင္၏။ ကရင့္လက္နက္ကိုင္ တပ္ဖြဲ႔ (KAF) ကုိ ဖ်က္သိမ္းၿပီး၊ ကရင့္ ျပည္သူ႔လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္ (KPLA) ႏွင့္ ကရင့္ ျပည္သူ႔ေျပာက္က်ား တပ္ဖြဲ႔ (KPGF) တို႔ကို ဖြဲ႔စည္းျပန္္သည္။

သူသည္ ေစာဟန္တာသာေမႊး အသစ္ဖြဲ႔စည္းလုိက္သည့္ (KPLA) တပ္ရင္း (၁) တြင္ တပ္ရင္းမႉးအျဖစ္ တာဝန္ေပးအပ္ျခင္း ခံရ၏။ ကရင့္လက္နက္ကိုင္ တပ္မ်ား၏ ဦးစီးခ်ဳပ္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မင္းေမာင္ ျဖစ္သည္။

(၈)

တပ္မဟာ (၆) ၾကာအင္းဆိပ္ၾကီးဘက္တြင္ တာဝန္က်သည့္ တပ္ရင္းမႉး ထြန္းၿငိမ္း ရန္သူ႔ထံသို႔ လက္နက္ခ် ဝင္ေရာက္သြား၏။ ဖားအံဘက္မွလည္း Light Brigade မွ တပ္ရင္းမႉး စံေဘာ္ လက္နက္ခ်ျပန္သည္။ အျခား တပ္ရင္းမ်ားမွလည္း ၁ဝ ေယာက္ ….အေယာက္ ၂ဝ စသည္ျဖင့္ လက္နက္ခ်ၾက၏။ ထိုအခ်ိန္၌ … သူ၏ တပ္ရင္းသည္ ဖားအံခ႐ိုင္ ပိုင္က်ဳံဘက္တြင္ အေျချပဳလႈပ္ရွားလ်က္ ရွိသည္။ ရန္သူတပ္မွ တပ္ရင္းမႉး ဒုဗိုလ္မႉးၾကီး ယဥ္ေအးသည္ သူ႔ထံသို႔ စာေရး၏။

``အခု ကရင္ျပည္နယ္ကို ေပးလုိက္ၿပီျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ျပည္နယ္ကို ေစာင့္ေရွာက္မယ့္တပ္ မရွိပါ။ ဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ က်ဳပ္တုိ႔ဆီ ျပန္လာၿပီး ပူးေပါင္းလိုက္ပါ။ ျပည္နယ္လံုၿခံဳေရးတာဝန္ကို ခင္ဗ်ားတုိ႔လက္ထဲ အပ္မယ္။ ဒါၿပီးရင္ က်ေနာ္တို႔ ဗမာတပ္ေတြဟာ ရန္ကုန္မွာပဲ ျပန္ေနမယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔က ဗမာတပ္ကို ေတြ႔ခ်င္ရင္ ရန္ကုန္ကို သြားမွ ေတြ႔ရလိမ့္မယ္``

ယဥ္ေအး၏ စာကို ရလွ်င္ သူႏွင့္ သူ႔တပ္မႉးမ်ား တုိင္ပင္ၾကသည္။ ေနာက္ဆံုး …. ရန္သူ၏ ေျပာၾကားခ်က္ ဟုတ္၊ မဟုတ္… ။ မွန္၊ မမွန္ … သိေစရန္အတြက္ လက္ေတြ႔စမ္းသပ္ရန္ ဆံုးျဖတ္လုိက္ၾက၏။

ရန္သူကမ္းလွမ္းသကဲ့သို႔ သူတုိ႔ သြားၾကမည္။ အေျခအေန မမွန္ပါက ျပန္၍ ရန္သူကို ဆက္တုိက္မည္။ သို႔ႏွင့္ ….. သူ အစီအစဥ္ ဆြဲ၏။ သူ႔တပ္မွ အိမ္ေထာင္သည္ မိသားစုမ်ားကုိ စု၍ ``ေက်ာ့ေကခို``ရြာတြင္ ထား၏။ အိမ္ေထာင္သည္ မိသားစုမ်ားကို ေစာင့္ေရွာက္ရန္ ဗိုလ္ၾကီး ကြယ္လားကို တာဝန္ေပး၏။ တုိက္ေရခိုက္ေရ ျပည့္ဝသည့္ တပ္သား ၄ဝ ေရြးထုတ္ၿပီး လက္နက္အျပည့္အစံုႏွင့္ ``ပိတခ``ရြာတြင္ ေနရစ္ေစ၏။ ၿပီးလွ်င္ …. သူႏွင့္ ရဲေဘာ္ ၁၅ဝ တုိ႔သည္ ရန္သူ၏ ကမ္းလွမ္းခ်က္အတုိင္း ရန္သူဗုိလ္မႉးႏွင့္ ေတြ႔ရန္ ``ေမာကို``ရြာသို႔ ထြက္ခဲ့ၾက၏။ ``ေမာကို`` ရြာတြင္ ရန္သူတပ္ရင္းမႉး ဒု-ဗုိလ္မႉးၾကီးယဥ္ေအးႏွင့္ ေတြ႔၏။

ပထမ …. ဗိုလ္ယဥ္ေအးသည္ သူတုိ႔ကို ေမာကိုတြင္ တညအိပ္ေစၿပီးမွ ဖားအံသို႔သြားရန္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သူတုိ႔တပ္အင္အားကို ၾကည့္ၿပီး စုိးရိမ္လာသည္ႏွင့္ တူ၏။ ေမာကိုတြင္ ညမအိပ္ေတာ့ဘဲ ….. ဖားအံသို႔ ညတြင္းခ်င္းသြားရန္ စီစဥ္ေတာ့သည္။ ဖားအံသို႔ သူတုိ႔အဖြဲ႔ ည ၈ နာရီခန္႔တြင္ ေရာက္၏။ သူတုိ႔ကုိ …. ေရတပ္မွ စစ္သေဘၤာတစီးႏွင့္အျပည့္ ရန္သူ႔ စစ္သားတုိ႔က ဝုိင္းထားလိုက္ၾကသည္။

ေနာက္တေန႔ နံနက္မွာပင္ ဒု-ဗိုလ္မႉးၾကီးယဥ္ေအး၏ ကိုယ္ေရးအရာရွိ စစ္ဗိုလ္တေယာက္ သူႏွင့္ လာေတြ႔၏။ သူတို႔ကို လက္နက္ခ်ရန္ လာေျပာျခင္း ျဖစ္သည္။ သူက …… ``ခင္ဗ်ားတို႔ စာေရးတုန္းကေတာ့ တမ်ဳိး၊ လာပူးေပါင္းရင္ ကရင္ျပည္နယ္ ျပန္အပ္မယ္ဆုိ။ အခုေတာ့ လက္နက္ခ်ခိုင္းေနတယ္။ ဒါ …. ဘာသေဘာလဲ``

ရန္သူ႔စစ္ဗုိလ္က …. ``မပူပါနဲ႔၊ ခဏေလးပါ။ လူထုအျမင္ေကာင္းေအာင္ လက္နက္ခ်ၿပီး ဓာတ္ပံု႐ိုက္မယ္။ ၿပီးရင္ လက္နက္ေတြ ျပန္ေပးမယ္`` ဟု ေျပာ၏။ ဤသို႔ႏွင့္ …. သူတုိ႔၏ လက္နက္ခ်ပြဲ အခမ္းအနားကို ဖားအံတြင္ ျပဳလုပ္၏။ အခမ္းအနားတြင္ သူ႔ကုိ မိန္႔ခြန္းေျပာေစသည္။

``က်ေနာ္တို႔ဟာ အစုိးရကို ေတာ္လွန္ခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ အခု က်ေနာ္ ဒီကိုေရာက္လာေတာ့ ဗမာ့တပ္မေတာ္ တပ္မႉးၾကီးေတြက က်ေနာ္တို႔ကို တကယ့္ ညီအကိုရင္းလို ဆက္ဆံတာကို ေတြ႔ရလုိ႔ မ်ားစြာ ေက်နပ္အားရမိတယ္။ က်ေနာ္တို႔ အခု ျဖစ္ပြားေနတဲ့ ျပႆနာဟာ ျပည္တြင္းေရးျပႆနာပဲ ျဖစ္တယ္။ ဒီျပႆနာကို ညီအကိုအခ်င္းခ်င္း ေတြ႔ဆံုေျဖရွင္းရင္ ရပါတယ္။ ေတြ႔ဆံုေျဖရွင္းၾကဖို႔ပဲ။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တို႔ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ဒီလိုမလုပ္ဘဲ တ႐ုတ္ျဖဴေတြကို ေခၚလာတယ္။ ဒါကို က်ေနာ္တုိ႔ သေဘာမတူႏို္င္ပါ။ တိုင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္း ျဖစ္တဲ့ျပႆနာဟာ အခ်င္းခ်င္းပဲ ေျဖရွင္းသင့္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ အခုလို ဒီကိုေရာက္လာတာ ျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္ ေကာ္သူးေလနဲ႔အတူ ေနခဲ့တုန္းက က်ေရာက္တဲ့ တာဝန္ကို တိတိက်က် လုပ္ေဆာင္ခဲ့တယ္။ အစုိးရတပ္ကို ရဲရဲပဲ တုိက္ခဲ့တယ္။ အခုေတာ့ အစိုးဘက္ကို ေရာက္လာခဲ့ၿပီး အစိုးရကို ျပန္ၿပီး အက်ဳိးျပဳသြားမွာပဲ။ က်ေရာက္တဲ့ တာဝန္ကို အေကာင္းဆံုး လုပ္သြားပါ့မယ္``

သူ၏ မိန္႔ခြန္းထဲတြင္ ဤသို႔ ထည့္ေျပာလိုက္သျဖင့္ ရန္သူစစ္ဗုိလ္သည္ သေဘာက်၏။ လက္နက္ခ်ပြဲ အခမ္းအနားၿပီးၿပီ။ သူတုိ႔၏ လက္နက္မ်ားကိုမူ ရန္သူက ျပန္မေပးေသး….။ ျပႆနာေတာ့ ရွိလာၿပီ။ သူက …. တပ္ရင္းမႉး ဗိုလ္ယဥ္ေအးႏွင့္ ေတြ႔ၿပီး သူ၏ လက္နက္မ်ား ျပန္ေတာင္း၏။

ဗုိလ္ယဥ္ေအးက …. ``က်ေနာ္တုိ႔ ႒ာနခ်ဳပ္မွာ အမိန္႔ရွိထားတယ္။ လက္နက္ခ်ေတြကို ေအာ္တိုမတ္တစ္ ေသနတ္ေတြ ျပန္မေပးရဘူး။ ႐ုိင္ဖယ္ေသနတ္ပဲ တပ္ဆင္ရမယ္`` ဟူ၍ ရွင္းျပ၏။

သူက …. ``အခု ေကာ္သူးေလေတြဟာ လက္နက္ေကာင္းတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ကေတာ့ အစုိးရကို ေကာင္းေကာင္း အက်ဳိးျပဳခ်င္တာပဲ။ ဒီလိုအက်ဳိးျပဳႏိုင္ဖုိ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔က သေဘာမတူဘူး။ အားမေပးဘူးဆုိရင္လည္း လက္နက္ကို ျပန္မေပးပါနဲ႔။ က်ေနာ္တုိ႔လည္း စစ္သားမလုပ္ဘူး။ အရပ္သား႐ိုး႐ုိးပဲ လုပ္တာေကာင္းပါတယ္``

သူ႔စကားေၾကာင့္ ရန္သူ႔စစ္ဗုိလ္သည္ အက်ပ္ေတြ႔သြား၏။ သူ မေျဖရွင္းႏုိင္။ ႒ာနခ်ဳပ္သို႔ ေမးျမန္းၿပီး အေၾကာင္းျပန္ပါမည္ဟူ၍ သူ႔ကို စကားျပန္၏။ ၂ ရက္ခန္႔ ၾကာသည့္အခါ၌ ရန္သူတပ္ရင္းမႉး ဒု-ဗုိလ္မႉးၾကီး ယဥ္ေအးသည္ သူ႔ထံသို႔ လာၿပီး၊ ႒ာနခ်ဳပ္မွ အေၾကာင္းျပန္ၾကားခ်က္ကို ေျပာျပ၏။

``ဌာနခ်ဳပ္က ခင္ဗ်ားကို လက္နက္အားလံုး ျပန္ေပးဖုိ႔ အမိန္႔ရၿပီ။ ဌာနခ်ဳပ္က ေျပာပါေသးတယ္၊ ဘိုျမဟာ အေရွ႕တုိင္းက ကရင္ျဖစ္တယ္၊ ႐ိုးသားတယ္။ အေရွ႕တုိင္းကို ပ်က္စီးေအာင္လာလုပ္တာက ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚက ကရင္ေတြ ျဖစ္တယ္``

ရန္သူသည္ သူတုိ႔အေပၚ ယံုၾကည္မႈရွိလာသည္ဟု ထင္၏။ ပိုမို ယံုၾကည္မႈ ရွိလာေစရန္ သူက သူႏွင့္ သူ႔ရဲေဘာ္မ်ား ေမာ္လၿမိဳင္သို႔ သြားေရာက္လည္ပတ္ ၾကည့္႐ႈလိုေၾကာင္း ေျပာသည္။ ရန္သူသည္ သူတုိ႔ကို ေနာက္ေန႔တြင္ပင္ ေမာ္လၿမိဳင္သို႔ ပို႔ေပး၏။ ေမာ္လၿမိဳင္တြင္ အထူးဧည့္သည္အျဖစ္ ထား၏။ သူတုိ႔၏ စက္ယႏၲရားမ်ားကို လိုက္ျပ၏။ စစ္သေဘၤာမ်ား၊ သံခ်ပ္ကာကားမ်ားႏွင့္ လက္နက္ၾကီးအမ်ဳိးမ်ဳိး ျပ၏။ မသိမသာ ၿခိမ္းေျခာက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ေမာ္လၿမိဳင္မွာ သူတုိ႔ ရွိေနစဥ္မွာပင္ … ရန္သူ ဗဟိုစစ္႒ာနခ်ဳပ္မွ ေမာ္လၿမိဳင္ရွိ ရန္သူတပ္မဟာမႉးထံသို႔ ေၾကးနန္းဝင္လာ၏။

``ဘုိျမအား ေနရပ္သို႔ အျမန္ျပန္ပို႔ရန္ ``

``ဘုိျမ မရွိခိုက္ ယင္းေဒသတြင္ ဓားျပမ်ား ေသာင္းက်န္းေနသည္``

ရန္သူ႔တပ္မဟာမႉးက သူတုိ႔ကုိ ေရတပ္သေဘၤာႏွင့္ပင္ ``က႐ႈတူး`` သို႔ လုိက္ပို႔၏။ ``က႐ႈတူး``မွ ``ျမပတဲ``သို႔ ေျခလ်င္ခရီး ဆက္၏။ ရန္သူ႔တပ္မဟာမႉးက သူႏွင့္ ခြဲခါနီးတြင္ ….

``ခင္ဗ်ားဟာ သူပုန္ျဖစ္ေပမယ့္ သမိုင္းေကာင္းတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ခင္ဗ်ားနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ေထာက္လွမ္းေရး သတင္းေတြ ရတယ္။ ပုလိပ္႐ုံးမွာလည္း ေကာင္းတဲ့မွတ္တမ္း ရွိတယ္`` ဟူ၍ ေျပာသြားခဲ့ေသး၏။

ေနာက္ေန႔တြင္ပင္ သူသည္ KPLA တပ္မႉး ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ ``တာကေပၚ`` ထံသို႔ ျပန္သြားခဲ့၏။ သူပုန္တပ္သား ျပန္ျဖစ္သြား၏။ စုစုေပါင္း ၁၅ ရက္ၾကာ လက္နက္ခ်ခဲ့ျခင္း….။


ကိုးကား…

- ေစာဘုိျမ၏ က်ေနာ္ တင္ျပလုိသည့္ က်ေနာ့ျဖတ္သန္းမႈ အစစ္အမွန္

- ကရင္သမုိင္း သုေတသနအဖြဲ႔မွ ထုတ္ေဝသည့္ ႏိုင္ငံသစ္စာေစာင္ (အမွတ္ ၁ မွ ၇ အထိ)

- ဖူးကီးဒုိ၏ မန္းဘဇံႏွင့္ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရး

- ဆရာၾကီး ဖူးစေကာလယ္ေတာ၏ ကရင္ေတာ္လွန္ေရး သမုိင္းမွတ္စုမ်ား

- ေအာင္ေစာဦး၏ ျပည္တြင္းစစ္ ႏွစ္ (၅ဝ)

- ဝင္းတင့္ထြန္း၏ အေမွာင္ၾကားက ဗမာျပည္

- သခင္တင္ျမ၏ ဘံုဘဝမွာျဖင့္ (အတြဲ - ၅)

- BLC သင္တန္းေက်ာင္းတြင္ ေျပာၾကားခဲ့သည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမ၏ မိန္႔ခြန္း စီဒီခ်ပ္

- သႏူထူး ဂ်ာနယ္မ်ား

- ကရင့္သတင္းစဥ္

- KNU ႏွင့္ နဝတၾကား ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ KNU၏ ရွင္းလင္းခ်က္ စာတမ္း



-------------------------------------------။-----------------------------------------------

ကရင့္အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရးခရီးႏွင့္ … ေစာဘုိျမ၏ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမ (သို႔မဟုတ္) စစ္သားစိတ္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးလုပ္သူ - အပိုင္း (၃)

ေဆာင္းပါး
မင္းဟန္
တနလၤာေန႔၊ ဧၿပီလ 20 2009 14:30 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္


(၉)

၁၉၅၆ ခုႏွစ္ ဇြန္လတြင္ ေကာ္သူ႔ေလ ျပည္လံုးဆုိင္ရာ ကြန္ကရက္အား ေရႊက်င္ၿမိဳ႕နယ္ ``ေမာကို``တြင္ က်င္းပ၏။ ကြန္ကရက္ကုိယ္စားလွယ္ တဦးအျဖစ္ သူလည္း တတ္ေရာက္ရ၏။ ေစာဟန္တာသာေမႊး၊ မန္းဘဇံတုိ႔က ဦးေဆာင္၍ ကြန္ကရက္အား က်င္းပျခင္းျဖစ္သည္။ ကြန္ကရက္တြင္ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ လမ္းစဥ္သစ္တရပ္ မန္းဘဇံမွ တင္၏။ ``ဒုတိယလမ္းစဥ္``ဟု အမည္ေပး၏။

၁၉၄၉ ခုႏွစ္တြင္ စတင္ခဲ့သည့္ လက္နက္ကိုင္ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးကား …. ကရင္ျပည္ ရရွိေရးႏွင့္ ကရင့္အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရး ဟူ၍သာ ဦးတည္ခ်က္ ရွိခဲ့၏။ လမ္းစဥ္၊ လုပ္ငန္းစဥ္ဟူ၍ မရွိခဲ့….။ ဦးတည္ခ်က္တြင္သာ ရပ္ေနခဲ့၏။

ဒုတိယလမ္းစဥ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကြန္ကရက္တြင္ အၾကီးအက်ယ္ ေဆြးေႏြးၾက၏။ လည္ပင္းေၾကာၾကီးမ်ား ေထာင္၍ ျငင္းခုန္ၾကသည္။ အေရွ႕တုိင္းရွိ ေတာ္လွန္ေရး အင္အားစုမ်ားက …. လက္ဝဲယိမ္းေသာ လမ္းစဥ္ဟူ၍ လက္မခံခ်င္ၾက….။ ေစာဟန္တာသာေမႊးကမူ လက္ယာႏိုင္ငံမ်ား၏ အကူအညီအေထာက္အပံ့မ်ား ေမွ်ာ္ကိုး၍ ကြန္ကရက္တြင္ ဒုတိယလမ္းစဥ္ကုိ ျငင္းဆုိေနျခင္းျဖစ္၏။ ယခင္ျမစ္ဝကြ်န္းေပၚတြင္ ရွိခဲ့စဥ္ကမူ …. မန္းဘဇံႏွင့္ အတူတြဲ၍ ဤလမ္းစဥ္ကုိ ေဆြးေႏြးခဲ့၊ တုိင္ပင္ခဲ့၊ နည္းလမ္းရွာခဲ့ …. ေရးဆြဲခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္၏။ ``ဝိတ္ေထာင္`` ကြန္ဖရင့္တြင္ပင္ အဆိုျပဳတင္သြင္းခဲ့ၾကေသး၏။

ကြန္ကရက္သည္ တရက္ၿပီးတရက္ ၾကာျမင့္လာ၏။ တေန႔၊ တေန႔… စာတမ္းမ်ား ေဆြးေႏြးရာ၏ ``ဝါက်``တေၾကာင္း၊ ``ေဝါဟာရ``တလုံုး ျငင္းခံုရင္းႏွင့္ တေန႔ကုန္၏။ ျငင္းခံုရင္းႏွင့္ပင္ ၿပီး၏။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်၍မရ….။

ေနာက္ဆံုး…. မန္းဘဇံက ဒီလမ္းစဥ္ကို ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚတြင္ စမ္းသပ္က်င့္သံုးခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ေအာင္ျမင္သည္ဟု ဆုိရမည္။ ဤအတြက္ အေရွ႕တုိင္းတြင္လည္း ဒီလမ္းစဥ္ကို ၃-ႏွစ္ စမ္းသပ္လုပ္ေဆာင္ပါ။ မေအာင္ျမင္ရင္ ျပင္ႏုိင္ပါသည္ဟူ၍ တင္ျပေဆြးေႏြးမွ လမ္းစဥ္ကုိ စမ္းသပ္လုပ္ေဆာင္ရန္ဟူ၍ ကြန္ကရက္က အတည္ျပဳလုိက္၏။

(၁ဝ)

၁၉၆၃ ခုႏွစ္တြင္ ``ကေဆာဝါး``၌ ကရင့္အမ်ဳိးသား ကြန္ကရက္ က်င္းပ၏။ ``ေမာကို`` ကြန္ကရက္မွစ၍ အပ္ရာထင္ခဲ့ေသာ KRC ႏွင့္ KNUP သည္ ``ကေဆာဝါး``တြင္မူ သိသိသာသာပင္ ကြဲေတာ့၏။ ေစာဟန္တာသာေမႊးသည္ သူကိုယ္တုိင္ ပါဝင္ခ်မွတ္ခဲ့သည့္ `` ဒုတိယလမ္းစဥ္``ကုိ ဆန္႔က်င္ေဝဖန္သည္။ ကြန္ကရက္တြင္ အမ်ားစု၏ သေဘာထားကိုပင္ မေလးစားဘဲ …ခြဲထြက္၏။ ေစာဟန္တာသာေမႊးႏွင့္အတူ ပဒိုေဝေသာ၊ ပဒိုဖုိးေညာ၊ ပဒုိေဝရီေက်ာ္စသည့္ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားပါၿပီး တပ္ဖက္ကမူ …..ဗိုလ္လင္းထင္၊ ဗိုလ္မုိးဇက္တို႔၏ တပ္မဟာ (၅)ႏွင့္ ဗိုလ္ထရႈးမင္း၏ တပ္မဟာ (၃) တုိ႔ ပါသြားၾက၏။

ထုိသုိ႔ ….ကြန္ကရက္အတြင္း ကြဲၿပဲသည့္အခ်ိန္၌ သူသည္ Zone Commander တာဝန္ႏွင့္ တပ္မဟာ (၆) တပ္မဟာ (၇) ႏွင့္ တပ္ရင္း (၂ဝ) နယ္ေျမမ်ားအတြင္း ကြပ္ကဲ၍ စစ္ေရးဆင္ႏႊဲေနသည့္ အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ သူ႔အား…. ေၾကးနန္းႏွင့္ လွမ္းေခၚၾက၏။ မန္းဘဇံကလည္း ေခၚသည္။ ေစာဟန္တာသာေမႊးမွလည္း ေခၚ၏။ သူသည္ႏွစ္ေယာက္စလံုးႏွင့္ ေတြ႔ရန္ တက္လာခဲ့၏။

ေစာဟန္တာသာေမႊးက ``ေနာ္ယိုထာ``ရြာတြင္ ရွိေန၏။ သူ ``ေနာ္ယုိထာ`` သို႔ တက္လာၿပီး ေစာဟန္တာသာေမႊးႏွင့္ အရင္ေတြ႔၏။ ေစာဟန္တာသာေမႊးက သူ႔ကုိ ေတြ႔လွ်င္ ….

``ေဟ့ ….ဗိုလ္ျမ၊ မင္း ဘယ္ဘက္ကေနမလဲ….`` ဟု တိုတုိပင္ ေမး၏။

သူကလည္း … `` မေျပာတတ္ေသးဘူးေလ။ က်ေနာ္ မန္းဘဇံဆီ သြားၾကည့္အံုးမယ္။ ၿပီးမွ … ခင္ဗ်ားကို ျပန္လာေျပာမယ္``

သူႏွင့္ ေစာဟန္တာသာေမႊးတို႔ ေတြ႔ဆံုျခင္းက ဤမွ်ပင္…။ ၿပီးလွ်င္…သူသည္ မန္းဘဇံႏွင့္ ေတြ႔ရန္``ေဆာမီးလူး``ရြာသို႔ ထြက္ခြာခဲ့၏။ မန္းဘဇံက ``ေဆာမီးလူး``ရြာတြင္ ရွိေန၏။ ``ေဆာမီးလူး``ရြာတြင္ မန္းဘဇံႏွင့္ သူ ေတြ႔၏။ သူႏွင့္ မန္းဘဇံတုိ႔ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးသည္က တိုတိုရွင္းရွင္းႏွင့္ ဘြင္းဘြင္းပင္ …..။

``မူးဆုိးက ေျပာတယ္။ ခင္ဗ်ားဟာ ကြန္ျမဴနစ္ပဲ။ ခင္ဗ်ား ကြန္ျမဴနစ္ျဖစ္ရင္ ခင္ဗ်ားေနာက္ က်ေနာ္ မလိုက္ဘူး။ ခင္ဗ်ား ကြန္ျမဴနစ္မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ က်ေနာ္ လိုက္မယ္….``

သူကား မန္းဘဇံကုိ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပင္ ေျပာ၏။ ``မူးဆုိး`` ဟူသည္က ေစာဟန္တာသာေမႊးကုိ ေျပာျခင္းျဖစ္သည္။

မန္းဘဇံက ….. ``အားကြာ ….မူးဆုိးက ငါ့ကို သက္သက္ပ်က္စီးေအာင္ ေျပာတာပဲ။ ငါ ကြန္ျမဴနစ္ မဟုတ္ပါဘူး။ အၿမဲတမ္း ဘုရားရွိခိုးတာပဲ``

``ေအး….ေကာင္းပါၿပီ။ ခင္ဗ်ား ကြန္ျမဴနစ္မဟုတ္ရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားေနာက္ က်ေနာ္ လိုက္မယ္။ ခင္ဗ်ား ကြန္ျမဴနစ္ျဖစ္လာတဲ့ တေန႔မွာ ခင္ဗ်ားကို က်ေနာ္ ဆန္႔က်င္မွာပဲ``

သူတုိ႔၏ ေတြ႔ဆံုမႈက ဤမွ်သာ ….။ ၿပီးၿပီ။ မန္းဘဇံႏွင့္ ေတြ႔ၿပီးေနာက္ သူသည္ ေစာဟန္တာသာေမႊးထံ ျပန္လာ၏။ ေစာဟန္တာသာေမႊးႏွင့္ ေတြ႔၏။ ၿပီးလွ်င္ ေစာဟန္တာသာေမႊးကို ေျပာ၏။

``က်ေနာ္ မန္းဘဇံနဲ႔ ေတြ႔ခဲ့တယ္။ မန္းဘဇံက သူ ကြန္ျမဴနစ္မဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာတယ္။ သူ ဘုရားရွိခိုးသားပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အခု က်ေနာ္ သူ႔ေနာက္လိုက္မယ္``

``ခင္းဗ်ားကို မေထာက္ခံရတာက …. ခင္ဗ်ား အလုပ္လုပ္တာ လင္းထင္လို လူေတြသံုးတယ္။ သူတုိ႔က လိုက္ၿပီး ဓားျပတုိက္တယ္။ ျပန္ေပးလည္း ဆြဲတယ္။ ဒီလုပ္ရပ္ေတြဟာ ျပည္သူေတြကို ဒုကၡေပးတာသာ ျဖစ္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ က်ေနာ္ မၾကိဳက္ပါ။ တခါက ခင္ဗ်ားအသံလႊင့္စက္ ဝယ္မယ္လို႔ ဆိုတယ္။ ေအာက္ေျခမွာ ေငြရွာခိုင္းတယ္။ ညႊန္ၾကားခ်က္က လူထုထံ အကူအညီေတာင္းပါ။ ေတာင္းလို႔ မရရင္ေခ်း။ ဒါမွမရရင္ ဓားျပတုိက္ၿပီး လုယူလုိ႔ ညႊန္ၾကားတယ္။ ဒါေတြဟာ မမွန္ဘူးလို႔ ထင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားကို က်ေနာ္ မေထာက္ခံႏိုင္ပါ``

သူ႔စကားဆံုးလွ်င္ ….ေစာဟန္တာသာေမႊးက …. ``အဲဒီအလုပ္ေတြ ငါ မလုပ္ပါဘူး။ အဲ့ဒါကို လုပ္တာ ေဝေသာပဲ``

``ေဝေသာလုပ္တာ မမွန္လည္း ခင္ဗ်ား ဘာမွမေျပာဘူး။ ဒါကို က်ေနာ္ မၾကိဳက္ပါ။ မန္းဘဇံကို ကြန္ျမဴနစ္လို႔ စြပ္စြဲၾကတယ္။ ဒါလည္း က်ေနာ္ မၾကိဳက္ပါ။ ဒါေပမဲ့ သူက ဓားျပတုိက္ဖုိ႔ ခြင့္မျပဳဘူး။ သူ႔ကို ေထာက္ခံတာ ဒါေၾကာင့္ပဲ။ ခင္ဗ်ားကို က်ေနာ္ မၾကိဳက္တာ တျခားအေၾကာင္း ရွိပါေသးတယ္။ လူေတြကို ဓားျပတုိက္ခိုင္းတယ္။ လူသတ္ခိုင္းတယ္။ အရင္က ခင္ဗ်ား ေျပာခဲ့တယ္။ ဗမာဟာ မင္းတုိ႔ေယာက္ဖ မဟုတ္ဘူး။ အားလံုးသတ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ဒီအတိုင္းသာ လိုက္သတ္ေနမယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တုိ႔ လူမ်ဳိးကို ကာကြယ္လုိ႔ ရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္တို႔ လူေတြကို ဒီလိုမသတ္သင့္ပါ။ က်ေနာ္တို႔ ဒီအတုိင္း သတ္ေနၾကရင္ ကရင္က ဗမာကိုသတ္၊ ဗမာကလည္း ကရင္ကိုသတ္ လုပ္ေနၾကရင္ ေနာက္ဆံုး က်ေနာ္တုိ႔ ႐ႈံးမွာပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒါကိုေတာ့ မလုပ္သင့္ပါ။ က်ေနာ္တို႔က လူေကာင္းနဲ႔ လူဆုိး ခဲြျခားရမယ္။ ဗမာျပည္သူထဲမွာလည္း ဗမာလူထုနဲ႔ ရန္သူကို ခြဲျခားရမယ္``

(၁၁)

``ကေဆာဝါး`` ကြန္ကရက္ ၿပီးသည့္ေနာက္ ….ေစာဟန္တာသာေမႊး ဦးေဆာင္သည့္ KRC သည္ ဗိုလ္ေနဝင္းထံသို႔ လက္နက္ခ်သြားခဲ့၏။ ေစာဟန္တာသာေမႊးႏွင့္ KRC မရွိေတာ့သည့္ေနာက္တြင္ ….မန္းဘဇံ ဦးေဆာင္သည့္ KNUP သည္ ကရင္အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရးခရီးကို `` ဒုတိယလမ္းစဥ္``ႏွင့္ အျပင္းခ်ီတက္ ပါတီတည္ေဆာက္ေရး….။

တပ္ေပါင္းစုတည္ေဆာက္ေရး….။

တပ္မေတာ္ တည္ေဆာက္ေရး…။

ေတာ္လွန္ေရး ဦးေဆာင္မႈေပးရာတြင္ လူထုထက္ ေရွ႕ေရာက္လြန္းေန၍လည္း မျဖစ္။ ေရွ႕ေရာက္လြန္းပါက လူထုႏွင့္ ကင္းကြာႏုိင္၏။ လူထုထက္ ေနာက္က်န္ေနခဲ့ပါကလည္း …လူထုေနာက္ၿမီးဆြဲအျဖစ္ က်န္ေနရစ္မည္။ မဟာေအာက္တိုဘာ ေတာ္လွန္ေရး၏ ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ``လီနင္`` မိန္႔မွာသလုိပင္ ….ဦးေဆာင္သူတုိ႔ကား …လူထုထက္ ေရွ႕လည္း မေရာက္လြန္း၊ ေနာက္က်၍လည္း မက်န္ရစ္ေစဘဲ လူထုကုိ ဦးေဆာင္ခ်ီတက္ႏိုင္ရမည္။

သူသည္ ထုိစဥ္က…. စစ္ဇံုနယ္မႉးတာဝန္ႏွင့္ ဖာပြန္ေဒသ၊ ဖားအံခ႐ိုင္၊ ဒူးပလာယာခ႐ိုင္တြင္ စစ္ေရးတာဝန္ ထမ္းေဆာင္လ်က္ရွိသည္။ ၁၉၆၄-၆၅ ႏွစ္မ်ားအတြင္း ရန္သူ၏ ပိတ္ဆို႔ထိုးစစ္ဆင္မႈက ျပင္းထန္သည္။ ဇံုနယ္စစ္႒ာနခ်ဳပ္ကုိ တေနရာရာတြင္ အတည္တက် မထိုင္ႏိုင္။ ေန႔စဥ္လိုလုိပင္ ေရႊ႔ေျပာင္းေနရသည္။ ေရွာင္ရင္း၊ တိမ္းရင္းႏွင့္ ေျပာက္က်ားစစ္ ဆင္ရ၏။ လူထုအၾကား သြားလာရင္း သူသည္ လူထုထံမွ ညဥ္းတြားသံအခ်ဳိ႕ ၾကားလာရ၏။

``ကရင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ကြန္ျမဴနစ္မ်ားျဖစ္ကုန္ၿပီ…။ဘုရား၊ တရား မရွိေတာ့ဘူး…``

ထို…ထိုေသာ အသံတုိ႔ လူထုၾကားတြင္ ဟုိမွ….သည္မွ ၾကားလာရ၏။ ဤသို႔ေသာ အသံမ်ား ၾကားရဖန္ မ်ားလာသည့္အခါတြင္ သူသည္ ဗဟိုသို႔ တက္၍ တင္ျပရန္ ဆံုးျဖတ္လုိက္၏။ ဗဟိုသို႔ ႏွစ္ၾကိမ္မွ်တက္၍ သူ တင္ျပခဲ့သည္။

သူက ….ခင္ဗ်ားတုိ႔ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ရာတြင္ ျပင္းထန္လြန္းသည္။ ျပည္သူမ်ားက လက္မခံႏုိင္ေသး။ ျပန္ျပင္သင့္သည္။ လမ္းစဥ္ကို အနည္းငယ္ ေလွ်ာ့ခ်မွသာ ျပည္သူမ်ားက ခင္ဗ်ားတုိ႔ကို ေထာက္ခံလိမ့္မည္။ ဤသို႔…. သူ တင္ျပ၏။ ဗဟိုေခါင္းေဆာင္မ်ားက သူ႔တင္ျပခ်က္ကို အေလးမထား…..။ ပို၍ပင္ နီလာသည္ဟု သူ ထင္လာ၏။ သူႏွင့္ ဗဟိုေခါင္းေဆာင္မ်ားအၾကား အျမင္မတူမႈမ်ား ရွိလာ၏။

ဗဟိုေခါင္းေဆာင္မ်ားက ပါတီတည္ေဆာက္ေရး…. တပ္ေပါင္းစု တည္ေဆာက္ေရးတို႔ကုိ တိုး၍ … ၊ ျမႇင့္၍ တည္ေဆာက္ၾက၏။

ထိုစဥ္က …. ကရင့္လက္နက္ကိုင္တပ္မ်ား၏ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္မွာ ဗိုလ္တင္ဦး (ဖူးတာအဲ႔၊ ယခုကြယ္လြန္၊ ဒူးပလာယာခ႐ိုင္ ဥကၠ႒) ျဖစ္သည္။ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ဗုိလ္တင္ဦးမွ တုိင္းစည္း႐ုံးေရးမႉး ဖဒိုဘသင္ (ယခု ကြယ္လြန္ ၊ KNU ဥကၠ႒ေဟာင္း) ထံသို႔ အမိန္႔ညႊန္ၾကားစာတေစာင္ ေပးပို႔၏။ ညႊန္ၾကားစာက ….

``KNU ၏ ပါတီကလပ္စည္းမ်ား ေနရာတုိင္းတြင္ ဖြဲ႔စည္းထားရွိရန္ ``

``ပါတီကုိ ပိုမို၍ က်စ္လ်စ္ခိုင္မာေအာင္ တည္ေဆာက္သြားရန္ ``

``ပါတီေတာင့္တင္း ခိုင္မာလာသည့္အခါတြင္ စစ္ဖက္၊ နယ္ဖက္ ရာထူးတာဝန္မ်ားကုိ ပါတီဝင္မ်ားကိုသာ ခန္႔အပ္တာဝန္ေပးသြားရန္ … ပါတီဝင္မဟုတ္သူမ်ား ဖယ္ရွားသြားရန္`` ျဖစ္သည္။

ဤညႊန္ၾကားခ်က္ အမိန္႔စာကို သူလည္း ဖတ္ရ၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ သူသည္ စစ္ဖက္၌ စစ္တုိင္းမႉး ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ ျဖစ္ေနၿပီး၊ KNUP တြင္မူ ဗဟိုေကာ္မတီဝင္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္…. သူကား KNUP တြင္ ပါတီဝင္တဦး မဟုတ္….။ ပါတီဝင္ရန္လည္း သူ႔တြင္ ဆႏၵစိတ္ကူးမရွိ။ သူကဲ့သို႔ ပါတီဝင္မဟုတ္သည့္ လက္နက္ကိုင္ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားက အမ်ားအျပားပင္ရွိ၏။ ဗဟို ညႊန္ၾကားခ်က္အေပၚ သူ …. သေဘာမက်။ စိတ္မေကာင္းလည္း ျဖစ္မိ၏။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ႏွင့္ ေတာ္လွန္ေရးတြင္ ပါဝင္လုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကၿပီး ယခုကဲ့သို႔ ဗဟိုေခါင္းေဆာင္မ်ားမွ သေဘာထားျခင္းသည္`မသင့္` ဟုလည္း သူ ေတြးထင္မိ၏။

သူ စဥ္းစားရၿပီ။ ဘာလုပ္မလဲ….။ ဤအတုိင္းဆုိလွ်င္ …. ဗဟိုေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ ေနာက္သို႔ မလုိက္သင့္ေတာ့….။ သူ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္၏။ KNUP မွ သူ ခြဲထြက္လိုက္၏။ သူႏွင့္အတူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေရႊဆုိင္း (ယခုကြယ္လြန္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေရႊဆိုင္း) ၊ ဗိုလ္ကစယ္ဒုိ (ယခု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ကစယ္ဒို) ႏွင့္ ဖဒုိသာျပည့္တို႔လည္း အတူပါလာခဲ့၏။ သူ KNUP မွ ခြဲထြက္ေၾကာင္းအား ထုတ္ျပန္ေၾကညာခ်က္ထုတ္ျပန္၍ ျပည္သူသို႔ ရွင္းျပခဲ့၏။

ၿပီးလွ်င္ …..``ကရင့္အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရးေကာင္စီ`` KNLC ဖြဲ႔သည္။ ခြဲထြက္ခဲ့သည့္ လက္နက္ကိုင္ တပ္မ်ားကိုမူ ``ကရင့္အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္`` KNLA ဟူ၍ ဖြဲ႔စည္းထူေထာင္ခဲ့၏။

သူကား…. အသစ္ဖြဲ႔စည္းလုိက္သည့္ KNLC တြင္ ဥကၠ႒အျဖစ္ တာဝန္ယူရၿပီး KNLA တြင္လည္း စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္….အျဖစ္ စစ္ေရးတာဝန္ ထမ္းေဆာင္ရျပန္သည္။

၁၉၆၆ ခုႏွစ္ ေႏြဦး…..။

(၁၂)

KNUP မွ သူ ခြဲထြက္ခဲ့ၿပီးေနာက္ KNUP အတြင္း၌ အယူအဆေရး ပဋိပကၡသည္ ၾကီးမားလာသည္။ KNUP ကို အမ်ဳိးသားတုိးတတ္ေရးပါတီမွ အလုပ္သမားပါတီအျဖစ္ ေျပာင္းလဲဖြဲ႔စည္းရန္ ပါတီကလပ္စည္းမ်ားမွ ၾကိဳးပမ္းလာၾကသည္။ ထိပ္ပိုင္းေခါင္းေဆာင္မ်ား အၾကား၌လည္း အယူဝါဒေရးရာ ကြဲျပားမႈမ်ား ရွိလာၾက၏။ ပါတီအတြင္း လက္ဝဲစြန္းက်မႈကုိ ေဝဖန္တုိက္ခိုက္ရင္း….လက္နက္ကိုင္ပဋိပကၡ အဆင့္သို႔ပင္ ေရာက္ခဲ့ရသည္။

ထုိစဥ္ကာလ ….ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးကား… သူဦးေဆာင္သည့္ ကရင့္အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရးေကာင္စီ (KNLC) က အေရွ႕တုိင္းတြင္ တသီးတျခား….။ KNUP အတြင္း၌ကား ….အယူအဆေရး တုိက္ပြဲေၾကာင့္ အခ်င္းခ်င္း လက္နက္ကို္င္ပဋိပကၡ အဆင့္သို႔ ေရာက္ရွိေနေလ၏။ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးအတြင္း ညီညႊတ္မႈသည္ ၿပိဳကြဲေန၏။ မျဖစ္…..။ ဤသို႔ ညီညႊတ္မႈ ၿပိဳကြဲေနသ၍ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရး ေအာင္ျမင္မႈပန္းတုိင္သို႔ မည္သုိ႔မွ ခ်ီတက္ႏုိ္င္မည္ မဟုတ္။ ဤသို႔…. သူ ေတြးမိ၏။ ဆင္ျခင္မိ၏။

(၁၃)

၁၉၆၈ ….။

သူ KNUP မွ ခြဲထြက္ခဲ့ၿပီး ၂ ႏွစ္အၾကာတြင္ KNUP ဥကၠ႒ မန္းဘဇံႏွင့္ သူ ေတြ႔ဆံုရန္ ဆံုးျဖတ္၏။ မန္းဘဇံႏွင့္သူ ေတြ႔ၿပီး ညီညႊတ္ေရး တည္ေဆာက္မည္။ ``ခုိမူဒဲ``တြင္ သူႏွင့္ မန္းဘဇံ ေတြ႔ဆံုၾက၏။ ေဆြးေႏြးၾက၏။ ညီညႊတ္ေရးအတြက္ အေျဖမရေသး….။ ထပ္၍ ….ထပ္၍ ေတြ႔ၾက၏။ ေဆြးေႏြးၾက၏။ အေျဖရွာၾက၏။ ``မူသယ္`` ``ေသြးဘိုးထာ````ပယ္ေကာခီး``တို႔တြင္ ေတြ႔ၾက၏။ သူႏွင့္ မန္းဘဇံ ညီညႊတ္ေရးအတြက္ ေဆြးေႏြးၾကသည္ကို KNUP ထဲမွ အခ်ဳိ႕က ``က်ား-သမင္`` ညီညႊတ္ေရးဟူ၍ ဝိၿဂိဳဟ္ျပဳၾက၏။

``ထုိဒိုပေလာ``ေဆြးေႏြးပြဲတြင္မူ သူတုိ႔ ညီညႊတ္ေရးအတြက္ သေဘာတူညီမႈ ရရွိခဲ့၏။ အစည္းအေဝးသို႔ KNUP ဘက္မွ မန္းဘဇံ၊ ပဒိုေစာသန္းေအာင္ (KNU၊ ဒု-ဥကၠ႒ေဟာင္း၊ ကြယ္လြန္) ၊ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ေမာင္၊ KNU အတြင္းေရးမႉး -၁၊ ကြယ္လြန္) ၊ ပဒိုဘသင္ (KNU ဥကၠ႒ေဟာင္း၊ ကြယ္လြန္)၊ ပဒိုေဂဒြဲ။ ပဒိုေဘာယူေဖာတုိ႔ တက္ေရာက္ၾက၏။

သေဘာတူညီမႈကား….ကရင့္အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရးေကာင္စီ KNLC ကို ဖ်က္သိမ္းမည္။ မန္းဘဇံ၊ ပဒုိေစာဘသင္၊ ပဒုိေစာသန္းေအာင္၊ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္၊ ပဒိုေဂဒြဲႏွင့္ ပဒိုေဘာယူေဖာ က KNUP မွ ႏုတ္ထြက္မည္။ ၿပီးလွ်င္ …. အတူပူးေပါင္း၍ ``ကရင့္အမ်ဳိးသား ညီညႊတ္ေရးတပ္ဦး`` KNUF ဖြဲ႔မည္။

ေဆြးေႏြးပြဲ သေဘာတူညီခ်က္အတိုင္း KNUF ဖြဲ႔စည္းရန္ ညီလာခံတရပ္ ေခၚယူၾက၏။ ညီလာခံမွ ``ကရင္အမ်ဳိးသား စည္းလံုးညီညႊတ္ေရးတပ္ဦး`` KNUF ဖြဲ႔စည္းလိုက္၏။ ဥကၠ႒အျဖစ္ မန္းဘဇံအား ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ၿပီး ဒု-ဥကၠ႒အျဖစ္ သူ႔ကုိ ေရြးခ်ယ္၏။ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္အျဖစ္လည္း သူ႔ကုိ တာဝန္ေပး၏။ KNUF ဖြဲ႔စည္းၿပီး၊ ၁ ႏွစ္ၾကာသည့္ အခ်ိန္တြင္မူ KNUF မွ ကရင့္အမ်ဳိးသား အစည္းအ႐ုံး KNU ဟူ၍ အမည္ေျပာင္းလဲ ဖြဲ႔စည္းခဲ့၏။

(၁၄)

ဗိုလ္ေနဝင္း၏ တပ္မေတာ္သည္ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚရွိ KNUP ေျပာက္က်ားမ်ားကို ဝိုင္းပတ္ပိတ္ဆို႔၍ စစ္ေရးအရ ထုိးစစ္ဆင္၏။ KNUP သည္ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚရွိ အေျခစိုက္စခန္းမ်ား စြန္႔ခြာခဲ့ရသည္။ ပဲခူး႐ုိးမတြင္လည္း ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ ေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္သည့္ သခင္သန္းထြန္း၊ သခင္ဇင္၊ သခင္ခ်စ္၊ ဗိုလ္ေဇယ် (ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ဝင္) တို႔သည္ တိုက္ပြဲအတြင္း တဦးၿပီးတဦး က်ဆံုးကုန္ၾက၏။ ရန္သူသည္ ပဲခူး႐ိုးမ ေတာင္ေပၚရွိ တုိင္းရင္းသားေက်းရြာမ်ား အဓမၼ ေျပာင္းေရႊ႔၏။ ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုမ်ားကို ျဖတ္ ၄ ျဖတ္ ျဖတ္၏။ ပဲခူး႐ိုးမတြင္ ေတာ္လွန္ေရး အေျခစိုက္စခန္းမ်ား ထားရွိရန္မလြယ္…..။ ခက္ခဲလာ၏။ အက်အဆံုးမ်ား၏။ ပဲခူး႐ိုးမတြင္ ရပ္တည္လႈပ္ရွားရန္ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့….။ KNUP သည္ ပဲခူး႐ိုးမကုိ စြန္႔ခြာရေတာ့၏။

(၁၅)

၁၉၇၅ …ခုႏွစ္။

မိုးေႏွာင္း….။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမေမာင္ ဦးေဆာင္သည့္ KNUP တပ္ဖြဲ႔သည္ ပဲခူး႐ုိးမမွ အေရွ႕တိုင္းသို႔ ဆုတ္ခြာခဲ့ၾက၏။ KNUP မွ ေျမာက္ပိုင္းခ်ီ တပ္ဖြဲ႔သည္လည္း ပဲခူး႐ုိးမသို႔ ျပန္ေရာက္ရွိၿပီး အားလံုးစုေပါင္း၍ ဖာပြန္အနီးရွိ ``ဒူးဒါးေဂး``တြင္ KNUP ကြန္ကရက္ က်င္းပ၏။ ဤကြန္ကရက္က KNUP ၏ ဆ႒မေျမာက္ ကြန္ကရက္ ျဖစ္၏။ ၿပီးလွ်င္ ….ေနာက္ဆံုးေသာ ကြန္ကရက္လည္း ျဖစ္၏။ ကြန္ကရက္ကား… KNUP ကို ဖ်က္သိမ္း၍ KNU ႏွင့္ ပူးေပါင္းရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္၏။ KNUP မွ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္လည္း KNU ဗဟိုအဆင့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအျဖစ္ ဆက္လက္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ၾက၏။

KNU သည္ ကရင့္အမ်ဳဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရး ေတာ္လွန္ေရးတြင္ တခုတည္းေသာ အမ်ဳိးသားအဖြဲ႔အစည္းအျဖစ္ တည္ရွိလာေတာ့၏။

(၁၆)

၁၉၇၆ ခုႏွစ္…။

မာနယ္ပေလာတြင္ KNU ၏ အေရးေပၚ ဗဟိုေကာ္မတီ အစည္းအေဝး ေခၚ၏။ ျဖစ္ေပၚတုိးတက္ေနေသာ စစ္ေရး၊ ႏုိင္ငံေရး အေျခအေနမ်ားအရ….ေခါင္းေဆာင္မႈ အေျပာင္းအလဲ ျပဳလုပ္၏။ ဥကၠ႒ မန္းဘဇံကုိ KNU ၏ နာယကအျဖစ္ ခန္႔အပ္၏။

သူ႔ကုိ KNU ဥကၠ႒အျဖစ္ ဗဟိုေကာ္မတီက ေရြးခ်ယ္လုိက္သည္။ အေရွ႕တုိင္း၌ ထြက္ျပဴစ ေနဝန္းနီနီေအာက္၌ ဖားစည္သံသည္ ေဝစည္၍ လႊင့္ပ်ံေနေတာ့၏။


ကိုးကား…

- ေစာဘုိျမ၏ က်ေနာ္တင္ျပလုိသည့္ က်ေနာ့္ ျဖတ္သန္းမႈ အစစ္အမွန္

- ကရင္သမုိင္းသုေတသနအဖြဲ႔မွ ထုတ္ေဝသည့္ ႏိုင္ငံသစ္စာေစာင္ (အမွတ္ ၁ မွ ၇ အထိ)

- ဖူးကီးဒုိ၏ မန္းဘဇံႏွင့္ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရး

- ဆရာၾကီး ဖူးစေကာလယ္ေတာ၏ ကရင္ေတာ္လွန္ေရး သမုိင္းမွတ္စုမ်ား

- ေအာင္ေစာဦး၏ ျပည္တြင္းစစ္ ႏွစ္ (၅ဝ)

- ဝင္းတင့္ထြန္း၏ အေမွာင္ၾကားက ဗမာျပည္

- သခင္တင္ျမ၏ ဘံုဘဝမွာျဖင့္ (အတြဲ -၅)

- BLC သင္တန္းေက်ာင္းတြင္ ေျပာၾကားခဲ့သည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမ၏ မိန္႔ခြန္း စီဒီခ်ပ္

- သႏူထူး ဂ်ာနယ္မ်ား

- ကရင့္သတင္းစဥ္

- KNU ႏွင့္ နဝတၾကား ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ KNU ၏ ရွင္းလင္းခ်က္ စာတမ္း




----------------------------------။-------------------------------------------------------

ကရင့္အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရး ခရီးႏွင့္ … ေစာဘုိျမ၏ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမ (သို႔မဟုတ္) စစ္သားစိတ္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးလုပ္သူ - အပိုင္း(၄)

ေဆာင္းပါး
မင္းဟန္
အဂၤါေန႔၊ ဧၿပီလ 21 2009 16:31 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္


(၁၇)

KNU ဥကၠ႒အျဖစ္ တာဝန္ယူခဲ့ၿပီး ၁၉ ႏွစ္ၾကာသည့္ အခ်ိန္တြင္ သူ႔အတြက္ အၾကီးမားဆံုး စိန္ေခၚမႈၾကီးကုိ ရင္ဆုိင္ရ၏။ သူ႔အတြက္တြင္မဟုတ္ …. KNU အတြက္လည္း ၾကီးမားေသာ စိန္ေခၚမႈတရပ္ဟု ဆိုရမည္။

စိန္ေခၚမႈက ``သုမြဲထ`` ျမစ္ဆံုတြင္ ဗဟိုျပဳျဖစ္ေပၚခဲ့သည့္အတြက္ ``သုမြဲထ`` စိန္ေခၚမႈဟု ဝိၿဂိဳဟ္ျပဳရမည္။ သုမြဲထက သံလြင္ႏွင့္ ေသာင္းရင္းဆံုရာ သံလြင္ျမစ္၏ အေနာက္ဘက္ကမ္းတြင္ ရွိ၏။ မာနယ္ပေလာ ခုခံေရးစစ္တြင္ စစ္ေရးအရ အေရးပါေသာ အရပ္ျဖစ္သည္။

၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဦးတြင္ ၿမိဳင္ၾကီးငူဆရာေတာ္ အရွင္သုဇနသည္ မာနယ္ပေလာသို႔ၾကြၿပီး သူႏွင့္ ေတြ႔၏။ ၿပီးလွ်င္ ….. သုမြဲထျမစ္ဆံု၌ ဘုရားတည္၊ ေက်ာင္းေဆာက္၍ သာသနာျပဳလုပ္ငန္းမ်ား ေဆာင္ရြက္လိုေၾကာင္း ျမြက္ၾကား၏။ သူကလည္း KNU ၏ လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္ခြင့္ မူဝါဒအရ ခြင့္ျပဳ၏။ သို႔ေသာ္ ….ျခြင္းခ်က္ေတာ့ပါသည္။ ျခြင္းခ်က္က ….စစ္ေရးအရ အခ်က္အခ်ာက်ေသာ ေနရာျဖစ္၍ ကန္႔သတ္ခ်က္ ထည့္ရျခင္းျဖစ္သည္။

``ေစတီကုိ ထံုးသကၤန္း ကပ္လႉျခင္း မျပဳရန္``

``ေက်ာင္း၊ ဇရပ္တို႔ကို သြပ္မိုးျခင္း မျပဳရန္``

``မေအးခ်မ္းေသးေသာ ေဒသျဖစ္၍ တဖက္ႏုိင္ငံမွတဆင့္ ဒကာ၊ ဒါယိကာမမ်ား လာေရာက္ပူေဇာ္ျခင္း မျပဳရန္`` ဟူ၍ျဖစ္သည္။

သြပ္မုိးႏွင့္ ထံုးျဖဴျဖဴေစတီတုိ႔က ရန္သူစစ္တပ္မ်ား လက္နက္ၾကီး ပစ္မွတ္မ်ားအတြက္ အေထာက္အကူျပဳရာ ေရာက္ေစမည္ဟု KNU က ယူဆ၍ မျပဳလုပ္ရန္၊ ကန္႔သတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ၿမိဳင္ၾကီးငူဆရာေတာ္ အရွင္သုဇနက မေက်နပ္…..။ တည္လိုက္၊ နားလိုက္ႏွင့္ပင္ ….၊ ျမစ္ဆံုေစတီ ထီးတင္မည့္ အေျခသို႔ ေရာက္လာ၏။

ဤအတြင္း ၿမိဳင္ၾကီးငူဆရာေတာ္၏ အေျခအေနက KNU အဖုိ႔ သံသယပြားစရာမ်ားႏွင့္ ျဖစ္လာသည္။ သုမြဲထတြင္ ဘုရားတည္ရင္း ၿမိဳင္ၾကီးငူဆရာေတာ္ထံတြင္ မွီတင္းခိုလႈံေနၾကသည့္လူမ်ားက လူေပါင္း ၈ဝဝ၊ တေထာင္ခန္႔ ရွိမည္။ ရြာငယ္ေလးတရြာမွ် ျဖစ္သည္။ ဤသူတုိ႔ကို ရွင္သုဇနသည္ ေန႔စဥ္ ထမင္း၊ ေဆး၊ ကြမ္း ေကြ်းေမြး၏။ ဤမွ်ေသာ ဒကာတုိ႔ကို ရွင္သုဇန ေကြ်းေမြးႏိုင္ေအာင္ မည္သည့္ ဒကာက လႉဒါန္းေနပါသနည္း…..။ KNU အဖုိ႔ ေတြးစရာျဖစ္လာ၏။

သုမြဲထရွိ ၿမိဳင္ၾကီးငူဆရာေတာ္ရွင္ သုဇနထံ ခိုလႈံေနထုိင္ၾကသည့္ ဒကာ၊ ဒယိကာမမ်ားကို စစ္မႈထမ္းရြက္ျခင္း၊ ေတာ္လွန္ေရးတြင္ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ျခင္းမွ ကင္းလြတ္ခြင့္ေပးရန္ အရွင္သုဇနက ေတာင္းဆိုလာ၏။

အခ်ဳိ႕ေသာ KNLA မွ ရဲေဘာ္တပ္သားအခ်ဳိ႕ပင္ တပ္မွ စြန္႔ခြာ၍ သုမြဲထတြင္ ခိုလႈံသြားၾက၏။ ခက္ၿပီ…..။

သုမြဲထတြင္ ခိုလႈံလာၾကသည့္သူမ်ားကို ၿမိဳင္ၾကီးငူဆရာေတာ္ အရွင္သုဇနက ၿမိဳင္ၾကီးငူတံဆိပ္တံုး ႏွိပ္ထားသည့္ လက္မွတ္ကဒ္ျပားမ်ား ထုတ္ေပး၏။ ဤလက္မွတ္က ခရီးသြားလွ်င္ ႏိုင္ငံသားစိစစ္ေရး ကဒ္ျပားထက္ တန္ခိုးထက္၍ နဝတစစ္တပ္မ်ားက ေတြ႔လွ်င္ စစ္ေဆးေမးျမန္းျခင္း မရွိ။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ သြားလာခြင့္ ရွိ၏။ လိုအပ္လွ်င္ ….အကူအညီေတာင္း၍ ရေသး၏။ ဤတြင္ …..KNLA တပ္တြင္းမွ စည္းကမ္းခ်ဳိးေဖာက္ၾကသူမ်ား၊ အျပစ္က်ဴးလြန္ၾကသူမ်ားႏွင့္ ရန္သူ၏ သူလွ်ဳိလုပ္ငန္းလုပ္ရန္ လာၾကသူမ်ားသည္ သုမြဲထသို႔ လာ၍ခိုလႈံၾက၏။ ၿမိဳင္ၾကီးငူဆရာေတာ္ အရွင္သုဇနဂိုဏ္းသို႔ ဝင္ၾက၏။ အခ်ဳိ႕က သကၤန္းစီး၍ပင္ ေနၾက၏။ ခက္ၿပီ…..။

(၁၈)

ျပႆနာက အရွင္သုဇနသည္ ဘာသာေရးကို ခုတုံုးလုပ္၍ KNU ႏွင့္ မာနယ္ပေလာကို လည္မ်ဳိညႇစ္ရန္အတြက္ လည္တုိင္ေပၚသို႔ လက္တင္လာျခင္းျဖစ္သည္။

KNU ဥကၠ႒ တေယာက္အေနႏွင့္ သူ ဤသို႔ ေတြးျမင္မိ၏။ လည္တုိင္ဆီသို႔ တင္လာေသာ လက္ကုိ မည္သို႔ ဖယ္ရွားမည္နည္း….။ သူ နည္းလမ္းရွာရ၏။ ဘာသာအေရး၊ သာသနာ့အေရး၊ သံဃအေရးျဖစ္၍၊ သံဃာေတာ္ အရွင္ျမတ္တုိ႔သာ ေျဖရွင္းၾကလွ်င္ သင့္ျမတ္မည္။ ဤသို႔ သူ စဥ္းစားမိ၏။ ေကာ္သူေလ ျပည္နယ္အတြင္းရွိ ကရင့္သံဃာေတာ္မ်ား အစည္းအ႐ုံး၏ အေရးေပၚ သံဃာအစည္းအေဝး ေခၚယူရန္ သူ ဆံုးျဖတ္၏။

(၁၉)

၁၉၉၄ ခုႏွစ္ ႏုိဝင္ဘာလ ၂၃ ရက္ႏွင့္ ၂၄ ရက္ေန႔မ်ားတြင္ မာနယ္ပေလာ၌ပင္ ကရင့္သံဃာေတာ္မ်ား အစည္းအ႐ုံး၏ အေရးေပၚ အစည္းအေဝး က်င္းပ၏။ သံဃာေတာ္ အရွင္သူျမတ္ ၁ဝ၂ ပါး တတ္ေရာက္ၾကသည္။ ၿမိဳင္ၾကီးငူဆရာေတာ္ ရွင္သုဇနကိုလည္း ပင့္ဖိတ္၏။ ရွင္သုဇနႏွင့္ ၿမိဳင္ၾကီးငူ နန္းဦးေဘးမဲ့ ေက်ာင္းမွ သံဃာေတာ္မ်ားက ၾကြေရာက္ၾကျခင္း မရွိ…..။ သပိတ္ေမွာက္သကဲ့သို႔ ျဖစ္ေန၏။ ၂ ရက္ၾကာ သံဃာအစည္းအေဝးၾကီးမွ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ၇ ခ်က္ ခ်မွတ္ခဲ့ၾက၏။

(၁) သာသနာျပဳ လုပ္ငန္းမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ရာတြင္ လည္းေကာင္း၊ ဘာသာေရးကိစၥမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ရာတြင္ လည္းေကာင္း၊ ႏုိင္ငံေရး၊ စစ္ေရး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို ထိခုိက္ပတ္သက္မႈ မရွိေစရန္။

(၂) လူပုဂိၢဳလ္မ်ားကို ရဟန္းေဘာင္သို႔ သြတ္သြင္းရာတြင္ ဗုဒၶ၏ ဝိနည္းေတာ္ႏွင့္အညီ ဆန္းစစ္သြတ္သြင္းမႈ ျပဳၾကရန္။

(၃) စစ္မက္ျဖစ္ပြားေနေသာ ေဒသမ်ားအတြင္း သာသနာျပဳျခင္း၊ ဘုရားေက်ာင္းကန္ တည္ေဆာက္ျခင္းမ်ား ရပ္ဆိုင္းထားရန္။

(၄) ဘာသာေရးမွတဆင့္ လူထုအတြင္း၊ ရဟန္းသံဃာမ်ားအတြင္း၊ ဘာသာအယူဝါဒ အမ်ဳိးမ်ဳိးအတြင္း၊ စည္းလံုးညီညႊတ္မႈ ပ်က္ျပားေစမည့္ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ား ေရွာင္ရွားရန္။

(၅) ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားအတြင္း၊ ရဟန္းသံဃာမ်ားအတြင္း၊ ရဟန္းသံဃာမ်ားႏွင့္ ေဒသဆိုင္ရာ အာဏာပိုင္မ်ားအတြင္း၊ ျပႆနာၾကီးငယ္ ရွိပါက ေကာ္သူးေလ သံဃအဖြဲ႔အစည္းမ်ား၏ ဆံုးျဖတ္ေဆာင္ရြက္မႈမ်ားကို လုိက္နာေဆာင္ရြက္သြားၾကရန္။

(၆) သံဃာေတာ္မ်ားအတြင္း မသမာသူမ်ား ဝင္ေရာက္ျခင္း၊ ဘာသာေရး ခုတံုးလုပ္ျခင္းမ်ားကို ဆန္႔က်င္ၾကရန္။

(၇) ဘုရားတည္ ေက်ာင္းေဆာက္သည့္ လုပ္ငန္းမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ရာတြင္ ဒကာ၊ ဒယိကာမမ်ား ေဒသဆိုင္ရာ အာဏာပိုင္မ်ားႏွင့္ ညိႇႏႈိင္းေဆာင္ရြက္သြားၾကရန္ - ဟူ၍ ျဖစ္သည္။

အစည္းအေဝး ဒုတိယေန႔တြင္မူ ၿမိဳင္ၾကီးငူဆရာေတာ္ အရွင္သုဇနမွ သံဃာအစည္းအေဝး သဘာပတိ ဆရာေတာ္ထံသို႔ ေပးစာတေစာင္ကို ေလွ်ာက္ထားေပးပို႔ခဲ့၏။

…. မိမိအေနႏွင့္ ဘုရားတည္၊ ေက်ာင္းေဆာက္သည့္ အလုပ္မ်ား စြန္႔လႊတ္လိုက္ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း….၊ ေဆာက္လုပ္ၿပီးခဲ့သည့္ ဘုရားေစတီႏွင့္ ေက်ာင္းဇရပ္တုိ႔ကိုလည္း သံဃနာယက သဘာပတိ ဆရာေတာ္ထံ အပ္ႏွံပါေၾကာင္း …. ယခုမွစ၍ ၄၉ လတိုင္တုိင္ အဓိ႒ာန္ဝင္မည္ျဖစ္၍ ေက်ာင္းသို႔လည္း ျပန္လာေတာ့မည္ မဟုတ္ေၾကာင္း ….. ပါရွိေလ၏။

သံဃာအစည္းအေဝးကား ၿပီးေလ၏။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ၇ ခ်က္ကိုလည္း ခ်မွတ္ႏိုင္ခဲ့ေလၿပီ။ လည္မ်ဳိေပၚမွ လက္ကုိ ညင္သာစြာႏွင့္ ဖယ္ရွားႏုိင္ရန္မွာ မခက္ခဲေတာ့ ….။ သို႔ေသာ္…..။ သံဃာအစည္းအေဝးသို႔ ၿမိဳင္ၾကီးငူဆရာေတာ္ မတက္ေရာက္သည့္ အေၾကာင္းႏွင့္ ၄၉ လ အဓိ႒ာန္ဝင္သြားသည့္ ဂယက္တုိ႔ကား ဗုဒၶဘာသာဝင္ KNLA ရဲေဘာ္မ်ားအၾကား ေကာလာဟလ အမ်ဳိးမ်ဳိးႏွင့္ ႐ိုက္ခတ္ေနျပန္၏။

``KNU က ၿမိဳင္ၾကီးငူ ဆရာေတာ္ကုိ KNU နယ္ေျမအတြင္းမွ ႏွင္ထုတ္လိုက္ၿပီ``

သတင္းမ်ားက …. အစြန္းေရာက္လိုေသာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ KNLA ရဲေဘာ္မ်ားအတြက္ ေသြးဆူေစရာမ်ား……။

(၂ဝ)

၁၉၉၄ ခုႏွစ္။

ေဟမာန္ဦး…။

KNDO တပ္ခြဲတခြဲသည္ ``မယ္ေညာပလုိး`` ခံစစ္စည္းမွ မိမိသေဘာအတိုင္း စစ္ေျမျပင္မွ ဆုတ္ခြာၿပီး သုမြဲထသို႔ ေျပာင္းေရႊ႔ေနရာယူခဲ့၏။ KNDO မွ အရာခံဗိုလ္ ေက်ာ္သန္းႏွင့္ တပ္ၾကပ္ၾကီး ဖားမီးတို႔တပ္ဖြဲ႔က သုမြဲထသို႔ ခ်ီရာတြင္ လမ္း၌ တာဝန္ယူ တပ္စြဲထားၾကသည့္ KNLA တပ္မ်ားကုိ သူတုိ႔ႏွင့္ လိုက္ရန္ စည္း႐ုံး၏။ မလိုက္သည့္ ရဲေဘာ္မ်ားမွ လက္နက္မ်ား သိမ္းၿပီး သုမြဲထသို႔ သြား၏။ ၿပီးလွ်င္ …. သုမြဲထ ျမစ္ဆံုကုိ ထိန္းသိမ္းထားလိုက္ေတာ့၏။

ေရွ႕တန္းတပ္မ ၃၃ မွ ``ကရင္ေသာင္းက်န္းသူမ်ားက ၿမိဳင္ၾကီးငူ ဆရာေတာ္ အရွင္သုဇန၏ သာသနာျပဳ လုပ္ငန္းမ်ားအား ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ေၾကာင္း`` သတင္းမ်ား ေရးသား၍ ကရင္-ျမန္မာ ႏွစ္ဘာသာႏွင့္ ေက်းရြာမ်ား၌ ျဖန္႔ေဝ၏။ ဤအေရး၌ ….. နဝတတို႔ လက္ပါေလၿပီ။ ေအာက္တြင္မူ ``ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား``ဟူ၍ အမည္တပ္၏။

ရန္သူ၏ ေဒသခံ လႈပ္ရွားစစ္ေၾကာင္းမ်ားကလည္း ဖာပြန္နယ္ရွိ ရဟန္သံဃာမ်ားႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာဝင္တုိ႔ကုိ သုမြဲထသို႔ သြားေရာက္စု႐ုံးၾကရန္ ခိုင္းေစ၏။

ေသြးဖည္လမ္းလဲႊသည့္ ပုန္ကန္မႈသည္ စနစ္မက်စြာႏွင့္ ပီျပင္လာၿပီျဖစ္သည္။ KNLA တပ္ရင္း ၁ဝ၂ စစ္ေၾကာင္းသည္ စစ္ေၾကာင္းမႉး ဗိုလ္မႉးေက်ာ္မႉးကုိ ထိန္းသိမ္းလိုက္ၿပီး သုမြဲထတြင္ ပူးေပါင္းသြား၏။ KNLA တပ္ရင္း ၁ဝ၄ မွ အခ်ဳိ႕….. တပ္မဟာ ၇၊ တပ္မဟာ ၁ ႏွင့္ ရင္း ၂ဝ မွ ရဲေဘာ္အခ်ဳိ႕ ….။ အခ်ဳိ႕သည္ သုမြဲထသို႔ လာေရာက္၍ ပူးေပါင္းလုိက္ၾက၏။

(၂၁)

မာနယ္ပေလာရွိ KNU ေခါင္းေဆာင္မ်ားမွာ ျဖစ္ရွိေနသည့္ အေျခအေနမ်ားအေပၚတြင္ စိတ္ေသာက ေရာက္ၾကရ၏။ ကရင္အမ်ဳိးသားအခ်င္းခ်င္း ေသြးထြက္သံယုိ ပဋိပကၡျဖစ္ရမည့္ အေရး မလုိလားၾက။ ေတာ္လွန္ေရး လမ္းေၾကာင္းမွ ေသြဖည္ခြဲထြက္သြားၾကသည့္ သူမ်ားကို ေပ်ာ့ေျပာင္း ညင္သာစြာႏွင့္ စည္း႐ုံးရမည္ဟု သူတုိ႔ ခံယူထားၾက၏။ ဤအတြက္ …. စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္အေနျဖင့္ သူ အမိန္႔ထုတ္ျပန္၏။

``KNLA တပ္မ်ားမွ ခြဲထြက္သြားၾကသည့္ သူမ်ားကို လံုးဝပစ္ခတ္ျခင္း မျပဳရ…``ၿပီးလွ်င္ …. သူကိုယ္တုိင္ ခြဲထြက္သြားၾကသည့္ သုမြဲထရွိ ရဲေဘာ္မ်ားထံ စာေရးပို႔၏။ ကရင္လို ေရးသားခဲ့ျခင္း ျဖစ္၏။

သို႔

သား၊ ေျမး၊ တပ္မႉးတပ္သားအေပါင္းတုိ႔….

ရဲေဘာ္စစ္သည္မ်ားအေနျဖင့္ ကိုယ့္လုပ္ရပ္ကို ကိုယ္ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစား၍ လုပ္ကိုင္ၾကေစလိုတယ္။ မစဥ္းစားမဆင္ျခင္ဘဲ ျပဳလုပ္ပါက အမွားေတြ႔မည္ ျဖစ္တတ္တယ္။ မသိသည့္ကိစၥကို ေသခ်ာစြာ ေမးျမန္းၾကေစလုိတယ္။ ေခါေတာဘုန္းၾကီး (ၿမိဳင္ၾကီးငူဆရာေတာ္ အရွင္သုဇန) ကို မိမိတုိ႔ ႏွင္ထုတ္လိုက္ျခင္း မဟုတ္ပါ။ အဓိ႒ာန္ ၄၉ လ ဝင္မည္ဆုိၿပီး မိမိတို႔ကို စာေရးေပးခဲ့တယ္။ ထိုကိစၥအေပၚ အျမင္မမွားေစလိုပါ။ မိမိအဖြဲ႕အစည္းမွာ ဘာသာတုိင္းကို လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ခြင့္ျပဳထားတယ္။

သား၊ ေျမး၊ ရဲေဘာ္အေပါင္းတုိ႔အေနနဲ႔ မဆင္မျခင္ မလုပ္ၾကေစလိုပါ။ ေတာ္လွန္ေရးနဲ႔ အမ်ဳိးသားထုအေရးကို ထိခိုက္ႏုိင္ပါတယ္။ ရဲေဘာ္မ်ားက မသိ၍ ေမးျမန္းလာမည္ဆုိလွ်င္ မိမိတို႔အေနနဲ႔ ရဲေဘာ္မ်ား နားလည္သေဘာေပါက္ေအာင္ ေျပာျပမည္ ျဖစ္တယ္။ မေက်နပ္တဲ့ အေရးကိစၥမ်ားကို တင္ျပရင္လည္း မိမိတုိ႔ စီစဥ္ေပးမည္ ျဖစ္တယ္။ တမ်ဳိးသားလံုးရဲ႕ ေရရွည္အက်ဳိးကို ၾကည့္ၿပီး စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ကာ လုပ္ၾကေစလိုတယ္။

မင္းတုိ႔ကိုခ်စ္ေသာ…

ဗိုလ္ခ်ဳပ္

၅.၁၂.၉၄

-------------

သူကိုယ္တုိင္ လက္မွတ္ထိုးထားသည့္ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၅ ရက္ ေန႔စြဲႏွင့္စာကုိ သုမြဲထသို႔ ေပးပို႔ခဲ့ၿပီး တရက္အၾကာတြင္ သူသည္ ၇ ရက္ေန႔…၊ ေန႔စြဲႏွင့္ ဒုတိယ စာတေစာင္ ေရးပို႔ျပန္၏။

သို႔

သား၊ ေျမး၊ တပ္မႉးတပ္သားအေပါင္းတုိ႔….

အဘိုး မင္းတုိ႔ကို ေျပာခ်င္တယ္။ ေကာင္းကင္ဟာ မိုးတိမ္နဲ႔ မကင္းသလို လူေတြဟာလည္း အျပစ္နဲ႔ မကင္းပါဘူး။ ငါ့သား ငါ့ေျမး…. မင္းတုိ႔ တေယာက္ကိုမွ ငါ အျပစ္မဆုိပါဘူး။ ငါ မင္းတုိ႔ကို ခ်စ္တယ္။ ငါ့လူမ်ဳိးကို ခ်စ္တယ္။ ငါ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္တာ ၄၆ ႏွစ္ေက်ာ္ ၾကာခဲ့ၿပီ။ ငါတို႔ အမ်ဳဳိးသားေတြ ေကာင္းမြန္ေအးခ်မ္းစြာ ေနရတာကို ငါ ျမင္လိုတယ္။ မင္းတုိ႔ကို ငါ့အျပစ္ ခ်ည္ေႏွာင္ထားလိမ့္မယ္လုိ႔ ထင္ၿပီး မေၾကာက္ၾကပါနဲ႔။ ငါ လံုးဝ အျပစ္မျမင္ပါဘူး။ မင္းတုိ႔ေတြ တုိင္းျပည္အတြက္ အလုပ္လုပ္ေနၾကတာကို ငါ သိပါတယ္။ တပ္မႉးတပ္သားအေပါင္းတုိ႔ …. အဘိုးေျပာတာကို နားေထာင္ၾကပါ။ မင္းတုိ႔ နားမေထာင္ရင္ ရန္သူကို ေကာင္းက်ဳိးျပဳသလုိ ျဖစ္သြားမယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒို႔ ကရင္တမ်ဳိးသားလံုး ရန္သူ႔ကြ်န္ေတြ ျဖစ္ကုန္မယ္။ ဒို႔ ေျပာတာကို နားေထာင္ၾကပါ။ ဒို႔ ကရင္တမ်ဳိးသားလုံး စည္းလုံးညီညႊတ္မႈ ရွိဖို႔လိုတယ္။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ရွိစြာနဲ႔ ဒို႔မ်ား စည္းစည္းလံုးလံုး၊ ေနၾကပါစို႔…။

သုခအေပါင္းနဲ႔ ခေညာင္းပါေစ။

မင္းတုိ႔ကို ခ်စ္ေသာ…

ဗိုလ္ခ်ဳပ္

၇၊ ၁၂၊ ၉၄။

သုမြဲထရွိ ခြဲထြက္သြားၾကသည့္ KNU တပ္ဖြဲ႔မ်ားထံသို႔ ဒုတိယေျမာက္စာကုိ သူ ေရးပို႔ခဲ့သည့္ေန႔၌ပင္ သုမြဲထ ေသြးေျမက်ခဲ့ရ၏။

(၂၂)

တပ္ၾကပ္ၾကီး ဖားမီးသည္ အစြန္းေရာက္ ခြဲထြက္အုပ္စုတစုမွ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ ျဖစ္သည္။ ယခင္ကမူ KNU တပ္မဟာ ၇ မွ ျဖစ္၏။ ဖားမီးက ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ လက္နက္ကိုင္တေယာက္ ျဖစ္သည္။

``ကရင့္ေသြး ဖမ္းလုိ႔မိရင္ သတ္ပစ္လုိက္`` သူ၏ မ်က္လံုးႏွစ္လံုးေအာက္၌ မ်က္ႏွာကို ကန္႔လန္႔ျဖတ္၍ စာတမ္းကုိ ေဆးမင္ေၾကာင္ထိုးထား၏။

ဖားမီးသည္ ေျမတုိက္ခန္းအတြင္း ဖမ္းဆီးထားသည့္ KNDO မွ ဗိုလ္ၾကီးေက်ာ္ေအး၊ မယ္လဲ့ထဂိတ္မွ ေစာကီးဒိုႏွင့္ ေသာ္လဲထမွ ဖဒိုေစာနယ္ေကာ္တို႔ကုိ လက္ျပန္ၾကိဳးမ်ား တုတ္ၿပီး အျပင္သို႔ ေခၚထုတ္ခဲ့၏။ သံလြင္ျမစ္ကမ္းေဘးသို႔ ေခၚလာ၏။ လျပည့္ေက်ာ္ တရက္ေန႔ - လသည္ ဝင္းဝင္းပပ။ သံလြင္ျမစ္ျပင္ကို ျဖတ္တိုက္လာေသာ ေလတြင္ ႏွင္းေငြ႔တုိ႔ ယွက္၍ပါလာ၏။ ေကာင္းကင္သည္ ၾကည္လင္၍ ေတာက္ပေနသည္။ ဖားမီး၏ တပ္ဖြဲ႔က သူတုိ႔ ၃ ဦးကို စီ၍ ရပ္ေနေစ၏။ အေျခအေနကုိ ဗိုလ္ၾကီးေက်ာ္ေအး သိလိုက္ၿပီ။

``မင္းတုိ႔က ဒို႔ကို သတ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ ….. ေက်းဇူးျပဳၿပီးေတာ့ ပထမဦးဆံုး ဒုိ႔အားလံုး ဆုေတာင္းလုိက္ၾကရေအာင္`` သူတုိ႔ ၃ ေယာက္လံုးက ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္မ်ား ျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆံုး ဆုေတာင္းခြင့္ျပဳရန္ ဗိုလ္ၾကီးေက်ာ္ေအးက ဖားမီးကို ေျပာ၏။ ဖားမီးက အင္းမလႈပ္၊ အဲမလႈပ္…..။ ဘာမွ ျပန္မေျပာ…..။ ဗိုလ္ၾကီးေက်ာ္ေအးက -

``ကဲ ဆုေတာင္းၾကစုိ႔….`` ဟုဆိုလွ်င္ ဝတ္ျပဳရန္ ဒူးေထာက္လိုက္၏။ ဖားမီးသည္ သူ၏ လက္တြင္းမွ ေမာင္းျပန္႐ိုင္ဖယ္ႏွင့္ ဗိုလ္ၾကီးေက်ာ္ေအးကို ပစ္၏။ ေနရာတြင္ပင္ လဲက်ေသဆံုးသြားသည္။ မဲလဲ့ထဂိတ္မႉး ေစာကီးဒုိသည္ ႐ုတ္တရက္ လွည့္၍ ထြက္ေျပး၏။ ဖားမီးတုိ႔အုပ္စုမွ ေစာကီးဒိုကို လွည့္၍ပစ္သည္။ ေစာကီးဒုိသည္ လက္ေမာင္းတြင္ထိ၏။ ထိသည့္အရွိန္ႏွင့္ လည္ၿပီး သံလြင္ျမစ္အတြင္းသို႔ က်သည္။ ေရစီးက သူ႔ကို ျမစ္လယ္သို႔ ဆြဲေခၚသြားသည္။ ဖဒုိေစာနယ္ေကာသည္လည္း ထုိေနရာတြင္ပင္ ဖားမီးတုိ႔၏ သတ္ျဖတ္ျခင္း ခံလုိက္ရ၏။

သံလြင္ျမစ္အတြင္း ေသနတ္ဒဏ္ရာႏွင့္ ေမ်ာေနေသာ မဲ့လဲ့ထဂိတ္မႉး ေစာကီးဒိုကို KNU အေပၚ သစၥာေစာင့္သိသည့္ KNLA ရဲေဘာ္မ်ားက ကယ္လိုက္ႏုိင္၏။ ဒဏ္ရာက မျပင္းထန္…..။ ေစာကီးဒိုမွတဆင့္ သုမြဲထမွ လူသတ္ပြဲကုိ မာနယ္ပေလာက သိၾကရ၏။ ေနာက္တေန႔တြင္ပင္ သူသည္ KNU ဥကၠ႒အေနျဖင့္ ၿမိဳင္ၾကီးငူဆရာေတာ္ အရွင္သုဇနထံသို႔ စာေရးပို႔၏။

စာတြင္ ….``ဆရာေတာ္ႏွင့္ ေအးေအးေဆးေဆး ညိႇႏႈိင္းေဆြးေႏြးလုိေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားၿပီး KNU အဖြဲ႔အစည္းသည္ ကရင္အမ်ဳိးသားမ်ား လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ေနသည္မွာ ၄၆ ႏွစ္ ရွိၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ဆရာေတာ္အေနႏွင့္ …. အဖိႏွိပ္ခံ ကရင္မ်ားဘက္မွ ရပ္တည္မည္လား…။ ဒါမွမဟုတ္ ဖိႏွိပ္သည့္ အုပ္စုိးသူ အာဏာရွင္မ်ားဘက္က ပါမည္လား…..`` ဟူ၍ ေမးခြန္းထုတ္ထား၏။ ၿမိဳင္ၾကီးငူ ဆရာေတာ္က သူ၏ စာကုိ ဖတ္၍ပင္ မၾကည့္ဟု သိရ၏။ ၿမိဳင္ၾကီးငူ၏ သေဘာထားက ရွင္း၍ေန၏။

သုမြဲထမွ ခြဲထြက္ပုန္ကန္သူ အုပ္စုမ်ားသည္ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးရန္ သုမြဲထသို႔ ေရာက္ရွိေနသည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ေမာင္၊ ပဒိုမန္းရွာလားဖန္း၊ ပဒိုစံလႈိင္၊ ဗိုလ္မႉးၾကီး တူးတူးေလးႏွင့္ ဒုဗိုလ္မႉးၾကီး ေဂ်ာ္နီကို မာနယ္ပေလာသို႔ ျပန္ခြင့္မျပဳေတာ့ဘဲ သုမြဲထ၌ပင္ ထိန္းသိမ္းထားလုိက္ျပန္၏။ သုမြဲထတြင္ ဗိုလ္ၾကီးေက်ာ္ေအးကုိ သတ္ျဖတ္ခဲ့ၿပီး ၄ ရက္ေျမာက္တြင္ ဖားမီးသည္ အစြန္းေရာက္ ခြဲထြက္တပ္သား ၆ဝ ခန္႔ကို စုစည္းကာ သံလြင္ကုိ ျဖတ္ကူး၍ မာနယ္ပေလာသုိ႔ ခ်ီတက္ရန္ ျပင္ဆင္၏။ သကၤန္းစမ်ားကို နဖူးတြင္ စည္း၏။ လက္တြင္ ပတ္ၾက၏။ ဤသကၤန္းစမ်ားက သူတုိ႔ကုိ အရာရာကာကြယ္ေပးမည့္၊ ``အေဆာင္လက္ဖြဲ႔`` မ်ားအလား…..။ သံဃာေတာ္အခ်ဳိ႕က ဖားမီးတို႔ကုိ မသြားရန္ တားၾက၏။ မရ….။ ေသြးၾကြေနေသာ ဖားမီးႏွင့္ အဖြဲ႔သည္ သံဃာေတာ္မ်ား၏ အႏူးအညြတ္တားျမစ္ေနသည္ကုိ ဂ႐ုမျပဳၾက။

သံလြင္သည္ လႊမ္းၿခံဳထားေသာ ျမဴပုဝါကို ဖယ္ရွား၍ လူးလြန္႔လာေလၿပီ။ ျမစ္ျပင္သည္ ၾကည္ၾကည္လင္လင္….။ သဲသဲကြဲကြဲ….။ အရာရာသည္ ရွင္းေန၏။ ထင္း၍ေန၏။ ညဳိညစ္ေသာ ျမစ္ေရသည္ ေနေရာင္ေအာက္၌ ၿပိဳးျပက္….ရႊန္းလက္ေနသည္။ စက္ေလွ ၂ စီးႏွင့္ ဖားမီးတုိ႔တပ္ဖြဲ႔ သံလြင္ကုိ ကူူး၏။ တဖက္ကမ္းသို႔ ေရာက္၏။ မာနယ္ပေလာသည္ ဤမွာဘက္ကမ္း၌ ရွိ၏။ မာနယ္ပေလာ လံုၿခံဳေရးအတြက္ KNLA တပ္မ်ားျဖင့္ စစ္ေဆးေရးဂိတ္မ်ား အထပ္ထပ္ခ်ထား၏။ ဖားမီးတုိ႔အဖြဲ႔သည္ ပထမအဆင့္ လံုၿခံဳေရးဂိတ္သို႔ ေရာက္လာၾက၏။ ဂိတ္တြင္ လံုၿခံဳေရးအတြက္ KNLA မွ တပ္စိတ္တစိတ္ ခ်ထား၏။ ရဲေဘာ္ ၉ ေယာက္ရွိ၏။ သူတုိ႔က ဖားမီးတို႔ကို ဆက္၍ တက္မလာရန္ တား၏။ ျပန္ဆုတ္ရန္ ေျပာ၏။ မရ….။ ဖားမီးတုိ႔က ဆက္တက္လာၾကၿပီး လံုၿခံဳေရးဂိတ္ကုိ ဝိုင္းလိုက္ၾကသည္။ လံုၿခံဳေရးတပ္သားမ်ားအဖို႔ အက်ပ္ေတြ႔၏။ ဗဟိုက ခြဲထြက္သူတုိ႔ကုိ မပစ္ခတ္ရန္ အမိန္႔က ညႊန္ၾကားထားဆဲျဖစ္၏။ ေနာက္ဆံုး…. လံုၿခံဳေရးဂိတ္မွ ရဲေဘာ္မ်ား ဆုတ္ခြာေပးရန္ ဆံုးျဖတ္လုိက္ၾက၏။ ရဲေဘာ္ ၅ ေယာက္က ကိုယ္လြတ္ဆုတ္ခြာ ႏိုင္ခဲ့ၾကၿပီး ၄ ေယာက္ကိုမူ ဖားမီးတို႔က ဖမ္းဆီးလိုက္ၾက၏။ ဖားမီးတုိ႔က ပထမကင္းစခန္းကုိ သိမ္းပိုက္ရမိၿပီးေနာက္ …. ေရွ႕သို႔ ဆက္တက္လာၾက၏။

(၂၃)

သုမြဲထကို အေျချပဳၿပီး ပုန္ကန္ေနသည့္ အေရးက KNU ဥကၠ႒အေနႏွင့္ သူ အေလးအနက္ စဥ္းစားရေလၿပီ။ အေျခအေနမ်ားက စကၠန္႔ႏွင့္အမွ် ပိုင္းဆစ္၍ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ရမည့္အေရး ျဖစ္လာၿပီ။ ျပႆနာက အပ္ႏွင့္ ထြင္ရေတာ့မည့္ အေရးဟု သူ ဆံုးျဖတ္လိုက္၏။

သုမြဲထကုိ တုိက္ရန္ စစ္ဆင္ေရးမႉး ဗိုလ္မႉးၾကီး ေလာဝါဒီကုိ သူ အမိန္႔ေပးလိုက္၏။ ေလာကြားလူမွ သုမြဲထကုိ လက္နက္ၾကီးမ်ားႏွင့္ ပစ္တုိက္၏။ ၿပီးလွ်င္ ….. ၿပီးလွ်င္ ….။ သူကား ေလာဝါဒီကုိ အမိန္႔မ်ား ေပး၏။ ညႊန္ၾကားခ်က္မ်ား ေပး၏။ သို႔ေသာ္ …. သူ၏ အမိန္႔ႏွင့္ ညႊန္ၾကားခ်က္မ်ားက ``လက္ယာေသြဖည္ေသာ `` ဗဟိုေကာ္မတီ ေခါင္းေဆာင္ အခ်ဳိ႕အၾကား၌ လက္ေတြ႔ ျဖစ္မလာခဲ့…….။

ကိုးကား…

- ေစာဘုိျမ၏ က်ေနာ္တင္ျပလုိသည့္ က်ေနာ့္ျဖတ္သန္းမႈ အစစ္အမွန္

- ကရင္သမုိင္း သုေတသနအဖြဲ႔မွ ထုတ္ေဝသည့္ ႏိုင္ငံသစ္စာေစာင္ (အမွတ္ ၁ မွ ၇ အထိ)

- ဖူးကီးဒုိ၏ မန္းဘဇံႏွင့္ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရး

- ဆရာၾကီး ဖူးစေကာလယ္ေတာ၏ ကရင္ေတာ္လွန္ေရး သမုိင္းမွတ္စုမ်ား

- ေအာင္ေစာဦး၏ ျပည္တြင္းစစ္ ႏွစ္ ၅ဝ

- ဝင္းတင့္ထြန္း၏ အေမွာင္ၾကားက ဗမာျပည္

- သခင္တင္ျမ၏ ဘံုဘဝမွာျဖင့္ (အတြဲ - ၅)

- BLC သင္တန္းေက်ာင္းတြင္ ေျပာၾကားခဲ့သည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမ၏ မိန္႔ခြန္း စီဒီခ်ပ္

- သႏူထူး ဂ်ာနယ္မ်ား

- ကရင့္သတင္းစဥ္

- KNU ႏွင့္ နဝတၾကား ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ KNU ၏ ရွင္းလင္းခ်က္ စာတမ္း

---------------------------------။--------------------------------------------------

ကရင့္အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရး ခရီးႏွင့္ … ေစာဘုိျမ၏ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမ (သို႔မဟုတ္) စစ္သားစိတ္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးလုပ္သူ - အပိုင္း(၅)

ေဆာင္းပါး
မင္းဟန္
ဗုဒၶဟူးေန႔၊ ဧၿပီလ 22 2009 12:35 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္


(၂၄ )

KNU ဥကၠ႒တဦးအျဖစ္ သူ တာဝန္မယူမီ ကာလမ်ားအတြင္း အုပ္စုိးသူအာဏာရွင္ အစုိးရအဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ ၃ ၾကိမ္တုိင္တုိင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးခဲ့၏။

၁၉၄၉ …..

၁၉၆ဝ …..

၁၉၆၃ ….. ႏွစ္မ်ားတြင္ ျဖစ္၏။

ပထမအၾကိမ္ ေဆြးေႏြးပြဲကား .. ကရင့္အမ်ဳိးသား လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး စတင္ခဲ့ၿပီး ၆၄ ရက္ အၾကာတြင္ ျဖစ္သည္။ ကရင့္လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုမ်ားက အင္းစိန္ကို သိမ္းထား၏။ ဦးႏု၏ ဖဆပလအစုိးရကား … ရန္ကုန္အစုိးရဟူ၍ ဝိၿဂိဳဟ္ျပဳခံေနရသည့္ အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၄ ရက္ေန႔တြင္ ဦးႏုက ေစာဘဦးၾကီးထံသို႔ စာပို႔၏။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ေဆြးေႏြးရန္ ဖိတ္ေခၚသည့္ စာျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္ရွိ ၿဗိတိန္သံအမတ္ Mr .Broke ၊ အိႏိၵယသံအမတ္ Dr. Rauf ၊ ပါကစၥတန္ သံအမတ္ Mr. M.D Ali ႏွင့္ ခရစ္ယာန္ ဘုန္းေတာ္ၾကီး ဘီးေရွာ့ West တို႔က အက်ဳိးေဆာင္မ်ားကဲ့သို႔ ပါၾက၏။

ဧၿပီလ ၅ ရက္ေန႔တြင္ ေစာဘဦးၾကီး၊ မန္းဂ်ိန္း(စ္) ထြန္းေအာင္ႏွင့္ ေစာဘဲေလတို႔ ရန္ကုန္အစုိးရႏွင့္ ေတြ႔၏။ ရန္ကုန္အစိုးရအဖြဲ႔မွ ဦးႏု၊ ဗုိလ္ခင္ေမာင္ေလး၊ ဗုိလ္ေနဝင္းႏွင့္ ဦးခ်န္ထြန္းတို႔ ေဆြးေႏြးပြဲ တက္ေရာက္သည္။

ေဆြးေႏြးပြဲက …..

၁။ ကရင္အမ်ဳိးသားမ်ားအေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဆာဘဦး၏ ``ကို႔မစ္ရွင္``က စီစဥ္ေဆာင္ရြက္သြားမည္။

၂။ အပစ္အခတ္ရပ္စဲ၍ လက္နက္အပ္ရန္၊… ဟူ၍ (ဖ.ဆ.ပ.လ) အစိုးရက ေဆြးေႏြး၏။

ဦးႏု၏ အဆိုျပဳခ်က္ ၂ ရပ္ကုိ ေစာဘဦးၾကီးသည္ သေဘာတူလက္မွတ္ ေရးထုိးခဲ့၏။ ေဆြးေႏြးပြဲၿပီးေနာက္ ေစာဘဦးၾကီးက အင္းစိန္တြင္ ေဆြးေႏြးပြဲႏွင့္ပတ္သက္၍ ကရင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကုိ ျပန္လည္၍ ရွင္းျပသည္။

ဖဆပလ၏ ေတာင္းဆုိခ်က္က ``လက္နက္ခ်ေရး`` ျဖစ္၍ အင္းစိန္ရွိ ကရင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက သေဘာမတူၾက။ ေနာက္တေန႔တြင္ မန္းဘဇံကုိ ဦးႏုႏွင့္ ထပ္မံ၍ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးရန္ ေစလႊတ္၏။ မန္းဘဇံသည္ ထုိစဥ္က KNDO ၏ ေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္ၿပီး ပဆပလက KNDO ကုိ မတရားအသင္း ေၾကညာထား၏။

ဧၿပီလ ၆ ရက္ေန႔တြင္ မန္းဘဇံ ဦးေဆာင္ေသာ ကရင္ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ႏွင့္ ဦးႏုတို႔ ေတြ႔ဆံုၾကျပန္၏။ ``ကရင္အမ်ဳိးသားမ်ား၏ အဓိကလုိအပ္ခ်က္မွာ ကရင္ျပည္သာ ျဖစ္၏။ အပစ္အခတ္ရပ္စဲစဥ္ ကရင္ျပည္ ရရွိေရးကိစၥကိုသာ ေဆြးေႏြးသြားရန္`` မန္းဘဇံက ဦးႏုထံ တင္ျပသည္။ ဖဆပလ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက မန္းဘဇံ၏ ေဆြးေႏြးခ်က္ကုိ လက္မခံ….။ အပစ္ရပ္ၿပီး လက္နက္ခ်ေရးကိုသာ ေတာင္းဆို၏။ ေကာ္သူးေလက လက္မခံႏုိင္…..။ ေဆြးေႏြးပြဲက ပ်က္ေလ၏။

(၂၅)

၁၉၆ဝ၊ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားက ဗိုလ္ေနဝင္းႏွင့္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးၾကျခင္း ျဖစ္သည္။

၁၉၆ဝ တြင္ ဗိုလ္ေနဝင္း ဦးေဆာင္သည့္ စစ္တပ္သည္ အိမ္ေစာင့္အစိုးရ အာဏာ ရယူထား၏။ ၁၉၆ဝ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလအတြင္း၌ ဗိုလ္ေအာင္ၾကီးက အိမ္ေစာင့္အစုိးရကိုယ္စား KNUP သို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးရန္ ကမ္းလွမ္း၏။ KNUP မွ အိမ္ေစာင့္အစုိးရ၏ ကမ္းလွမ္းခ်က္ကုိ လက္ခံခဲ့ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေကာ္ထူး၊ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ျမသန္း) စေကာလယ္ေတာ၊ ပဒိုဖိုေညာ၊ ဗုိလ္က်င္ေဖႏွင့္ ဗုိ္လ္ျမစိန္တုိ႔ ရန္ကုန္သို႔ သြားခဲ့၏။ အိမ္ေစာင့္အစိုးရမွ ဗိုလ္ေအာင္ၾကီး၊ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္၊ ဗိုလ္ေအာင္ေရႊႏွင့္ ေလ့လာသူမ်ားအျဖစ္ ဗိုလ္ဘျဖဴ၊ ဗုိလ္စံၾကည္၊ ဗုိလ္စိန္လြင္တို႔ ေဆြးေႏြးပြဲသို႔ တက္ေရာက္ၾကသည္။

ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေကာ္ထူး (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ျမသန္း) တုိ႔က တန္းတူေရးႏွင့္ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ရွိသည့္ ကရင္ျပည္နယ္ေပးရန္ ေတာင္းဆို၏။ အိမ္ေစာင့္အစုိးရက ….. ကရင္ျပည္နယ္အေရးသည္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒေရးရာ ကိစၥျဖစ္၍ အိမ္ေစာင့္အစိုးရအေနႏွင့္ ေက်ာ္လုပ္၍ မရ….။ မိမိတုိ႔ မတတ္ႏို္င္….။ ကိစၥက ျပတ္ၿပီ။ အိမ္ေစာင့္အစိုးရႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာကုိ ေဆြးေႏြး၍ မရ….။ ထားေတာ့….။ လက္နက္ကိုင္တပ္ ကိစၥ ေဆြးေႏြးၾကျပန္၏။ အိမ္ေစာင့္အစိုးရက….

`စတိ` လက္နက္ခ်ရမည္။ ၿပီးလွ်င္ …. အရည္အခ်င္း ျပည့္မီသူမ်ားကို တပ္မေတာ္ထဲတြင္ (S.P.R) ကဲ့သို႔၊ (Karen Rifle) ကဲ့သို႔ တပ္မ်ား ဖြဲ႔ေပးမည္။ ႏုိ္င္ငံေရးအရ ေဆြးေႏြးမႈမရွိသည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲက အႏွစ္သာရ မရွိ။ ၄ ၾကိမ္မွ် ႏွစ္ဖက္ ေတြ႔ဆံုၿပီးသည့္တုိင္ တိုးတက္မႈက မရွိ…..။ ေဆြးေႏြးပြဲက ပ်က္သြားခဲ့၏။

(၂၆)

၁၉၆၂ ခုႏွစ္ မတ္လ ၂ ရက္ေန႔တြင္ ဗုိလ္ေနဝင္း ဦးေဆာင္သည့္ စစ္တပ္သည္ ဖဆပလအစုိးရထံမွ အာဏာ သိမ္းပိုက္ယူ၏။ အာဏာသိမ္း ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီသည္ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၁ဝ ရက္ေန႔တြင္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ လက္နက္ကိုင္ အင္အားစုမ်ားအားလံုးႏွင့္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးရန္ ကမ္းလွမ္း၏။

ထုိစဥ္က …. ကရင့္ေတာ္လွန္ေရး အင္အားစုမ်ားအတြင္း၌ ေစာဟန္တာသာေမႊး ဦးေဆာင္သည့္ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီ (KRC) ႏွင့္ မန္းဘဇံ ေခါင္းေဆာင္သည့္ KNUP ဟူ၍ ၂ ဖြဲ႔ ကြဲေန၏။ KNUP သည္ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္ ေဆြးေႏြးပြဲကုိ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီ ညီညြတ္ေရးတပ္ေပါင္းစု (မဒညတ) အေနျဖင့္ ေဆြးေႏြးခဲ့၏။ (မဒညတ) ၌ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၊ ခ်င္းဦးစီးအဖြဲ႔၊ KNUP ၊ NMSP ႏွင့္ KNPP ပါဝင္သည္။

ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီႏွင့္ ေဆြးေႏြးမည့္ (မဒညတ) ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔တြင္ မန္းဘဇံက ဥကၠ႒အျဖစ္ တာဝန္ယူၿပီး သခင္တင္ထြန္း (ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ) က အတြင္းေရးမႉးအျဖစ္ တာဝန္ယူသည္။ ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီဘက္မွ …. ဗိုလ္ေနဝင္း၊ ဗိုလ္ေစာျမင့္၊ ဗိုလ္ေက်ာ္စုိး၊ ဗိုလ္လွဟန္၊ ဗုိလ္ေသာင္းဒန္၊ ဗုိလ္ခ်စ္ခင္ ပါဝင္သည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ပင္ ေဆြးေႏြးပဲြ ျပဳလုပ္၏။ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္ ေအာက္တုိဘာ ၂ ရက္ေန႔မွ ႏိုဝင္ဘာလ ၁၄ အတြင္း ႏွစ္ဖက္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ၆ ၾကိမ္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးခဲ့သည္။ ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီက….အခ်က္ ၅ ခ်က္ ေတာင္းဆို၏။

(၁) ေတာ္လွန္ေရးလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔ဝင္အားလံုးသည္ စစ္အစုိးရက သတ္မွတ္ထားေသာ ေနရာတြင္ လာေရာက္စုစည္း ေနထုိင္ရန္၊ ၎တုိ႔ကို ေနရာထုိင္ခင္း၊ စားေရးေသာက္ေရးႏွင့္ လံုၿခံဳေရး တာဝန္ယူမည္။

(၂) ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးစဥ္ ကာလတြင္ ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔မ်ားသည္ စည္း႐ုံးေရးလုပ္ငန္းမ်ား မလုပ္ရ။

(၃) ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးစဥ္ ကာလတြင္ ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔မ်ားသည္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား မလုပ္ရ။

(၄) အျပင္ထြက္လိုပါက ခြင့္ေတာင္းရမည္။

(၅) လက္နက္ကိုင္ တပ္ဖြဲ႔ဝင္အားလံုး စခန္း၏ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားကို လိုက္နာရမည္။

ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားက တဖက္သတ္ႏိုင္လြန္းလွ၏။ (မဒညတ) အေနႏွင့္ လက္ခံ၍ မရ….။ အေလွ်ာ့အတင္း၊ အေပးအယူ ရွိမွသာ ေဆြးေႏြးပြဲက ရလဒ္ေကာင္းရရန္ ရွိမည္။ ယခုမူ….။ ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီသည္ တဖက္သတ္ ေတာင္းဆုိမႈမ်ားကို ေတာင္းဆိုၿပီး ေဆြးေႏြးပြဲကိုလည္း တဖက္သတ္ပင္ ရပ္စဲပစ္လိုက္၏။

၁၉၆၃ ခု၊ ႏုိဝင္ဘာလ ၁၄ ရက္၊ ည ၉ နာရီတြင္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီမွ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲ ဖ်က္သိမ္းေၾကာင္း ေၾကညာ၏။

(၂၇)

ထိုသို႔ေသာ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည့္ အခ်ိန္၌ သူသည္ တပ္မႉးတဦးမွ်သာ ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ တေယာက္၏ တာဝန္မ်ား သူ႔၌ မရွိေသး…။ ယခုမူ …. သူသည္ KNU ၌ ဥကၠ႒ တာဝန္ ယူထားရ၏။ ကရင့္အမ်ဳိးသားမ်ား အေရးကုိ ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ သူ႔တြင္ တာဝန္အရွိဆံုး….။ အဖိႏွိပ္ခံ ကရင္အမ်ဳိးသားမ်ား လြတ္ေျမာက္ေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး။

ကိုယ့္ၾကမၼာ ကိုယ္ဖန္တီးႏုိင္သည့္ ေကာ္သူးေလျပည္သစ္ကို ထူေထာင္ႏုိင္ေရးအတြက္ … ၄၅ ႏွစ္တုိင္တုိင္ သူ စစ္တုိက္ခဲ့၏။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ စစ္ပြဲမ်ားတပြဲၿပီးတပြဲ သူ ဆင္ႏႊဲခဲ့၏။ ၿပီးလွ်င္ …. ထိုထိုေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ပင္ သူသည္ ရန္သူႏွင့္ စကားေျပာရမည္။ စစ္ေျမျပင္တြင္ စီးခ်င္းထုိး၍ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရွာသကဲ့သို႔၊ စားပြဲဝိုင္းတြင္ ေဆြးေႏြးျခင္းျဖင့္လည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရွာရမည္ကို သူ သေဘာေပါက္၏။ သို႔ေသာ္ …. ျဖစ္သန္းမႈအသိအရ …. ရန္သူစစ္အုပ္စုကုိ လကၡဏာပိုင္းျဖတ္ၿပီးသား ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ …. ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး တံခါးကိုမူ သူ မပိတ္ထားခဲ့ ….။

၈၈ …. အာဏာသိမ္း စစ္အုပ္စုသည္ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးရာတြင္ တရားဝင္ ေၾကညာခ်က္ ထုတ္ျပန္ၿပီး ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား ေခၚသည့္နည္းႏွင့္ ေတြ႔ဆံုမႈမ်ား မျပဳလုပ္ ……။ တဖ႔ြဲခ်င္းဆီသို႔ ``ေအာင္သြယ္ေတာ္`` မ်ား လႊတ္၍ ``နားသြင္း``သည့္နည္းႏွင့္ တိုးတုိးတိတ္တိတ္ `စ`၏။

၁၉၉၄ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ ၇ ရက္ေန႔ ေန႔စြဲႏွင့္ နဝတဥကၠ႒ထံသို႔ သူ လက္မွတ္ထိုးၿပီး စာတေစာင္ေပးပို႔ခဲ့၏။ စာတြင္ အခ်က္ ၄ ခ်က္ ပါ၏။

(၁) ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးကို တဖြဲ႔ခ်င္း ခြဲျခားမျပဳလုပ္ဘဲ တပ္ေပါင္းစုႏွင့္ ျပဳလုပ္ရန္ အတိအက်အားျဖင့္ တခုလံုးဆုိင္ရာ ေဆြးေႏြးအေျဖရွာမႈ ျဖစ္ေစရန္အတြက္ မဟာမိတ္ ဒီမိုကရက္တစ္ မဟာမိတ္အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႏွင့္ နဝတအၾကား ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး ျပဳလုပ္ရန္။

(၂) ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးကို ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ လက္ခံႏိုင္သည့္ ျပည္ပႏုိင္ငံတခုခုတြင္ ျပဳလုပ္ၾကရန္။

(၃) ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲကို ကုလသမဂၢ၏ ၾကီးၾကပ္မႈတခုခုတြင္ ျပဳလုပ္ရန္။

(၄) ထိုေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲကို သတင္းႏွင့္ စာနယ္ဇင္းေလာကမွ ပုဂိၢဳလ္မ်ားႏွင့္ လြတ္လပ္စြာ ထိေတြ႔ႏုိင္သည့္ အေျခအေနတြင္ လြတ္လပ္ပြင့္လင္းစြာ ျပဳလုပ္ၾကရန္ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။

နဝတမွ မည္သို႔မွ် အေၾကာင္းမျပန္။ ႏွာေစး၍ ေန၏။ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလတြင္ ခြန္ျမတ္၊ ပါေမာကၡေဟာင္း ေစာထြန္းေအာင္ခ်ိန္တို႔အဖြဲ႔ သူႏွင့္ လာေတြ႔၏။ ထိုသူတုိ႔ကား နဝတမွ လႊတ္လိုက္သည့္ အက်ဳိးေဆာင္မ်ားျဖစ္၏။

နဝတႏွင့္ KNU ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးအတြက္ ျပင္ဆင္ရန္ ပဏာမျပင္ဆင္ေရး ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ကုိ KNU မွ ေစလႊတ္သည္။ ပဒိုခလိေစး ေခါင္းေဆာင္သည့္ ျပင္ဆင္ေရး ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔တြင္ ပဒိုစတိလ၊ ေစာေနစိုး၊ ေစာဗစ္တယ္၊ ေစာတီးထူ၊ ေစာမင္းထူးႏွင့္ မန္းခ်စ္ဝင္း ပါဝင္၏။

KNU ၏ ပဏာမျပင္ဆင္ေရး ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔သည္ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၁၈ ရက္ေန႔တြင္ အေရွ႕ေတာင္တုိင္း စစ္ဌာခ်ဳပ္၌ နဝတကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ႏွင့္ ေဆြးေႏြးၾက၏။ KNU မွ ျပင္ဆင္မႈဆိုင္ရာ အခ်က္ ၁၁ ခ်က္ တင္ျပ၏။

(၁) ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၏ အဆင့္အတန္းႏွင့္ ဦးေရကို သတ္မွတ္ရန္

(၂) အခ်ိန္ႏွင့္ ေနရာ

(၃) အၾကိဳေန႔တြင္ ေတြ႔ဆံုမည့္အေၾကာင္း သတင္းထုတ္ျပန္ခ်က္

(၄) အက်ဳိးေဆာင္မ်ား တက္ေရာက္ခြင့္ ျပဳရန္

(၅) ဗီဒီယို၊ ကင္မရာ၊ အသံဖမ္းျခင္းကို ခြင့္ျပဳရန္

(၆) ေတြ႔ဆံုၿပီးစီးသည့္ အခ်ိန္တိုင္း သတင္းစာရွင္းလင္းခြင့္ ျပဳရန္

(၇) KNU ကိုယ္စားလွယ္ႏွင့္ ဗဟို (က/န) ဆက္သြယ္ခြင့္ ျပဳရန္

(၈) လံုၿခံဳေရးကို နဝတမွ တာဝန္ယူရန္

(၉) ေဆြးေႏြးပြဲ အတြင္း၊ အျပင္ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ သေဘာေဆာင္ေသာ လုပ္ရပ္မ်ား မရွိေစရန္ စီမံေဆာင္ရြက္ရန္

(၁ဝ) ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးသည့္ ကာလအတြင္း KNU ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ေတြ႔ဆံုလိုသည့္ ပုဂိၢဳလ္မ်ားႏွင့္ လြတ္လပ္စြာ ေတြ႔ဆံုရန္၊ ဘာသာေရးဆိုင္ရာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ လြတ္လပ္စြာ ေတြ႔ဆံုရန္

(၁၁) ေတြ႔ဆံုၿပီးသည့္အခါ၊ အစမွ အဆံုးအထိ မွတ္တမ္းမ်ားကို တိုင္းျပည္သို႔ ႐ုပ္သံလႊင့္ဌာနမွ အသံလႊင့္ ေၾကညာရန္

KNU ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔မွ တင္ျပညိႇႏႈိင္းသည့္ အခ်က္ ၁၁ ခ်က္မွ နဝတ သည္ ၂၊ ၃၊ ၆၊ ၁ဝ အခ်က္မ်ားကို ျငင္းပယ္၏။ အထူးသျဖင့္ အခ်က္ ၁ဝ တြင္ ေတာင္းဆိုထားသည့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အပါအဝင္ ျပည္တြင္းရွိ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုမည့္အေရး ခါးခါးသိီးသီး ျငင္းဆန္ ပယ္ခ်ခဲ့၏။

စစ္မွန္သည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ေတြ႔ဆံုမႈ၏ အစပ်ဳိးမႈက ……`စ` ကတည္းက ယဥ္သကို….ဟူ၍ ဆိုရေလၿပီ။ မတတ္ႏိုင္။

(၂၈)

KNU အေနျဖင့္ ``လြတ္လပ္စြာ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္သည့္ သီးျခားေသာ အေျခအေနမ်ားတြင္ လုပ္ေဆာင္သြားရန္`` ဟူ၍ သေဘာထားခ်ၿပီး အဆင့္ျမင့္ ေတြ႔ဆံုႏုိင္ေရးအတြက္ ျပင္ဆင္လုပ္ေဆာင္ခဲ့၏။ ဒုတိယအၾကိမ္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲကို ေမာ္လၿမိဳင္တြင္ပင္ ျပဳလုပ္၏။ KNU ဘက္မွ ပဒိုမန္းရွာ လားဖန္း ေခါင္းေဆာင္ၿပီး နဝတ ဘက္မွ ဗိုလ္မႉးၾကီးေက်ာ္သိန္း ဦးေဆာင္၏။ အက်ဳိးေဆာင္မ်ားျဖစ္သည့္ ခြန္ျမတ္၊ ေအးစိုးျမင့္၊ ပါေမာကၡေဟာင္း ဦးထြန္းေအာင္ခ်ိန္တို႔လည္း တက္ေရာက္ၾကသည္။

KNU မွ အခ်က္ ၁၂ ခ်က္ကုိ တင္ျပ၏။

(၁) တျပည္လံုး အပစ္အခတ္ ရပ္ဆိုင္းထားေရးကို နဝတ ဘက္မွ တုိင္းသိျပည္သိ ထုတ္ျပန္ေၾကညာရန္

(၂) နဝတ ၏ ထုိးစစ္ဆင္တပ္မ်ားကုိ ျဖည့္ေပးေနမႈ၊ လက္နက္ၾကီးမ်ား ေရွ႕တန္းသို႔ ပို႔ေဆာင္မႈမ်ားကို ရပ္ဆုိင္းထားရန္

(၃) ထိုးစစ္အတြက္ အသံုးျပဳသည့္ လမ္းမ်ား ဆက္လက္ေဖာက္လုပ္ျခင္း၊ ျပဳျပင္ျခင္းမ်ားကို ရပ္ဆုိင္းထားရန္

(၄) တပ္သားသစ္မ်ား ေခၚယူျခင္း၊ ေပၚတာဆြဲျခင္း၊ ကင္းသမား ေခၚယူျခင္း၊ လုပ္အားေပး ေခၚယူျခင္းမ်ား ရပ္ဆိုင္းထားရန္

(၅) လူထုအေပၚ ေပၚတာေၾကး ေတာင္းခံမႈမ်ဳိးစံုႏွင့္ လူထု၏ ရိကၡာပစၥည္းမ်ား ေတာင္းခံမႈမ်ဳိးစံု ရပ္ဆုိင္းပစ္ရန္

(၆) လူထုကို အဓမၼေရႊ႔ေျပာင္းျခင္း မျပဳေရးႏွင့္ ေရႊ႔ေျပာင္းခံရသည့္ လူထုမ်ား ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ေနရသည့္ လူထုမ်ား မိမိေက်းရြာသို႔ လံုၿခံဳစြာ ျပန္လည္ေနထုိင္ေစျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ရန္

(၇) လိုအပ္သည့္ သြားလာမႈမ်ားကို ျပဳလုပ္သည့္အခါတြင္ တဖက္ႏွင့္ တဖက္ သတင္းပို႔ၾကရန္

(၈) ႏွစ္ဖက္ အပစ္အခတ္ရပ္ဆုိင္းထားသည့္ ကာလအတြင္း KNU အေနႏွင့္ မိမိအမ်ဳိးသားမ်ားႏွင့္ လြတ္လပ္စြာ ဆက္သြယ္ႏုိင္ရမည္။

(၉) အပစ္အခတ္ ရပ္ဆိုင္းထားသည့္ ကာလအတြင္း ေပၚေပါက္လာသည့္ ျပႆနာမ်ားကို ညိႇႏိႈင္းေျဖရွင္းရန္အတြက္ ႏွစ္ဖက္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ပါဝင္သည့္ ညိႇႏႈိင္းေဆာင္ရြက္ေရး ေကာ္မတီမ်ား ဖြဲ႔စည္းထားရမည္။

(၁ဝ) ႏွစ္ဖက္ အပစ္အခတ္ရပ္ဆိုင္းထားျခင္းကို ေစာင့္ၾကည့္ေလ႔လာရန္အတြက္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ လက္ခံႏုိင္သည့္ ကုလသမဂၢ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွ ေစာင့္ၾကည့္ေလ႔လာေရးအဖြဲ႔မ်ား ထားရွိရမည္။

(၁၁) အပစ္အခတ္ ရပ္ဆိုင္းထားၿပီး ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးသည့္ ကာလတြင္ နဝတတို႔ ဖမ္းဆီးထားသည့္ မန္းရင္စိန္ႏွင့္ KNU အဖြဲ႔ဝင္မ်ား ကရင္အမ်ဳိးသားမ်ား ျပန္လႊတ္ေပးရန္ လုိအပ္သည္။

(၁၂) ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးသည့္ ကာလအတြင္း ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အပစ္အခတ္ ရပ္ဆုိင္းထားေရး သေဘာတူညီခ်က္ကုိ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ ထုတ္ျပန္ေၾကညာၿပီး ျပည္တြင္းၿငိမ္ခ်မ္းေရးဆုိင္ရာ အေျခခံျပႆနာမ်ားကို စတင္ရန္

KNU ၏ တင္ျပခ်က္မ်ားမွ အခ်က္ ….. ၁၊ ၃၊ ၈၊ ၁ဝ ႏွင့္ ၁၂ ကို လက္မခံႏုိင္ေၾကာင္း နဝတ က ျငင္း၏။ ၿပီးလွ်င္ …… အခ်က္အမွတ္ ၂၊ ၄၊ ၅၊ ၆၊ ၇၊ ၉၊ ၁၁ ႏွင့္ ပတ္သက္၍မူ KNU အေနႏွင့္ လက္နက္ကိုင္ လမ္းစဥ္ကို စြန္႔လႊတ္ၿပီး ဥပေဒေဘာင္အတြင္း ဝင္ေရာက္ၿပီးမွသာ ေဆြးေႏြးႏိုင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေဆြးေႏြး၏။

ဤပုံစံမွာ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲၿပီးျဖစ္သည့္ လူမ်ဳိးစုအဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည့္ MODEL ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း နဝတက ဆိုသည္။

(၂၉)

KNU ႏွင့္ နဝတ အၾကား ကြာဟသည့္ သေဘာထားမ်ားကို ထပ္၍ ေဆြးေႏြးရန္အတြက္ ေနာက္တပတ္ေတြ႔ရန္ သေဘာတူၾက၏။ နဝတ ႏွင့္ KNU တတိယအၾကိမ္ ထပ္မံ၍ ေတြ႔ဆံုၾကျပန္သည္။ တတိယအၾကိမ္ ေတြ႔ဆံုရာ၌ …. KNU ၏ ကို္ယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ဘက္မွ -

ဗို္လ္ခ်ဳပ္ၾကီး တာမလာေဘာ အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္

ပဒိုေဒးဗစ္ေထာ ဒု - အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္

ပဒိုမန္းရွာ လားဖန္း ။

ေစာသမိန္ထြန္း အဖြဲ႔ဝင္

မန္းေအာင္တင္ျမင့္ ။ ပါဝင္ၾကၿပီး နဝတ ၏ ကို္ယ္စားလွယ္အဖြဲ႔မွ …..

ဗုိလ္မႉးၾကီး ေက်ာ္ဝင္း

ဗိုလ္မႉးၾကီး ေက်ာ္သိန္း

ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ ေအာင္သိန္း

ဒု-ဗိုလ္မႉးၾကီး စန္းပြင့္

ဒု-ဗိုလ္မႉးၾကီး မ်ဳိးျမင့္ တက္ေရာက္ၾက၏။

ထံုးစံအတုိင္း အက်ဳိးေဆာင္တုိ႔သည္လည္း ပါဝင္တက္ေရာက္ၾကသည္။ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၂၆ ရက္မွ ဇူလုိင္လ ၂ ရက္ေန႔အထိ ေဆြးေႏြးၾကသည္။ KNU မွ ဒုတိယအၾကိမ္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲ၌ တင္ျပခဲ့သည့္အခ်က္ ၁၂ ခ်က္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ မရွင္းသည္ကို ထပ္၍ ေမးျမန္း၏။

ႏွစ္ဖက္ အပစ္အခတ္ ရပ္ၿပီးေနာက္ …. တိုင္းျပည္၏ အေျခခံ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာမ်ားကုိ ေဆြးေႏြးၾကရာတြင္ အခ်ိန္ႏွင့္ ေနရာကို KNU မွ တိတိက်က် သိလုိ၏။ အမ်ဳိးသားညီလာခံႏွင့္ ပတ္သက္၍ အမ်ဳိးသားညီလာခံသည္ တုိင္းျပည္၏ အေျခခံ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းေနျခင္းလား ….. ဟူ၍ ေမးခြန္းမ်ား ထုတ္၏။

KNU ၏ ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားကို နဝတ က …. ႏိုင္ငံေရးျပႆနာကုိ ေနာက္လာမည့္ အစိုးရကသာ ေျဖရွင္းသြားမည္ျဖစ္၏။ အမ်ဳိးသား ညီလာခံသည္ ႏုိ္င္ငံေရးျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းေနျခင္းမဟုတ္၊ အနာဂတ္ ႏိုင္ငံေရး အေျခခံအုတ္ျမစ္ကို ခ်ေနျခင္းသာ ျဖစ္၏။ KNU အေနႏွင့္ ``လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္ကို စြန္႔၍ ဥပေဒေဘာင္အတြင္း ဝင္ေရာက္ျခင္း`` ဟူသည့္ ေဝါဟာရအသံုအႏႈန္းကုိ မၾကိဳက္လွ်င္ …. စကားလံုး အသံုးအႏႈန္း ေျပာင္းႏို္င္သည္။ အႏွစ္သာရကမူ ``လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္ စြန္႔လႊတ္၍ ဥပေဒေဘာင္အတြင္း ဝင္ေရာက္ျခင္း`` အတုိင္း ရွိေစရမည္ ဟူ၍ ျပည္လည္ရွင္းလင္းေျဖၾကား၏။ ႏွစ္ဖက္ ေဆြးေႏြးပြဲက ေရွ႕မတိုး…..။ ေနာက္တၾကိမ္ ထပ္ေတြ႔ရန္ သေဘာတူၾကၿပီး တတိယအၾကိမ္ ေဆြးေႏြးပြဲ ရပ္လုိက္၏။

(၃ဝ)

စတုတၳအၾကိမ္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲကုိ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္၊ ႏုိဝင္ဘာလ ၂၁ ရက္ေန႔တြင္ စ၏။ အေရွ႕ေတာင္တုိင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္တြင္ပင္ က်င္းပခဲ့၏။ KNU မွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး တာမလာေဘာႏွင့္ ပဒိုမန္းရွာ လားဖန္း ေခါင္းေဆာင္၍ ေဆြးေႏြးၾကသည္။ ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ယခင္တင္ျပခဲ့သည့္ အဆိုျပဳခ်က္ ၁၂ ခ်က္ကုိ ဆက္လက္၍ မေဆြးေႏြးေတာ့ဘဲ အဆိုျပဳခ်က္အသစ္ တင္ျပေဆြးေႏြး၏။ ႏွစ္ဖက္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးဆိုင္ရာ အဆိုျပဳခ်က္ ၃ ခ်က္ ျဖစ္သည္။

(၁) ႏုိင္ငံေတာ္ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားမႈ တည္ေဆာက္ေရးအဖြဲ႔ - နဝတႏွင့္ ကရင္အမ်ဳိးသား အစည္းအ႐ုံး - KNU အၾကား ျပႆနာမ်ားကို လက္နက္ကိုင္ တုိက္ခုိက္နည္းျဖင့္ ေျဖရွင္းျခင္း မျပဳၾကရန္ႏွင့္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲထားရန္။

(၂) ႏွစ္ဖက္ အပစ္အခတ္ ရပ္ဆုိင္းထားၿပီးေနာက္ ျပည္ေထာင္စု စည္းလံုးညီညႊတ္ေရး၊ ေရရွည္ခိုင္ၿမဲေသာ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ နဝတႏွင့္ KNU အၾကား ဆက္လက္၍ ေဆြးေႏြးသြားၾကရန္။

(၃) ႏွစ္ဖက္ အပစ္အခတ္ ရပ္ဆိုင္းထားၾကရန္အတြက္ ႏွစ္ဖက္တပ္မ်ား၏ လိုက္နာရမည့္ အခ်က္မ်ား ညိႇႏႈိင္းသတ္မွတ္ၾကရန္ ……. ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ KNU ၏ တင္ျပခ်က္ ၃ ရပ္ကို နဝတ ၏ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔သည္ သူတုိ႔၏ ေခါင္းေဆာင္မ်ားထံသို႔ ဆက္လက္ တင္ျပ၏။ နဝတ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက KNU ၏ တင္ျပခ်က္ ၃ ရပ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဤသို႔ အေၾကာင္းျပန္ခဲ့သည္။

KNU အေနျဖင့္…..

(၁) လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္ကို စြန္႔လႊတ္ၿပီး တရားဥပေဒေဘာင္အတြင္း ဝင္ေရာက္ျခင္းႏွင့္ တရားဝင္ ထုတ္ျပန္ေၾကညာျခင္း ျပဳရန္

(၂) အပစ္အခတ္ ရပ္ဆိုင္းထားရန္

(၃) တပ္ေနရာခ်ထားမႈ ညိႇႏႈိင္းသတ္မွတ္ရန္

(၄) နယ္ေျမေဒသ ဖြြ႔ံၿဖိဳးေရးဆုိင္ရာ လုပ္ငန္းမ်ား ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ရန္

(၅) ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး အမ်ဳိးသားညီလာခံတြင္ တတ္ေရာက္ေလ့လာရန္

(၆) အေျခခံဥပေဒ ေပၚေပါက္ၿပီးပါက လက္နက္ အၿပီးအပိုင္ စြန္႔လႊတ္ၿပီး တရားဝင္ ႏုိင္ငံေရးပါတီ တည္ေထာင္ျခင္း ျပဳရန္ - ဟူသည့္ အဆင့္ ၆ ဆင့္ ခ်ျပ၏။ အဆင့္ ၆ ဆင့္၏ အႏွစ္သာရက ….``လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္ကို စြန္႔ …. ဥပေဒေဘာင္အတြင္း အရင္ဝင္`` ဟူ၍ ျဖစ္ေန၏။ KNU ႏွင့္ နဝတ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပဲြက ေနာက္ဆံုးတြင္မူ နဝတ ၏ ရပ္ခံခ်က္အေပၚ၌သာ အဆံုးသတ္၍ ေန၏။

ကိုးကား …

- ေစာဘုိျမ၏ က်ေနာ္တင္ျပလုိသည့္ က်ေနာ့္ျဖတ္သန္းမႈ အစစ္အမွန္

- ကရင္သမုိင္း သုေတသနအဖြဲ႔မွ ထုတ္ေဝသည့္ ႏိုင္ငံသစ္ စာေစာင္ (အမွတ္ ၁ မွ ၇ အထိ)

- ဖူးကီးဒုိ၏ မန္းဘဇံႏွင့္ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရး

- ဆရာၾကီး ဖူးစေကာလယ္ေတာ၏ ကရင္ေတာ္လွန္ေရး သမုိင္း မွတ္စုမ်ား

- ေအာင္ေစာဦး၏ ျပည္တြင္းစစ္ ႏွစ္ (၅ဝ)

- ဝင္းတင့္ထြန္း၏ အေမွာင္ၾကားက ဗမာျပည္

- သခင္တင္ျမ၏ ဘံုဘဝမွာျဖင့္ (အတြဲ - ၅)

- BLC သင္တန္းေက်ာင္းတြင္ ေျပာၾကားခဲ့သည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမ၏ မိန္႔ခြန္း စီဒီခ်ပ္

- သႏူထူး ဂ်ာနယ္မ်ား

- ကရင့္သတင္းစဥ္

- KNU ႏွင့္ နဝတ အၾကား ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ KNU၏ ရွင္းလင္းခ်က္ စာတမ္း